Reisverhaal «Chili: Valdivia»

Rond de wereld in 10 maanden: Toernee general | Chili | 0 Reacties 01 Maart 2017 - Laatste Aanpassing 01 Maart 2017

Chili : merengebied en Valdivia

20 feb: El Chino

Vanavond worden we in Valdivia verwacht en dus hebben we nog wat tijd om het merengebied wat te bekijken. Het is nog steeds bewolkt. We willen rond Lago Panguipulli en Lago Rinihue rijden. De eerste 50 km loopt langs een mooie toeristische route ( ruta de las siete lagos) over een prachtige weg. Vanaf Choshuenco wordt het terug een ripio weg en 15 km verder wordt het een boswegeltje met grote plassen, enkel voor traktoren. We kunnen niet anders dan de volledige 65 km terugkeren. Enige krachttermen ontsnappen onze lippen, maar we gaan ze hier niet herhalen.

Dan verder naar Valdivia, waar we Chino met wat moeite vinden in de stad. We volgen hem verder naar zijn huis dat een stukje buiten de stad gelegen is: een mooie bungalow op een stuk grond van 1 ha dat tijdens de grootste aardbeving ooit in 1960 2 m gezakt is. Daardoor zijn er vele kreken ontstaan en ook zijn stuk land grenst aan zulk een kreek.

21 feb: Apicoop Coöperatieve: Honing en Myrtillen

El Chino neemt ons mee naar zijn werk. Hij is hoofd van een coöperatieve die honing inkoopt van plaatselijke imkers en deze dan verkoopt in Chili en in het buitenland.

We worden rondgeleid in het fabriekje waar men de honing uit raten of uit vaten haalt, homogeniseert en terug in 300 kg vaten verpakt.

Ze hebben ook een Myrtille ( blauwe bessen) plantage waar ze tijdens de oogst tot 300 mensen tewerk stellen. Hier worden we door een landbouw ingenieur naartoe gebracht. Bij het einde van ons bezoek, in de vrieskamer, krijgen we anderhalve kg van deze lekkernij. Dat wordt smullen, en confituur maken.

Op de terugweg bezoeken we het 16 ha grote perceel dat ze aangekocht hebben en waar ze net begonnen zijn aan de bouw van een nieuwe fabriek. De oude staat in een stadje en is na meer dan 30 jaar te klein geworden.

Fier toont Chino ons grote delen van de perceel waar we in de felle zon, door hoog gras en langs (lekkere) braambessen struiken ons een weg moeten zoeken. Er is nog veel werk aan de winkel maar de 57 jarige Chino is nog erg gedreven.

Zijn vrouw is momenteel in Duitsland en we zullen haar spijtig genoeg niet ontmoeten.

s' Avonds bezoeken we een winkel waar ook produkten van plaatselijke boeren te koop zijn, maar ook ijs. Deze Mundo Rural winkel blijkt ook een initiatief van El Chino te zijn. Ik eet er ijs met een bier smaak en we kopen er wat spulletjes voor onze frigobox.

Onze Asus tablet heeft het begeven: we kunnen hem niet meer opladen. Hopelijk krijgen we dit opgelost. Voorlopig gebruiken we de kleine tablet, die we gelukkig ook bij hebben.

22 feb.        Baal- baai en beafsteak dag

We hebben de sleutels van het huis gekregen. Isodora en Joaquim, de dochter en zoon van Chino , slapen bijna tot de middag ( blijkbaar is dit voor de jeugd op vrije dagen een wereldwijd verschijnsel.) Nadine maakt confituur van de blauwe bessen die we gisteren gekregen hebbben.

Een groot deel van de dag zijn we op zoek naar mensen die onze tablet kunnen herstellen. Vanuit België vernemen we dat er niets anders op zit dan hem open te laten maken. We vinden iemand die dit wil doen maar na uren werk is het resultaat dat het scherm grote barsten vertoont en dat het touchscreen niet meer werkt. We kunnen hem wel terug opladen na vervanging van de mini USB poort. Eigenlijk staan we nog niet veel verder. We gaan moeten overschakelen naar de kleine tablet. El Chino kent iemand die ons mogelijk kan helpen om dit toestel efficiënter te gebruiken want momenteel kunnen we de foto's die we met onze camera maken niet meer overzetten naar tablet, cloud, blog of USB stick.

Tijdens het wachten op de herstelling maken we een blitsbezoek aan de baai van Valdivia en zien we zo terug de Pacificsche oceaan, onze bondgenoot sinds eind vorig jaar.

We eindigen de dag in een leuk Argentijns restaurant waar we de kleinste steak bestellen: 350 gr. Lekker!!