Reisverhaal «Cambodja: Angkor -Siem Reap »

Rond de wereld in 10 maanden: Toernee general | Cambodja | 1 Reacties 14 December 2016 - Laatste Aanpassing 16 December 2016

11 dec.                Naar Cambodja

Met een motorboot over de Mekong en een sidecar tuktuk ( met een zenuwachtigee chauffeur die blijkbaar iets illegaals deed) bereiken we de grens van Cambodja. Onderweg worden we even tegengehouden door de politie en de tuktuk chauffeur zet ons een km voor de grens af omdat hij daar niet mag gezien worden nemen we aan.

De dounaniers zijn niet bepaald vriendelijk, maar relatief vlot raken we door de controles en vinden we ook onze AVT contactman die ons op een minivan naar Seam Reap zet.

Na al weer een 7 tal uur in een busje bereiken we Seam Reap in het donker. We regelen een tuktuk ( deze keer één die voortgetrokken wordt door een moto) voor het bezoek aan de Tempels van Angkor Wat. Dit complex is zo groot dat een gemotoriseerd bezoek de beste optie is.

12 en 13 dec.         Angkor Wie, Angkor Waar, Angkor Wat

Ik ga hier geen encyclopedische opsomming en toelichting geven van de tempels die we bezocht hebben. De foto's zouden voor zichzelf moeten spreken.

Men spreekt vaak van Angkor Wat, maar dit is slechts 1 tempelcomplex van de velen en nog niet eens het grootste ( dat is Angkor Thom, met daarin de gekende Bayon tempel met tientallen torens elk met gezichten van Boedha naar de 4 windstreken, dat 3 op 3 km meet)

De tempels zijn gebouwd ergens tussen einde van de 9de eeuw en 13de eeuw en werden toen verlaten. Gevolg liefdevolle omstrengeling van bomen met deze tempels, waarbij de laatsten dit toch niet zo goed verteerd hebben ( iets zoals een huwelijk dat niet goed is afgelopen). Het totale Angkor complex is 250 vierkante km, met tussen de tempels, jungle, dorpen, rijstvelden. We hebben de afgelopen 2 dagen dan ook meer dan 100 km getuktukked ( of is het tukgetukt). Vanmorgen om 4u30 opgestaan om de zonsopgang te kunnen zien en traditionele foto te kunnen nemen van Angkor Wat in tegenlicht. Klein probleempje: zwaar bewolkt weer, dus geen zon gezien.

Wat de Khmer, de bouwers van deze tempels, hier duizend jaar geleden klaargespeeld hebben is gewoon indrukwekkend, ook al liggen er grote delen nog in puin. Als er ooit een teletijdsmachine uitgevonden wordt zou ik hier wel eens willen terugkeren in het jaar 1200 of zo.

Maar overdaad schaadt, na twee dagen hebben we het wel wat gehad met die tempels. Morgen een rustige dag in Seam Reap, een stad die best wel meevalt met zijn vele restaurantjes bars, avondmarkt. Je kan hier je voeten laten masseren voor 1$/30min. O Ja, de officiële munt van Cambodja is de Riel, maar iedereen gebruikt hier dollars ( 1$ = 4000 Riel). Je kan dan ook dollars uit de muur halen.

14 dec.      De geknipte man, de Lotusbloem en het schooltje

Alvorens we een fiets huren ga ik langs bij de kapper. Dat was geleden van in Chitwan. Het knipwerk wordt hier afgesloten met een hoofd, nek en schoudermassage en een 'kraking' van de nek dat zo luid kloonk dat ik even dacht dat ik verlamd zou raken.

 We hebben geen plan voor onze fietstocht en volgen dus ons voorwiel. Al snel verlaten we Siem Reap en komen op het platteland terecht. Dat is hier wel degelijk plat, met heel af en toe een verdwaalde heuvel. Het is niet enkel plat maar ook nat. overal zie je hier jonge rijst die de velden mooi fris groen kleurt : een lente kleurtje in december. Er worden hier ook lotus bloemen gekweekt: de lotus bloem groeit in de modder baant zich een weg door het ondiepe water om vervolgens in alle pracht open te bloeien. Dat is ook de reden waarom deze bloem een symbool is van het boedhisme. Vele boedhabeelden zitten op een lotusbloem ( zowel in tempels van 1000 jaar oud als hedendaagse).

De koeien zien er hier merkwaardig uit: ze zijn nagenoeg allemaal van het witte langpoot-langoor ras en grazen hier tussen de palmbomen. We rijden over rode ijzerhoudende zandwegen en wegeltjes en zien mensen leven in wel erg karige hutjes, éénkamerkrotjes op poten eigenlijk. Cambodja lijkt ons veruit het armste land van de 4 in ZO Azië en de sporen van de gruwelijk oorlog zijn nog zichtbaar in de talrijke mensen die blind zijn of een arm/been missen. Vaak proberen ze wat geld te verdienen door in groepjes khmer muziek te spelen aan tempels of in de stad.

We komen langs een schooltje voor wezen waar er hulp gevraagd wordt. De jonge leraar, die er samen met zijn zieke vrouw woont, leidt ons rond en vertelt hoe moeilijk het is om rond te komen. Er zitten nog 2 jongetjes op een schoolbankje, die bij hem inwonen en die net Engelse les gekregen hebben. Ze dreunen enthousiast de maanden van het jaar op in het Engels. We besluiten deze man dan ook te steunen met een deel van het geld dat we bij ons afscheidsfeestje in augustus verzameld hebben.

Vanavond genieten we van een optreden van Cambodjaanse dansers bij een heerlijk buffet. Aan de buitenzijde van dit gebouw zien we een sneeuwman en kerstbomen ( tijdens de fietstocht hoorden we meisjes in een schooltje jingle bells zingen) .

Siem Reap bij nacht is een kleurrijke bedoening en er zijn duizenden toeristen. Leuk om er even deel van te zijn, maar we verkiezen toch de rust van Bolaven, Don Khone, Nong Kiauw, Soppong, de Pooh Karen,Haa in Bhutan, Australian Camp en Mustang in Nepal. Jawel het eerste deel van onze reis nadert zijn einde en ik begin al nostalgisch te worden.