Reisverhaal «CR: Caraïbische kust»

Rond de wereld in 10 maanden: Toernee general | Costa Rica | 0 Reacties 22 April 2017 - Laatste Aanpassing 22 April 2017

Costa Rica Caraïbische kust, omgeving Cahuita

17 april van krokodillen en een palmbomenstrand

We verlaten Tortuguero, zoals we gekomen zijn, per boot, maar varen 3 uur min of meer parallel aan de kust naar het zuiden. Soms lijkt het een aangelegde kaarsrechte waterweg door de jungle, dan weer kronkelt de rivier als een overactieve slang.

Onderweg spotten we een kaaiman en enkele krokodillen ( cocodril in het dislectisch Spaans) en vlakbij het eindpunt in Puerto Limon wuift een luiaard ons vanuit zijn hoog plekje boven de rivier uit.

Met een collectieve taxi raken we vervolgens in Cahuita. Dit blijkt een erg leuk caraïbisch kustdorpje te zijn met kleine hotelletjes, hutjes, fijne restaurantjes en bars. We vinden een hotelletje tussen de palmbomen aan zee.

Onze grootste zorg is nu of het geluid van de branding ons niet zal wakker houden of wekken.

De jeugd heeft ook al een demonstratie gegeven van hun drumcapciteiten. Ze slaan er hier nogal op los in de lokale drumband en dat wel 20 minuten aan één stuk, steeds weer andere opzwepende ritmes. Hier heerst wel degelijk een caraïbisch sfeertje en kunnen we het wel enkele dagen volhouden.

.

18 april Chocolade maken in de Bribri regio - Vulkaanuitbarsting net gemist.

Met de bus rijden we naar een dorpje in de heuvels aan de Panamese grens om op zoek te gaan naar de inheemse BriBri gemeenschap. In het dorpje BriBri aangekomen wordt het al vlug duidelijk dat we nog verder de brousse in moeten. We nemen de bus naar Suretka die de asfaltweg al snel verlaat en soms over smalle bruggetjes of steile helling haar weg vindt. In Suretka gaan we opnieuw op zoek naar mensen die chocolade maken. In een klein restaurantje vinden we een vrouw die ons verder helpt. "Jaja, dat is hier vlakbij, nog geen kilometer" en ze stuurt ( gelukkig maar) haar zoon mee die er een fors tempo op na houdt. 3 kilometer en veel gezweet verder komen we terecht bij enkele vrouwen die ons tonen hoe de chocolade daar nu nog gemaakt wordt: de gedroogde bonen worden geroosterd in een soort wokpan op een houten vuurtje, vervolgens worden de bonen met een ronde steen deels geplet om de harde schil te kunnen verwijderen. Vervolgens gaan de bonen door een soort vleesmolentje en daar heb je de ruwe chocolade. Zij maken met warm water en deze chocolade een drankje dat genuttigd wordt met pas gebakken bakbananen. " Tsirushka, mujeres de chocolate" is een vrouwenorganisatie die niet alleen de chocoladecultuur wil voortzetten, maar ook de geschiedenis ervan, het belang van bioproductie enz.

opmerking: we hebben ontdekt waarom we op 13 april de Poas vulkaan niet mochten bezoeken. Hij is op 14 april s'morgens uitgebarsten en het zure meer in de krater is 40m in diameter toegenomen.

Dat hadden we toch wel eens van kortbij willen meemaken.

Men verwacht, volgens de kranten hier, dat hij opnieuw en feller zal uitbarsten met rook en stenen tot op 5 km hoogte.

19 april UNO spelen onder het afdak ipv snorkelen in het rif

Alhoewel het afgelopen nacht hevig geregend heeft is het vanmorgen mooi weer en wandelen we naar het NP van Cahuita, dat vlakbij het hotel ligt. Het is een prachtige baai met wit zand en palmbomen en de jungle die tot tegen het strand komt. Vanaf een wegeltje door de jungle, parallel aan de boogvormige baai zien we weer allerlei dieren, waaronder kleine gele giftige slangetjes, capucijnaapjes en brulapen die laten horen vanwaar hun naam komt. Ook spinnen, hagedissen, eekhoorntjes en enkele wasberen komen wel heel erg dicht en laten zich gewillig fotograferen en filmen.

Rond de middag maken we een afspraak om te gaan snorkelen, maar al snel komen er donkere wolken aan en vervolgens begint het hevig te waaien.

Voor Line en Thomas is dit hun laatste dag aan het Caraïbisch strand...... zonder dat ze één keer in zee zijn kunnen gaan ( in Tortuguero was ze te wild en vandaag wil het weer niet meewerken.) Morgen vertrekken ze naar SanJosé om op vrijdag naar België te vliegen.

Wij blijven hier nog een dagje: onze vlucht naar Cusco, via Panama en Lima is op zaterdag.

Ipv snorkelen hebben we dan maar met de kaarten gespeeld terwijl het de ganse namiddag zwaar bewolkt is en vaak regent.

We zijn speciaal naar Costa Rica gekomen waar het nog droog seizoen is om het regenseizoen in Peru en Bolivië te ontlopen. We hebben echter in geen enkel land percentueel zoveel bewolking en regen gekregen als in CR.

Ook hier, net zoals in Azië en Nieuw-Zeeland, zeggen de mensen dat het klimaat, het weer, abnormaal is (de seizoenen blijken te verschuiven). In Chili en Argentinië waren we dan weer getuigen van sterk terugtrekkende gletsjers.....

Wij hopen dat het morgen wel mogelijk is om de onderwaterwereld te bezoeken.

20 april geweekt en afscheid genomen van Line en Thomas.

De hemel is helemaal uitgeklaard en alvorens we gaan snorkelen wuiven we Line en Thomas uit die met de bus van 8 uur naar San José vertrekken. Eén en ander lukt niet zonder dat er een traantje weggepinkt wordt.

Tot over twee maanden....

Later vernemen we dat ze vlot hun luxueuze bestemming nabij de luchthaven bereikt hebben en zich voor de laatste avond van hun reis in de watten laten leggen.

Wij stappen in een bootje om te gaan snorkelen, niet met 6 zoals beloofd maar met 12 ( typisch CR).

De onderwaterwereld heeft wel wat te bieden, zo zien we een school met vele vrij grote vissen, maar de zichtbaarheid en kleurenpracht van de Polynesische onderwaterwereld wordt niet benaderd.

Na twee duikbeurten is het snorkelen voorbij ( men had ons gezegd dat er op verschillende plaatsen zou gesnorkeld worden.... ook hier wordt op beknibbeld.) en gaan we aan het uiteinde van het schiereiland, vlak bij het rif waar we gesnorkeld hebben aan land. We krijgen er wat fruit en nemen de boot niet terug. We gaan immers het schiereiland met zijn prachtige stranden wat verkennen. Het is snikheet en vochtig, maar gelukkig is er vaak schaduw op het junglepaadje waar we weer verschillende dieren ( apen, eekhoorns, wasberen, luiaards...) zien, soms maar op enkele m afstand.

Tweemaal zoeken we afkoeling in het 30 graden warme zeewater en genieten we van de golven die hier net van gepaste grootte zijn.

We zijn goed geweekt vandaag en in het zwembadje van het hotel spoelen we de laatste resten zout weg.

Al bij al een leuke dag. Spijtig dat Line en Thomas dit gisteren niet konden meemaken.

We sluiten de dag af met een vissoepje... dat nogal zwaar valt.

21 april afscheid van de Atlantische kust

We nemen de bus naar San José via Puerto Limon waar we afscheid nemen van de Atlantische Oceaan. De volgende keer dat we ze zien is eind juni als we terug naar huis vliegen.

Morgen nemen we een vlucht via Panama City en Lima naar Cusco in Peru, voor de start van alweer een nieuw hoofdstuk.

Mijmeringen bij Costa Rica

We kunnen niet ontkennen dat CR veel moois te bieden heeft, maar we hebben nooit het wauw gevoel beleefd dat we in alle vorige landen wel eens hadden. Het is voor ons te toeristisch, de hotels te groot en de wegen te veel bewandeld.

De attracties, zoals natuurparken zijn relatief duur. Je kan dus amper wandelen met 4 personen zonder 40 of 60 dollar kwijt te zijn. Er worden busladingen toeristen afgezet. Bovendien moesten we constant op onze hoede zijn om te vermijden dat we belazerd werden ( vooral met de wisselkoersen dollar/colones, maar ook met parkingkosten, enz)

Als je nog nooit jungle of mooie stranden gezien hebt en je een luilekkere, dure vakantie wil dan is CR wel wat. Wij vonden Ecuador, veel minder betreden en veel authentieker, een stuk aangenamer.

Er waren uiteraard uitzonderingen: onze laatste week in Tortuguero en Cahuita aan de Caraïbische kust is zeker de moeite waard. Vooral in Cahuita waren de rastakapsels en authentieke koppen nooit ver weg.

Ondanks het droge seizoen hebben we wel ons deel van de bewolking en regen gekregen, maar uiteindelijk was dit wel OK. De temperatuur in het hogere binnenland is aangenaam ( 25°5) maar aan beide kusten moet je rekenen met 30° en meer én een hoge luchtvochtigheid.

CR is het eerste land van onze reis waar we geen behoefte hebben om er terug te keren of om het aan te raden aan mensen die op zoek zijn naar een authentieke vakantie. Wil je luilekker redelijk wat geld spenderen dan is het wel een aanrader.