Reisverhaal «Chitwan - Tharu 20for 7»

Rond de wereld in 10 maanden: Toernee general | Nepal | 1 Reacties 10 Oktober 2016 - Laatste Aanpassing 11 Oktober 2016

Algemeen: Tharu 20for 7 is een project waar 13 gezinnen van het Tharu dorpje Gothauli ( totaal 65 gezinnen)

aan meewerken. Ze ontvangen mensen zoals wij in een klein huisje/guesthouse. Het project werd enkele jaren geleden samen met een Belg (Hans) opgestart. We betalen 50$ per dag, wat veel meer is dan een gewoon hotel, maar zo ondersteunen we deze gemeenschap. 20for7 staat immers voor het volgende: voor elke 20$ die we spenderen gaat er minstens 7 naar het project. Dit is het derde projectje dat we steunen.

We leven er tussen de Tharu mensen: het gebouwtje staat dan ook tussen hun huisjes en constant zitten of werken er mensen op de stoep van 'ons' huisje.  Er lopen ook kippen en eenden rond en verder zijn er geiten en koeien. Ze kweken hun eigen rijst en hebben een eigen gemeenschappelijke groententuin. Sukram is onze gastheer en bij hem kunnen we terecht voor iets dat ze zelf organiseren of voor trips naar de jungle een 5 tal km verderop. Er is hier vaker geen dan wel elektriciteit en WIFI is zeer beperkt. We verblijven hier 6 nachten.

4 okt van Bandipur naar Chitwan - ontvangst in Tharu dorpje Gothauli

We hebben voor een luxe bus gekozen ( beenruimte, airco) vanuit Pokhara naar Sauraha maar toch doen we 2 uur over de laatste 30 km. De weg door de bergen langs een snelstromende rivier diep onder ons tart alle verbeelding. We slingeren van bult naar put en steken tragere vrachtwagens en bussen voorbij terwijl er ook uit de andere richting een gestage stroom van voertuigen op ons af komt.

Bij aankomst aan de eindhalte worden we opgehaald door een kar met 2 ossen die ons naar het dorpje Gothauli voert. Erg leuk. We worden door de vrouwen in het dorp onthaald met handgeklap en krijgen een bloem en een Tika ( rode stip op voorhoofd). Onze contactpersoon, Sukram, is hier één van de weinigen die Engels spreekt. Hij toont ons de omgeving en wil ons de krokodillen laten zien die in de rivier vlakbij het dorp leven. We zien echter alleen enkele olifanten en overvliegende papegaaien- een mens kan al eens pech hebben ;-). De sfeer en temperatuur (32°C en hoge luchtvochtigheid) voelt Afrikaans aan. We zien mensen werken op akkertjes en rijstvelden ( de oogst is bezig).

In de namiddag is de elektriciteit uitgevallen en als het donker wordt, rond half zeven,worden er overal kaarsjes geplaatst: leuke sfeer. Ik heb voor het eerst gedoucht bij kaarslicht....

Voor het diner worden we uitgenodigd bij telkens een ander gezin van het dorp. We moeten ons op de vloer zetten in kleermakerszit en krijgen Dal bhat (rijst- overgoten met een linzensoepje, aardappel gerechtje met groentes en een tomaten-groenten sausje dat pikant kan zijn) aangeboden in een metalen kom en we worden geacht om net zoals iedereen in Nepal met de handen het eten te mengen en te eten. Eénmaal je het truukje met de duim, die je moet gebruiken om het eten in je hand naar je vingertoppen en mond te begeleiden, doorhebt, valt het wel mee. Alweer een ervaring rijker en geen bestek dat moet afgewassen worden. Wel stramme spieren en gewrichten van de kleermakerzit.

Verhaaltje voor het slapen gaan ( is 5 maanden geleden hier echt gebeurd)

 2 mannen zijn aan het vissen en lopen met een net elk langs de kant van de rivier in het water. Eén van hen wordt door een krokodil bij het been gegrepen en verder in het water gesleurd. Hij roept nog om hulp, maar wie durft in die situatie in het water springen? De dag nadien gaat men met olifanten op zoek naar het lichaam.... men vindt enkel het hoofd: krokodillen eten nooit het hoofd op....

Goede nacht.

5 okt fietstocht

We ontdekken de vlakke streek met de fiets en rijden tot aan het natuurpark in Sauraha en komen toevallig langs een huwelijksparade met versierde ossenwagens.

Rustige namiddag waar we voor het eerst onze hangmat bovenhalen en er al vlug enkele Nepalese kinderen plezier in maken.

Samen met Sukram gaan we opnieuw op zoek naar krokodillen: we vinden er twee. Hij toont ons ook nog de stallen waar geketende mannetjesolifanten verzorgd worden.

Avondmaal is terug een turnoefening zittend op de grond, bord op de grond: lastig met onze stijve gewrichten. De mensen hier, hoe oud ook, lijken veel leniger te zijn dan wij westerlingen. Zij doen heel veel op de grond, vaak gehurkt en ook als ze vegen of het land bewerken is dit meestal zonder steel. Met gestrekte benen: in een perfecte hernia houding.

6 okt handwerk workshop en met kano tussen de krokodillen

Een rustige voormiddag: Nadine krijgt privé les over het vlechten van een onderlegger en ik schik de foto's wat op de tablet, en vervolgens mezelf in de hangmat. We hebben van het thuisfront bericht gekregen dat we het wat rustiger aan moeten doen.... Bij deze is dat dan ook gebeurd.

Omstreeks 16u stappen we in een kano, een uitgeholde boom. Een krokodil ligt al verlekkerd te wachten. Het is een rustige tocht en als we olifanten met toeristen erop ontmoeten horen we dat er neushoorns gespot zijn. Wat we helemaal niet verwacht hadden gebeurt: Moeder neushoon staat te grazen op de oever van de rivier samen met haar jong. Het is uitzonderlijk dat we zoiets te zien tijdens onze krokodillen tocht. Ook hier en daar zien we trouwens een krokodil, zowel vis- als vleesetende. Nadine zegt dat ik er moet bij schrijven dat de visetende krokodillen gavialen genoemd worden.

Vervolgens gaan we naar het olifanten breeding center ( vertaald: kleuterklasje voor olifanten ). In tegenstelling tot de mannetjes zijn de vrouwtjes maar aan één poot geketend en de kalveren kunnen vrij rondlopen. We kunnen ze zelfs aanraken en het is leuk te zien hoe een kalf nog wat last heeft om met mes en vork....euh slurf het afgesneden gras naar de mond te brengen. Ze nemen wel vlot groen dat we voor hen plukken met de slurf vast en stoeien nadien wat met elkaar. De wilde mannetjes olifanten kunnen uit de jungle tot bij deze geketende vrouwtjes komen en voorkomen zo incest.   Weer een prettige ervaring, terwijl we in de achtergrond herten en wilde kippen spotten.

Nadien toont Sukram ons een plaats waar we een gegeerde lekkernij kunnen plukken: scheuten van varens. We zijn er wel een half uur mee bezig.

Nadien worden we met een gammel roeibootje naar de overkant van de rivier gebracht. Het is hier dan 5 maanden geleden het drama met een visser gebeurde. Het bootje zinkt niet en vervolgens brengt een tuktuk ons naar huis, waar we ingezet worden om de varen scheuten, die we straks bij de onvermijdelijke dal bhat krijgen, mee te helpen schoonmaken. Zo worden we beetje bij beetje in het dagelijkse leven betrokken en Sukram begeleidt ons hierin tactvol.

De Tharu zijn schiervegetariërs, en wij dus ook. Om vlees te eten moet je een moord plegen... en dat is ook gepland.....Meer daarover later als de misdaad voltrokken is.

7 okt voettocht door de jungle

Met de fiets naar het veerpontje over de rivier waar Nadine nog even naar het (Franse) toilet gaat. Ze wordt echter gestoken door een insect op een plaats waarvan ze liever niet heeft dat ik meer details vrij geef. Er zullen vandaag nog wel wat beten en steekjes volgen ondanks DEET en broekspijpen in de kousen: je moet er iets voor over hebben.

Al snel zien we herten die voorzichtig de rivier ( vol met krokodillen) oversteken. Wat verder waterbuffels in de rivier met witte koereigers op hun hoofd of rug. Een oude bijna naakte tengere man wast zich in de rivier en volgens de gids drinkt hij ook van het bruine water.

We krijgen uitleg van onze gids over wat te doen als we aangevallen worden:

Tijger: diep in de ogen kijken ( is geen grap) een tijger houdt daar niet van en valt altijd aan via zij- of achterkant. Bedenking: jij moet hem dan wel eerst zien. Je kan ook trachten in een boom te kruipen.

Lippenbeer: met vuist of stok op zijn neus timmeren.

Wilde olifant: bij elkaar blijven veel kabaal maken en achter een boom kruipen.

Neushoorn: loopt 40 km/uur maar ziet niet goed en gaat voort op de geur: je moet dus zig zag weglopen en een strip act uitvoeren. Hij zal aan elk kledingstuk wat snuffelen. Ik bedenk tijdens de verder wandeling dat ik enkel een T shirt aan heb en vraag me af hoe ik die broek al zig-zag lopende over mijn trekschoenen kan uittrekken. Ik denk dat ik Nadine ga vragen wat zaken uit te spelen in dat geval: kwestie van het nuttige aan het aangename te paren.   

De gids en Sunjay, van Tharu 20for7, die ons vergezellen hebben beide een stok bij van 1m20. We voelen ons al een stuk veiliger....

We moeten wat door de modder ploeteren maar aan een meertje zien we voor het eerst en moeder en jong neushoorn. Het wordt 33°C en het zweet loopt van onze rug. We pauzeren aan een uitkijktoren voor de picknick en zijn nog maar net aan het eten als een regenbui met het nodige gedonder voorbij komt. We wachten bijna 2 uur tot het min of meer over is. De paadjes zijn dan plassen of rivier en de temperatuur is een stuk draaglijker geworden. Onze botinnen worden succesvol getest op hun waterdichtheid.

We gaan op zoek naar een tijger: hij houdt, zoals wij, niet van natte voeten, en zoekt hogere plaatsen op in het vrij vlakke landschap. We zien vele recente voetsporen, maar geen tijger. We spotten echter nog verschillende neushoorns, vaak in het water. Telkens toch een indrukwekkende ervaring. De laatste lacht zelfs naar ons ( foto).

Het is al goed donker als we met de fiets terug naar het dorpje rijden ( 30 min). De fietslamp is nog niet uitgevonden en ook dit is weer iets nieuws voor ons. We rijden olifanten voorbij wiens dagtaak ( 4 mensen + 'chauffeur'(?) rondzeulen) er op zit. Je voelt je maar klein als je ze met de fiets op 1m afstand voorbij fietst.  

8 okt Rijstpap voor de geknipte man

Vandaag staat er niets op het programma en we doen ook niet veel: blog wat bijwerken, hangmatje doen, boekje lezen. Een lekker luie dag.

Nadine babbelt veel met de kinderen en maakt rijstpap: Nepalese versie met banaan en appel want er is hier geen vanille. Dit valt erg in de smaak en kinderen komen met schoteltjes langs voor 'hun zuster': ik vermoed dat ze een dubbele portie willen of dat de moeders ook wel willen proeven. Als we vragen of er voldoende lepeltjes zijn, zijn ze verwonderd: "wij eten dat met onze handen"

Morgen is het afscheidsdiner en komen er wel wat mensen uit het dorpje om afscheid van ons te nemen: we hebben alvast 5l melk besteld voor de rijstpap.

De kapper komt langs en ik laat mijn baardje van 3 dagen en mijn haar wat bijknippen: grondig werk dat 3 kwartier duurt en waarbij zelfs mijn neusharen met een gigantisch mes worden bijgeknipt ( 200 rps of 1€80, voor alles, niet alleen voor de neusharen)

9 okt The killing - the dance- the 'rijstpap'

In de voormiddag maken we een leuk fiets/wandeltochtje waarbij we nog maar zien in welke armzalige omstandigheden de mensen hier leven, samen met hun dieren. Als we terugkomen zijn enkel kinderen van het dorpje in de rivier aan het zwemmen ( zelfde rivier als waar we krokodilen gespot hebben).Het is er ondiep en krokodillen komen er niet: Nadine waagt ook een stapje in het lauwe water ( warmer dan ons douche water).   

Na de middag maak ik mijn eerste Nepalese slachtoffer: de ongelukkige is een eend die ik mits wat hulp moet zien te pakken. Nadien volgt de onthoofding met een sikkel: je moet de nek van de eend hard tegen het mes van de sikkel duwen terwijl je met je voet op het handvat van de sikkel staat zodat de punt van de sikkel mooi naar boven blijft staan. Ik heb wel enkele seconden nodig voor ik het hoofd van het lichaam kan scheiden maar heb toch getracht om het leed zo veel mogelijk te beperken. Vervolgens in kokend water om te pluimen te verwijderen, in het vuur voor de allerlaatste restjes pluimen weg te werken en na het verwijderen van de ingewanden moet ik de eend in wel 50 stukjes kappen door heen de beentjes ( een lekker fileetje zit er niet in) Als men hier al vlees eet zijn het enkele stukjes ter grootte van twee teerlingen. Zelfs de darmen worden met de punt van de sikkel open gesneden, afgespoeld en in stukjes gekapt. Ze gaan samen met het hoofd en de poten die ook in stukjes gekapt worden in dezelfde pot ( enkel de nagels en de bek is voor de hond).

We helpen in de keuken verder wat mee en Nadine begint aan de rijstpap: vandaag met banaan en pomelo, een grote pompelmoesachtige vrucht die aan ons verblijfje aan een boom groeit ( ter grootte van een kleine handbal). Dus niet alle bomen met ballen zijn kerstbomen....

Net voor het avondeten wordt Nadine in de kamer geroepen: ze wordt omgetoverd te Tharu vrouw en ik mag er zeker niet bij zijn. Wel 20 minuten en veel gegiechel later komt ze tevoorschijn, helemaal opgemaakt, met een witte jurk en iets wat lijkt op een kroonluchter van de jaren 70 op haar hoofd. Ik ben ondertussen ook (meer bescheiden) omgekleed tot met sikkel, stok en hoed bewapende Tharu man.

De vrouwen ( incl Nadine) gaan in een kring staan en dansen zonder muziek maar met handgeklap en gezang rondom mij, dit allemaal op het erfje van ons verblijfje.

Nadien deelt Nadine de rijstpap uit op gewassen stukken bananenbladeren. Ze krijgen alleen maar een schep Nadat ze  "rijstpap" gezegdhebben. Dit lukt wonderwel en met hun handen werken ze de rijstpap waarin Nadine ook 15 bananen en een pomelo verwerkt heeft weg.

Een leuke avond die wij afsluiten met Dal bhat, met enkele stukjes eend uiteraard, samen met Sunjay en Sukram. Deze keer gelukkig van op een stoel en tafel. We worden geprezen om de vlotheid waarmee we de dal bhat met onze handen na deze stage van 5 dagen reeds kunnen binnenwerken.

10 okt afscheid

Na een kort afscheid, opnieuw met handgeklap van de vrouwen een een tika op ons voorhoofd, nemen we de bus naar Kathmandu. De wolken gunnen ons even een blik op enkele himals 150 km hiervandaan. Ik vermoed dat ze zelfs nog vanaf de grens met India te zien zijn bij goede weersomstandigheden.

De 145 km lange rit naar Kathmandu verloopt vlot omdat alle mensen bij hun familie zijn om Daisch te vieren, een familiefeest. 6 uur later staan we in het meer dan duizend meter hogere Kathmandu, waar we met enige moeite, en met een vooruitblik op het 2 deel van onze reis in Zuid Amerika, ons hotel vinden, genaamd "ANDES".