Reisverhaal «Chili: Paaseiland»

Rond de wereld in 10 maanden: Toernee general | Chili | 2 Reacties 17 Januari 2017 - Laatste Aanpassing 18 Januari 2017

Paaseiland vanaf 10 jan. 2017

10 jan.        Rapa Nui

Onze vlucht vertrekt stipt om 2u30 in de nacht. Het is alweer een vlucht met een korte nacht want als we na 5 uur vliegen landen is het al 13 uur op Paaseiland, dat de oorsponkelijke bewoners Rapa Nui gedoopt hebben ( echt origineel waren ze niet want Rapa betekent 'eiland' en Nui 'groot'.) Het tijdsverschil met Tahiti is 5 uur ( die zijn we dan ook kwijt vandaag) en zo komen we op 6 uur tijdsverschil met België. Het is zwaar bewolkt en het regent als we voet aan grond zetten. De temperatuur is een aangename 22-24° C.

We worden opgepikt door Rodrigo, de eigenaar van ons verblijf voor de volgende 5 dagen. Hij hangt als welkom een bloemenkrans rond onze nek, terwijl de schelpenkrans die we van Marc-André en Annette kregen bij ons afscheid nog omhangt. In Polynesië, en we rekenen Paaseiland daarbij worden er veel bloemenkransen op het hoofd of rond de nek gedragen. Rodrigo toont ons later ook het enige stadje van dit 23 km lange en 12 km brede eiland. In Hanga Roa en de rest van het eiland wonen amper 6000 mensen. We doen er inkopen ( prijs valt goed mee) maar moeten wel lang zoeken naar eieren ( zijn dit dan paaseieren?)

Terwijl ik dit schrijf is het al bijna 9 uur s'avonds en is het nog steeds licht: geen zon vandaag,en aangezien we wat slaap in te halen hebben gaan we maar niet wachten op de zonsondergang. Oogetjes toe en snaveltjes dicht... Hopelijk geldt dit morgenvroeg ook voor de hanen die hier vrijelijk rondlopen.

11 jan.       Reculer pour mieux sauter

We hebben, door de klok rond te slapen, onze jetlag weggewerkt. Marianna en Francesca hebben ook een appartementje in deze driedelige bungalow. Ze waren hier 8 dagen en vertrekken vandaag ( spijtig genoeg ). Deze studentes wonen in Santiago en kunnen ons veel informatie geven over de hoofdstad en Chili in het algemeen. Interessant aangezien we tot einde maart in hun vaderland zullen rondtrekken.

Na de brunch lopen we wat verloren in het stadje, regelen we de tickets voor het bezoek aan het nationaal park en boeken we een rondrit voor morgen.

Nadien verkennen we de omgeving, ons huisje ligt niet al te ver van zee, en zien we de eerste Moai. Het is nog steeds grijs en soms regent het een beetje, maar zelfs dan voel ik de zon door de wolken op mijn hoofd... vreemd.

Vanaf een terrasje zien we surfers aan het werk: ziet er leuk uit...

Een rustige dag zodat we morgen weer energiek op ontdekkingstocht kunnen gaan.... Reculer...

12 jan.       Amoai, zoveel Moai - Mahina takataka: full (fool?) moon.

Moai: beeld, meestal van een man, dat meters hoog is en waarvoor Paaseiland bekend is

Ahu: soort rechthoekig stenen podium waarop de Moai staan of stonden

Tijdens een geleide tour met een bus bestrijken we een groot deel van het eiland en bezoeken we de belangrijkste Moai's en de vulkaan Rano Raraku waar men deze gigantische beelden uit de rots hakte. Er liggen er trouwens nog verschillende die men om god weet welke reden niet afgewerkt heeft. Met mankracht werden de tonnen wegende beelden van de groeve naar de Ahu gesleept en rechtgezet ( of is het rechtgezet en vervolgens versleept).

Het landschap is zachtgolvend, nauwelijks bomen op enkele plaatsen na. Diverse vulkaankegels verheffen zich maximaal enkele honderden meters en zijn begroeid met gras. De kust is meestal erg grillig met lava en soms hoge kliffen. We zien vrijlopende paarden en koeien in het binnenland.

De rondrit eindigt aan de Anakena Ahu waar 7 mooie Moai staan. Volgens de overlevering zijn de eerste inwoners van Rapa Nui hier aan land gekomen. Er is een mooi strand, de zon is verschenen, het water is uitnodigend en wij gaan er in zee.

Tijdens de lunch zitten we naast enkele Polynesiërs en we krijgen interessante info voor een volgend bezoek: In Raeatea kan je blijkbaar voor 2500 €/week een zeilboot met schipper huren voor 8 personen ( je kan er ook een kok bijnemen). Dat is dus amper 300 € per persoon. Met deze boot kan je zelfs naar de Markiezeneilanden of naar de atollen varen ( dan zal 1 week niet voldoende zijn) . Dit is een stuk goedkoper dan op hotel gaan. We zijn nu op zoek naar 3 koppels die met ons mee willen een van de volgende jaren..... ( euh vliegtuig ticket niet vergeten mee te rekenen)

Als we terug bij het huisje zijn is het nog steeds fantastisch weer en Rodrigo is de gazon aan het maaien ( ze doen dat hier met een bosmaaier).

We zetten ons op het terras en even later komt Rodrigo af met een biertje en watermeloen. Lekker bij dit weertje. Hij werkt wat verder en komt dan weer langs met een biertje. Hij vraagt of ik rook.

"Neen!"

"geen sigaretten, sigaren of joints?"

Heb ik dat goed verstaan?

" Heb jij dan joints en rook je die?"

"Natuurlijk, ik kweek de mariuhana zelf. Moet je eens proberen, daar relax je van"

Hij maait weer verder en komt dan plotseling met limoentjes uit zijn tuin, zout en een agavestooksel met een larve erin. We drinken dit laatste restje tequilla en de stemming wordt alsmaar leuker.

Dan vraagt hij of ik vuur kan maken. Bedoelt hij met een vuursteen of zo? Neen, gewoon vuur maken in de met lava stenen omgeven cirkel voor het terras. Benieuwd naar wat de bedoeling is maak ik met wat moeite vuur met droge palmbladeren en takken die ik vind in de tuin.

Oei, geen bier meer. Rij je mee naar het dorp. OK, een nieuwe lading bierblikjes en een fles wijn staat op het verlanglijstje.

Als we terug zijn, het is ondertussen al wel 21 uur , leggen we een rooster op het vuur en nog later gooit hij een homp vlees, worstjes en een vis op de BBQ. Het is ondertussen volledig donker en bovendien is het vandaag volle maan. Toch wel een speciaal sfeertje, zeker als hij voor het eten plotseling met de armen opgeheven in het Rapa Nui een dankwoord/gebed uitspreekt. Rodrigo ziet er uit als een cowboy uit Texas, maar hij heeft duidelijk Rapa Nui bloed in de aderen. Ook met zijn vrouw, Rosetta, die meer Polynesische looks heeft, spreekt hij deze taal.

Ik had gemerkt dat hij in zijn wagen mooie muziek heeft op een stick en we zetten deze op mijn tablet zodat Mark Knopfler, the Dire Straits, Van Morisson, Bruce Springsteen, Joe Cocker en anderen deze wonderbaarlijke avond/nacht een muzikale toets geven.

Wij halen onze rode wijn en de Kahlua ( koffielikeur) boven en hoe langer de avond duurt hoe beter ons Spaans wordt ( denken we) en hoe vlotter de gesprekken ( als de lippen en tong wat mee willen werken). We zijn niet zeker maar denken dat we ergens tussen 1 en 2 zijn gaan slapen na een magische avond onder de mahina takitaki....

13 jan.      water, water.... wij hebben liever bier. ( voor de volksdansers die dit lezen)

We worden later dan gepland wakker onder een zwaarbewolkte hemel en het regent. Ons plan om vanmorgen de Rano Kau vulkaan te beklimmen en een bezoek te brengen aan 'ORongo moet wat aangepast worden. Nadine vindt haar gsm op het gazon- hoe is die daar terecht gekomen??? Hij heeft de regenbui echter goed overleefd.

Het klaart gelukkig wat op en we wagen het erop naar de vulkaan te stappen die we in de verte zien liggen. Anderhalf uur later valt onze mond open als we bij de krater staan: Hij is gigantisch ( diameter 1600 m en diepte 200 m) en haast perfect conisch binnenin. Er zijn vele meertjes, plassen en wat begroeiing. We zijn nu op het uiterste zuiden van het eiland maar kunnen in de verte ook de andere kant van het driehoekige eiland zien.

Op de kraterrand bezoeken we het ceremoniële dorp van de vogelman; ' Orongo. Er beginnen echter meer en meer wolken te komen en we moeten nog een heel eind terug. Tijdens de afdaling van de vulkaan begint het stevig te gieten. Het was alweer even geleden dat we goed nat geworden zijn, maar vandaag is het terug zo ver. Als we weer op een asfaltweg zijn pikt een vriendelijk Chileense familie ons op ( zelfs zonder dat we echt liften). We zullen er erg verzopen en meelijwekkend uit gezien hebben.

We besluiten om een wagen te huren zodat we wat vrijheid hebben morgen: de weersvoorspelling is niet echt goed, maar natte Moai zijn ook Moai, niet?

14 jan.      Water en vuur

Vijf uur: de wekker loopt af. We willen vandaag de Tongariki Moai opnieuw bewonderen, maar bij het ochtendgloren. Als ik naar buiten kijk in de donkere nacht zie ik enkele sterren, maar vooral veel wolken. We besluiten om deze enige kans toch niet te laten schieten en vertrekken. Als we daar een half uur later toekomen is er niemand en is het nog steeds donker ( we hadden gehoord dat zonsopgang om 6 uur was, maar niet verder gecheckt) . En dan gaan de hemelsluizen open. Gelukkig is ons wit karretje waterdicht. Iets voor 7 uur komen er nog enkele wagens en is het opgehouden met regenen. Langzaam beginnen wolken oranje te verkleuren en maken we toch een soort van zonsopgang mee, alhoewel we haar niet uit de zee zien oprijzen. Toch wel een mystiek moment. Blij dat we de lakens verlaten hebben, alhoewel we dit ook een uur later hadden kunnen doen. Het is half acht als we de zon voor het eerst door de wolken zien priemen en we zullen haar voor de rest van de dag als (te?) warme gezel bij ons hebben.

Tijd voor ontbijt .. en wie horen we ondertussen op de lokale radio? Soulsister!! Polle pap en Jan Leyers hebben het ook letterlijk ver gebracht.

Nadien bezoeken we in het westen een Ahu met Moai en een lavagrot van enkele honderden meter lang die ontstaan is doordat er gesmolten lava door een tunnel vloeide. We wandelen verder in het mooie glooiende landschap , bijna alleen op de wereld , met steeds de zee in onze nabijheid... en vrijlopende paarden die het geheel af maken.

Terug naar huis voor het middag eten ( handig een autootje en een klein eiland)

Na de middag bezoeken we de Ranu Kau krater met de wagen. Gisteren waren we er te voet maar de wolken dimden het zicht over de rest van het eiland. Nu blaakt alles in de zon en kunnen we het grootste deel van Rapa Nui zien liggen.

Vervolgens langs de oostkust naar het noorden: deze kust is het gevolg van een gevecht tussen vuur en water en het resultaat zijn prachtige gestolde lavabloesems. Ze lijken op zwarte koralen waarop de zee in wit schuim uit elkaar spat.

Verder terug langs Tongariki. Alle Moai staan nu te blinken in de zon.

Nog een drankje nabij de Anakena baai en Ahu tussen de palmbomen alvorens we het wagentje terug binnen leveren.

Na het avondeten zitten we wat te relaxen op het terras als Rosetta komt vragen om hen te vergezellen. Op een andere plaats in de tuin hebben ze ook een BBQ put en liggen er diverse hompen vlees op het vuur. Er is ook familie aanwezig. De wijn stroomt en het relaxerende vuurstokje doet weer de ronde als ware het borrelnootjes. Er wordt zelfs een fles Hoegaerden boven gehaald!

15 jan.     El Despedido : het afscheid

We ontbijten samen met het leuke Franse koppel, Salome en Lior, dat hier ook verblijft. Deze Parijzenaars doen ook een toernee general, maar in de omgekeerde richting. We krijgen dan ook veel informatie over Peru en Bolivië. Er is zo veel te doen, te beleven en te trekken dat we vrezen om met 10 maanden niet rond te raken.

We nemen afscheid van hen en 's middags ook van onze aangename gastheer en gastvrouw. Hun dochter, die gehuwd is met een Zweed en daar woont, komt vandaag toe met het vertraagde vliegtuig dat ons naar Santiago de Chile zal brengen. 't Zal weer een laatkomerke zijn vannacht in ons hotel.

Mijmeringen over Paaseiland

De 6000 mensen die hier permanent wonen zitten toch wel wat gevangen op hun kleine eiland. Het meest nabijgelegen bewoonde eiland, Pitcairn, ligt op 2500 km en daar wonen, godbetert, amper 60 zielen. 

De " Paaseilanders" ontmoeten  dus altijd dezelfde mensen, moet trouwen/samenwonen met iemand van het dorp en vele voedings- en andere middelen moeten overzee aangevoerd worden. Ondanks dit laatste vallen de prijzen in de winkel best mee, zeker de Chileense wijn. De waren zijn niet geprijsd in de rekken, je ontdekt dus pas aan de kassa hoeveel de producten kosten. Geld afhalen uit de muur is vrij duur en je kan maar 150000 peso ( zo'n 200 €) per verrichting afhalen.

Ik begrijp dat mensen hun toevlucht soms zoeken in alcohol of een vuurstokje alhoewel ik zeker geen groot misbruik heb gezien. Zoals je gelezen hebt zijn ze erg gastvrij , althans toch onze gastheren.

Het land zelf is een mengeling van Ierland en de Auvergne en de kusten zijn ruw op een eenzaam baaitje na. Er zijn wel degelijk enkele bossen alhoewel het grootste deel met gras of kleine struikgewassen begroeid is. We zien meer paarden, vaak vrijlopend, dan koeien.

De Moai's blijven indrukwekkend ook al heb je al vele foto's gezien.

We hebben 1 dag een auto gehuurd en ik vermoed dat we meer dan 90 % van alle geasfalteerde wegen, inclusief putten, bereden hebben.

Als je ooit van Nieuw- Zeeland of Australië naar Zuid -Amerika zou vliegen zou het spijtig zijn om hier, net als in Polynesië, niet even enkele dagen door te brengen. Wij bleven hier 5 nachten, zeker voldoende om rustig alles te bekijken.

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Hanga Roa»

Chili: Paaseiland (12)

17 Januari 2017 | Rond de wereld in 10 maanden: Toernee general | Chili | Laatste Aanpassing 18 Januari 2017

  • IMG 20170114 Fotograaf aan het werk
  • DSC02499 Krater: rand is 300 m boven zeeniveau en
  • IMG 20170114 Om 5 uur uit bed om deze foto te kunn
  • DSC02462 eerste generatie beelden:E.T. phone home

 

Plaats een Reactie

Gerrit Schrijf ons maar al in voor die zeilweek ?? We hebben zoiets al meerdere keren zelf gedaan (zonder schipper) en zo'n zeilvakantie is op een skiverlof na het tofste dat je kan hebben ?? . Gerrit Geplaatst op 23 Januari 2017
Auguststinus van Roey Dat is weeral heel mooi ,dat wij kunnenen lezen, en de fotos er bij geniet er nochmaar van wand de tijd gaat snel voor bij. groetjes van ons bijde Moeke en Vake Geplaatst op 18 Januari 2017

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking