Reisverhaal «Chili: Torres Del Paine»

Rond de wereld in 10 maanden: Toernee general | Chili | 0 Reacties 10 Februari 2017 - Laatste Aanpassing 10 Februari 2017

Torres Del Paine

30 jan. Amai mijne frak...

Als we ontwaken en door de achterruit van ons wagentje kijken, zien we de zee, dobberende bootjes en daarachter de bergen waarop duidelijk een nieuwe laag sneeuw gevallen is vannacht.

Na wat inkopen en aankoop van een degelijke water en winddicht knalgeel jasje (frak in't Vlimmers) ontmoeten we Mel en Paul in een koffiebar waar we ook Wifi aansluiting hebben. Dat is wel een probleem hier in deze afgelegen gebieden. Vervolgens brengen we hen naar de bus voor Punta Arenas waar we afscheid van dit leuke stel nemen. Zij reizen ook nog tot in juni.

Wij trekken naar het bekendste Park in Patagonië: Torres Del Paine.

Aan Lago Grey maken we een korte wandeling naar een uitzicht punt vanwaar we ijsbergen zien drijven en als de bewolking wat optrekt kunnen we in de verte de Grey gletsjer ontwaren. Het weer is verschrikkelijk wisselvallig. Dan schijnt de zon en een kwartier later is het bewolkt of regent het en kunnen we handschoenen gebruiken. Behalve de wind, die blijkt er altijd te zijn. Als je ooit kan investeren in een windpark in Patagonië ... DOEN!!

We rijden verder het park in en krijgen vanaf lake Pehoé een prachting zicht op Cuernos del Paine. De avondzon is terug van de partij en zorgt voor de juiste belichting. Indrukwekkend, zie foto's.

We plannen morgen een dagtocht te maken in de Franse vallei ( een deel van de bekende 5-daagse W- trektocht... voor de kenners). Daarvoor moeten we een veerbootnemen en we besluiten dan ook in de buurt van de aanlegsteiger de nacht door te brengen, maar amai mijne frak, wat een wind. Onze Mitsubishi wordt door de windvlagen heen en weer geschud. We zullen in slaap gewiegd worden... of niet slapen.

31 jan. De Franse vallei.

Na een stormachtige nacht aan de oever van Lake Pehoe, waarbij ons karretje meermaals flink door elkaar geschud werd, nemen we de catamaran over het Pehoé meer naar het Paine Grande Ranger Station. Dit ligt op de bekende W trekking en we gaan er een deel van het middelste been van de W trekking doen naar en in de Franse vallei.

De wind giert nog steeds hevig, we zien water uit het meer opgepakt worden door de wind en neersproeien op de oever.

Het uitzicht is prachting, we zien de Cuernos Del Paine ( Cuernos zijn hoorns en de beige hoornvormige bergen hebben een zwarte punt) en naarmate we verder stappen ook de Franse gletjser. Een pittige wandeling van 20 km, niet zozeer omwille van de afstand of het klauterwerk, maar omdat we de boot van 17 uur willen halen. Het lukt om in net geen 7 uur deze tocht af te werken. Dit vieren we met een lekker wijntje in onze camper die we op een fantastisch mooie campingplaats kunnen zetten met zicht op al die iconische bergen die je vaak ziet in boeken over Patagonië. Het is nu al na 22 uur maar nog steeds licht en het valt moeilijk om niet telkens het fototoestel boven te halen.....

1 feb. Wicked camper: een toelichting

Vandaag hebben we een rustige dag in het NP ingepland en omdat we op zulk een prachtige locatie staan vertrekken we pas rond de middag om het gebied wat met de wagen te verkennen. Ik had een uiltje kunnen vangen: het blijtft rustig zitten , ook al nader ik het tot op minder dan 2 m, zodat ik het goed kan fotograferen. Ik laat het echter zijn vrijheid.

Picknick aan lago Amargo van waar we voor het eerst de 3 Torres ( torens) zien liggen: het is prachtig weer en het zonnetje brandt lekker, ook de wind is heel wat minder. A propos, we zitten hier nagenoeg onder het midden van het ozongat. Dat betekent dat we ons extra goed moeten beschermen of we komen met een huidkankertje naar huis.

Op weg naar lago Azul zien we honderden guanaco's: de dieren zijn hier duidelijk meer de menselijke aanwezigheid gewoon dan die in vuurland. Ze springen nauwelijks op en de jongelingen die op de weg liggen te slapen staan maar moeizaam op.

Ook de vogels, zoals het uiltje vanmorgen, maar ook andere doen nauwelijks moeit om op te vliegen: handig om ze goed in de lens te krijgen. Lago Azul bied dan weer een ander zicht op de Torres Del Paine: deze bergen zijn echt speciaal omdat ze zo steil hoog de lucht in klimmen... als torens.

We vinden een kampeerplaats vlakbij de plaats waar de wandeling naar de 3 torens aanvangt.

Op tijd naar bed want morgen ongeveer 10 uur te wandelen.

Ik heb jullie nog niet veel verteld over onze wicked camper:

Het is een Mitsubishi minibusje van 2011 en heeft al 195000 km op de teller als we hem met de nodige blutsen en schrammen in ontvangs nemen.

Alles is heel basic, nog niets is digitaal, geen airco, ventillatie en temperatuur te regelen met hendeltjes, zoals bij ons in de jaren zeventig.

Hij heeft maar een kleine tank ( 47 liter ) en verbruikt zo'n 10 l/100 km. Het is dus een uitdaging om niet zonder benzine te vallen. Benzine stations staan hier soms wel 250 km uit elkaar. We hebben dan ook een Jerry can met extra benzine voorzien, maar die mag dan weer niet gevuld over de grens met Argentinië. We zien wel.

De achterzetels zijn vervangen door 40 cm hoge houten bakken waarin we onze spullen goed kunnen opbergen. Een deel is ombouw baar tot tafeltje zodat we ook in de wagen kunnen eten.

Op deze bakken leggen we s'nachts de matrassen/kussens.

Koken gebeurt aan de achterzijde, waar ook een kleine afwasbak voorzien is. Een kraan met handpomp zorgt dat we water uit een 5 l waterfles kunnen pompen.

Zo wordt je wel inventief wat waterverbruik en afwassen betreft. We zijn bvb overgeschakeld op uit de pot eten . Ik denk dat we minder dan 2 l water per dag gebruiken.

We hebben één kookvuurtje dat werkt op gas uit een spuitbus ( na 2 uur is de bus leeg). Ook hier moeten we spaarzaam zijn en werken we meestal met gerechtjes in 1pot en die niet te lang op het vuur moeten staan. Als het koud is of erg waait koken we binnen op het tafeltje en warmen we zo de camper ook wat op.

Er is geen toilet of douche. We trachten dan ook steeds te overnachten op een plaats waar tenminste een toilet aanwezig is. Maar als dit niet lukt, tja, dan zijn we opnieuw inventief.

Trouwens als je s'nachts naar het toilet moet en het is onbewolkt krijg je een prachtige sterrenhemel te zien. Je ziet het, elk nadeel heb zijn voordeel ( of was het omgekeerd)

Ook met ons ernergieverbruik moeten we zuinig zijn: enkel de sigaretten aansteker om batterrijen op te laden en dit enkel als we rijden.

Het kan s'nachts erg fris zijn, en slapen dan ook in een slaapzak en dan nog eens onder een deken.

Best gezellig. Ik vermoed dat we daar nog aan gaan terugdenken als we in gebieden komen waar het s'nachts veel te warm is. Nu kunnen we de wagen even starten om onze rijdende slaapkamer wat op te warmen...

2 feb. In de ban van de torens

Vroeg uit de veren, we slapen meestal erg goed in ons busje, om naar de basis van de 3 Torres del Paine te klimmen. Het Nationaal Park draagt de naam van deze 3 rotsen die meer dan 2000 m hoog zijn. Samen met onze camping buren, Duitse zestigers, gaan we even na 7 uur op pad. Dit is een onderdeel van de bekende W-trekking waar we veel volk op verwachten, maar de andere toeristen slapen blijkbaar graag wat langer. We zijn de eerste uren dan ook nagenoeg alleen op stap. De eerste 9 km zijn zachtjes stijgend, maar de laatste km is erg pittig. Als we de basis van de torens brijkt hebben zitten we op 900 m en hebben we zo'n 700 m gestegen. Het aanblik is ondanks de bewolking erg indrukwekken. De torens, waar we nu dichtbij zijn, steken nog meer dan een kilometer boven ons. Ze zijjn lichtjes gesluiierd, maar is het niet zo da enige versluiering de verbeelding aanwakkert? We picknicken bij met meertje, dat groengekleurd is door het smeltwater van de gletsjers tussen de torens. Weer een hoogtepunt en dit op de dag dat we net 5 maanden onderweg zijn.

Ondertussen is er heel wat meer volk op de been en tijdens de afdaling komen we wel enkele honderden wandelaars tegen die deze iconische giganten ook van naderbij willen bekijken.

Dan terug mat de wagen naar Puerto Natales. We willen naar Argeeentinië maar er zijn geen benzine stations in de buurt dus eerst 100 km terug naar het zuiden om te tanken en de nodige inkopen te doen. Onderweg picken we een koppeltje Chileense lifters op waarvan we opnieuw tips krijgen voor onze verdere reis in Chili, Peru en Bolivië. We hebben opnieuw geluk met het weer, droog tijdens de wandeling en regen tijdens ons ritje zodat het stof van onze wagen gespoeld wordt.

We overnachten opniew aan zee op de parking die we nog kennen van enkele dagen geleden.

Voorlopig onze laatste overnachting in Chili want de volgende dagen ( weken?) zullen we in Argentinië doorbrengen.