Reisverhaal «Mustang trekking»

Rond de wereld in 10 maanden: Toernee general | Nepal | 4 Reacties 26 September 2016 - Laatste Aanpassing 26 September 2016

16 sept Pokhara - vlucht - Jomsom - trekking dag 1 - Kagbeni 3 uur stappen

We hebben geluk. Ondanks wat dreigende bewolking deze morgen rond 4 - 5 uur vertrekt de korte vlucht toch en hebben we een behoorlijk uitzicht vanuit het kleine vliegtuigje(20 tal personen): we zitten, samen met onze gids, Om,  net achter de piloten en kunnen ook wat door de cockpit van het vliegtuigje naar buiten kijken.Zo zien we de Daulagiri ( 6de hoogste berg ter wereld) voor ons opdoemen. Daar word je even stil van.

Omstreeks 7 uur zijn we in Jomson ( 2700 m hoogte) waar we onze drager,Tom, ontmoeten om vervolgens naar Kagbeni te wandelen. Mustang ligt in de moessonschaduw ( mooi woord, niet?) van de Himalaya en is dus veel droger dan Pokhara bvb. Het landschap is vrij dor, maar af en toe zien we toch wel velden ( vooral boekweit) en groentes omdat ze na het regenseizoen en via smeltwater veel water hebben dat ze gebruiken voor bevloeiing. Er zijn hier trouwens ook appelbomen ( en lekker vers geperst appelsap).

De voettocht naar Kagbeni verloopt goed: de temperatuur schat ik op 25°C en vaak schijnt de zon fel zodat we ons moeten beschermen. Tom draagt een 12 tal kg van onze bagage, plus de zijne; totaal zo'n kleine 20 kg denk ik. Zelf draag ik ook ongeveer 12 kg en Nadine neemt een 6 a 8 tal kg voor haar rekening. We zijn al voor de middag in Kagbeni en vanuit onze kamer hebben we een prachtig zicht op de brede keienvlakte tussen somes hoge rotswanden waardoorheen een rivier kronkelt die zich regelmatig verlegt. Zie ook foto's in apart foto overzicht van deze blog (foto's uploaden in de tekst duurt immers veel langer heb ik ontdekt.)

In de namiddag lopen we wat door het dorpje dat op bepaalde plaatsen echt middeleeuws aandoet. Mensen leven hier nog in gebouwen opgetrokken met rotsblokken en verbonden met elkaar met steegjes, gangetjes die soms overdekt zijn. In de winter kan het hier immers erg koud worden en valt er sneeuw.

Het valt ook op dat de mensen er anders uitzien: de vrouwtjes zijn erg klein en sommigen hebben Chinese/Tibetaanse trekken. Vooral de oude vrouwtjes komen maar tot aan de schouders van Nadine (ik wist dat ze reuze was, maar hier is ze ook een reuzin).  we hebben zelfs een vrouwtje gezien van 1m25.

Ook hier is er een boedhistisch klooster en we zien jonge monniken hun kledij uitspelen en in hun blootje in en rond een riviertje spelen. Even na de middag is er een sterke wind opgestoken, gelukkig is deze warm, zoals de 'föhn' in de alpen. Kort samengevat : 'It was a feunny day'

Ps: met smartphone foto gemaakt van mijn tand en doorgestuurd naar onze tandarts die via zijn laatste X ray foto kan bevestigen dat één en ander nog zal meevallen: goed verzorgen (en volgende zomer een bezoekje bij hem neem ik aan). Wat een service vanop ettelijke duizenden km afstand.

17 sept dag 2: Kagbeni - Chhusang - Chele - Samar: 8 uur stappen

We hebben een lange zware tocht voor de boeg en vertrekken voor 8 uur ( nog even een oponthoud aan de toegang van Mustang waar ze onze permit (500$pp voor 10 dagen, jawel) zeer grondig checken.

Mustang was tot in 1991 een verboden koninkrijk en men blijkt de toeristen toch wat te weren door de hoger permitprijs. We zitten hier ook vlakbij de Annapurna trail, maar zien voorlopig andere pieken van rond 7000 m zoals de Nilgiri. We beginnen rustig te wandelen langs de rivier tussen de keien en stoppen even bij een appelboer. Het landschap is heel erg geërodeerd waardoor de rotsen er prachtig uitzien. Eenmaal de rivier overgestoken verlaten we die en daar ligt Chele, de poort naar upper Mustang: we klimmen van 2800m eerst tot 3000 m (Chhusang) waar we lunchen en 3 Australiers ( Will, Eli en Kyle ) terugzien die we even voordien, onderweg,ook al ontmoet hadden. Vervolgens gaat het meer en meer bergop langs prachtige rotsformaties en we zien ook meer van de hoge Himalayapieken omdat er minder wolken rondhangen. De naam 'Highway' krijgt hier plots een heel ander betekenis en het kloimmen begint wel te wegen.

We wandelen door Chele, opnieuw een oud dorpje. Steeds hoger, brandende zon, ijlere lucht: een goede conditietest die eindigt in Samar op 3600 m hoogte rond 17u30. We slapen in een hotelletje dat niet zou misstaan in Bokrijk ( klein kamertje, maar een PRACHTIG uitzicht)

We ontmoeten de 3 Australiërs opnieuw: zij zijn voor 5 maanden op stap en na het diner krijgen we zeer interessante informatie over Thailand ( Pai, Sopong: minder bij buitenlandse toeristen bekende plaatsen waar we bvb door enorm grote grotten kunnen kajakken).

21 uur, iedereen moe en naar bed. Slaapwel

18 sept dag 3: Samar - Ghiling: 5,5 uur stappen

We worden rond 6 uur gewekt door een loeiende koe en door geitjes met belletjes die door het nauwe steegje waar we op uitkijken door een jonge geitenhoedster vooruit gestuwd worden. Voor het ontbijt klim ik nog op een heuveltje met een chorten( boedhistische monumentjes diewe nog veel zullen zien, waar ik een mooi zicht heb op het door de ochtendzon beschenen dorpje.

Gepakt en gezakt vertrekken we even na 8 uur voor onze trip die ons van 3600 naar 3500m in Ghiling zal brengen: mathematisch lijkt dit een makkie, maar we moeten 2 maal een pas van 3850 m over en bovendien hebben ze het nodig geacht om ertussen diepe kloven te leggen. Bruggen kennen ze hier niet dus telkens naar beneden en terug naar boven. We trappen regelmatig op onze adem maar de landschappen met in de verte de steeds aanwezige witte toppen van de 6 en 7 duizenders die nu nagenoeg wolkenvrij zijn. Het landschap doet soms denken aan de Grand Canyon in de Verenigde Staten.

Regelmatig komen we chorten tegen (vaak per 3 rood, wit en zwart: deze kleuren hebben voor de boedhisten een betekenis) en vaak, bvb op de passen die we passeren zijn er heel veel gebedsvlaggen opgehangen aan touwen.

Omstreeks 15 uur arriveren we in Ghiling, Een 'irrigatie dorpje' dat we al van ver zagen liggen, deels door de groene velden er rond. We wandelen door het rustige dorpje, waar de huizen wat verder uit elkaar staan en daartussen zeer kort begraasd weiland (korter dan het gazon thuis) door het vee dat hier met uitzondering van de yaks vrij rondloopt. Kleine beekjes die je makkelijk kan overrsteken kronkelen door dit weiland. Alles straalt rust en vrede uit: een oude man staat tegen het klooster, twee oude vrouwtjes keuvelen wat aan een beekje en een moeder met dochter doen de was aan één van de vele kraantjes. Rond 17 uur verdwijnt de zon achter de berg en daalt de temperatuur fiks. Kamer zonder warm water, hotel zonder verwarming: dat is even aanpassen, maar hoort erbij.

Voor het avondeten worden we door een groepje uit La Réunion (van onze leeftijd) getrakteerd met een rumdrankje dat ze van hun eiland meegebracht hebben: lekker en hopelijk helpt het Nadine af te raken van haar hoestbuien die ze af en toe nog heeft.(meer dan af en toe ;-(  dixit  Nadine)

19 sept dag 4: Ghiling - Ghami - Tsarang: 6,5 uur stappen

Zware dag voor de boeg: Ghiling ligt op 3500 m en Tsarang ook. Tussendoor dalen we echter om kloven over te steken en vervolgens moeten we 2 maal een pas van 4000 m oversteken. Dit alles terwijl het zonnetje weer stevig op onze hoofden brandt. De eerste pas valt nog wel mee alhoewel de hoogte zich sterk laat voelen. De beloning is navenant als we boven op de pas zijn. Prachtige kleurschakeringen. Even later zien we het dorpje Ghami liggen: het lijkt vrij dichtbij, maar uiteraard eerst nog door een kloof. In Ghami worden we erg goed ontvangen in het hotelletje waar we tijdens onze terugtocht zulen overnachten. Nu lunchen we er in de erg chinees uitziende eetkamer ( de meeste hier trouwens). Herinnert me eraan wat te vertellen over de bouwstijl die vaak dezelfde is: Als je in een hotelletje binnenstapt door een klein gangetje kom je terecht in een open plaats, al dan niet overdekt. Je moet dan een steil trapje nemen om op de eerste verdiepeing te komen waar de kamers en eetkamer rond de patio liggen. Vaak staat er vuurtje met een waterketel op: de brandstof voor het vuurtje zijn wat takken en gedroogde mest. En als je een badkamertje hebt op je kamer moet je steeds eerst onder de douche door om tot bij het toilet te komen, vaak een Frans toilet. Dus als er iemand gedouched heeft, moet je over de natte vloer naar het toilet ( aftrekkers kennen ze hier meestal niet.)

Terug naar de trektocht: vanuit Ghami, eerst uiteraard naar beneden door de zoveelste kloof om vervolgens aan onze klim van 500 m te beginnen: In het begin stijgen we zachtjes en we wandelen langs een lange muur opgetrokken ter ere van een Lama die daar de duivel gedood heeft en zijn ingewanden er begraven heeft. De prachtige bergen zijn donkerrood en nu weten we ook waarom: dat komt van het bloed van de duivel...  Enfin, je raakt niet uitgekeken op het landschap, dat ik met niets echt kan vergelijken.

We ontmoeten een herder die met zijn schapen naar Pokhara gaat (dus het stuk dat wij te voet hebben afgelegd plus het stuk dat we met het vliegtuig gedaan hebben....

Naarmate we verder gaan stijgt de hellinngsgraad, veel losse stenen op het padje, todat mijn stappen kleiner worden dan de lengte van mijn schoenen.  Kortom,ik sukkel op karakter naar boven. Nadine lijkt minder last te hebben van de hoogter. Uiteraard wacht er boven op 4000m weer een beloning: een fantastisch uitzicht. Nadien is het overwegend dalen tot in Tsarang waar we rond 16u30 moe maar tevredentoekomen.  

We bezoeken snel het dorpje, want de zon verdwijnt hier rond 17u 30 achter de bergen en dan maakt de temperatuur een fikse duik. In het klooster geeft een monnik ons uitleg over het 758 jaar oude klooster en de boeken (sommige 74 kg) die met goud geschreven zijn. We mogen geen foto's maken. De zon is al onder als we door het dorpje wandelen en de koetjes terug in de stallen (deel van het huis) gedreven worden.

Met jassen aan avondeten, ook binnen is het immers erg koud. De Australiërs zijn er ook, maar 1 is ziek en ligt met koorts en 4 dekens in bed. 

20 sept dag 5: Tsarang - Lo Manthang 4,5 uur stappen

De zieke Australiër heeft de nacht doorgebracht op een Frans toilet en wordt met een Jeep naar Lo mantang gebracht: onze bagage en onze drager gaan ook mee. Ook de weg is relatief makkelijk en zalig om te doen, ook al stijgen we tot over 4000m hoogte. Opnieuw een ander landschap, een riviertje, herders met schapen( onze gids beweert dat het schapen zijn, maar wij denken dat het geiten zijn ( schapen met sikjes?) en voor het eerst ontmoeten we 2 mountainbikers: vrouwen uit Oostenrijk en als ik de leeftijd van de oudste vraag zegt ze dat ze verkiest haar geboortejaar te vermelden: 1941!!!!! De steile stukken duwen ze de fiets of dragen ze hem op de rug. Kranig volkje die Oostenrijkers (of heb ik het motortje niet gezien)

Vanaf de pas is het afdalen naar de hoofdstad van Mustang. Die lijkt vanaf het uitzichtpunt nogal klein, maar toch blijkt het een ommuurd stadje waar je in kan verdwalen...

Als ik hier vraag hoe ver het is naar Jomsom zegt men 90 km: met een jeep waarschijnlijk. Toch verder dan we ingeschat hadden, en we moeten nog terug.

Onderweg zag ik een leuke uitdrukking: "Der Weg ist das Ziel"  Inderdaad: we moeten Lo Manthang niet zien als een doel van deze trekking, de ganse weg is mooi met nauwelijks vervelende stukken. 

Eenmaal aangekomen wordt de kledij gewassen: is wel nodig na 5 dag stof vreten in dit droge gebied. Nadien met wat moeite contact met België om onze tablet terug opgestart te krijgen. Het lukt en dit is al de tweede keer( eerste keer tandarts) dat we een hulplijn moesten bellen.

We wandelen nadien door een wirwar van nauwe soms doodlopende steegjes waar we overal koetjes tegen komen en af en toe de hoorn ( muziek) van één van de kloosters horen. Dit stadje doet me denken aan stadjes van het oude Egypte( 4000 jaar geleden).

We drinken een theetje bij een familie waarvan 1 van de kinderen, Nawang, verlamd is aan armen en benen. Maar het 7 jaar oude jongetje lacht heerlijk, zeker als het bij ons op de schoot komt zitten. We merken dat hij zijn beentjes toch iets kan bewegen (echte verlamming lijkt het niet te zijn maar zo ver weg van degelijke medische ondersteuning is de toekomst van Nawang toch erg onzeker.)

Nadine wordt ingeschakeld om op zoek te gaan naar antibiotica voor die zieke Kyle en het lukt. Hopelijk wordt hij nu snel beter.

21 sept dag 6: Lo Manthang en omgeving 4 uur stappen ( Nadine wat minder)

We hebben beiden voor het eerst op 3800 m geslapen en met wisselend succes: soms moet je toch enkele extra hapjes adem nemen- blijkbaar zijn we nog niet volledig aangepast aan de hoogte alhoewel we al enkele dagen boven 3000 m verblijven.

Vandaag splitsen we: Samen met Om, onze gids, ga ik een klooster en uitgegraven grotten hoog in de bergen bezoeken. Aangezien dit opnieuw 4-5 uur stappen is ( tot op minder dan 20 km van Tibet),  op een kleine 4000m  ziet Nadine dit op deze rustdag niet zitten: ze wandelt een stuk mee en keert dan via een omweggetje door de schaarse velden terug naar Lo Manthang

De tocht naar de grotten loopt langs velden waar de oogst vollop bezig is: Ik waan me plotseling in de jaren 20 -30 als ik zie hoe het graan met dorsvlegels gedorst wordt en moet denken aan het boek: de vlasschaerd.  Even verder zijn ze aan het werk met een luidruchtige dorsmachine ( jaren '50 ?) Dit alles weer met de erg geërodeerde en gekleurde bergen op de achtergrond.

Ik ga ook even langs bij een kleuterschooltje waar de kinderen rechtstaand les krijgen en gedichtjes of religieuze teksten opdreunen. Erg leuk.

In de vroege namiddag zijn Om en ik terug, Nadine heeft ondertussen een half uur met een monnik gebabbeld en heeft een schets gemaakt voor een loopwagentje voor Nawang. We gaan terug op bezoek bij hem en tonen de verschillende schetsen van Nadine aan de ouders. Ze zien het blijkbaar wel zitten en we gaan samen naar een schrijnwerker die we het voorstel voorleggen- Dit alles in moeizaam Engels maar we komen tot een vergelijk en schenken opnieuw 12500 rps voor het maken van het karretje: de schrijnwerker berekende dat het meer zou kosten maar ik kon hem overtuigen om het toch te doen voor dit bedrag. Dat wordt bezegeld met een thee.

Zo zitten we aan het tweede project dat we kunnen sponsoren. We zeggen dat we onze gids gaan langs sturen om een foto te maken van het loopwagentje als het klaar is. Dat zien ze helemaal zitten.

We krijgen uit dankbaarheid beiden een sjaaltje aangeboden en ze vragen om met zijn allen op de foto te mogen. We laten dit gezinnetje toch met een beetje meer hoop achter, dat zien we duidelijk aan hun dankbare blikken.

Na het avondeten nemen we afscheid van de Australiërs: zij nemen een andere terugweg.

22 sept dag 7:Lo Mantang - Dhakmar- Ghami 8 uur stappen

Vroeg uit de veren want we hebben een lange weg af te leggen en we vertrekken iets na 7 uur voor het eerst met volledig bewolking:op deze hoogte (3800 m) is het dan erg frisjes: fleece, muts, net geen handschoenen.

Het gaat langzaam maar zeker omhoog en de hoogte meter gaat van 3800 m naar zijn hoogtepunt 4350 m. Het is er mistig maar in de verte beginnen er gaten in de bewolking te vallen. We blijven flirten met de de 4000 m en de tocht is ondanks de bewolking 'adembenemend'.Er moet af en toe eens gehyperventileerd worden om de nodige zuurstof in het bloed te krijgen, maar al bij al gaat alles vrij vlot: er is immers geen brandende zon en we hebben de 'arme drager' Tom een kleine 2kg extra gegeven. De 44 jarige Tom doet deze tocht 10 tot 20 keer per jaar en dit al meer dan 20 jaar: ondanks zijn kleine gestalte torst hij deze last zonder veel problemen. 

Tegen de midden komen toe bij het oudste klooster van Nepal ( jaar 800??): er was gelukkig 1 monnik aanwezig en onze drager heeft samen met hem voor het eten gezorgd: De omstandigheden waarin deze monnik leeft kan je amper vatten: honderden jaren ouder dan het oudste huis van Bokrijk. De keuken is volledig zwartgeblakerd door de rook afkomstig van het oude kacheltje dat met mest van runderen en geiten gestookt wordt ( dat zien we hier trouwens meer: in trechtervormige rieten korven op de rug gaan kinderen of vrouwen het mest ophalen, dat vervolgens te drogen gelegd wordt of zelfs tegen de muren geplakt wordt).  Het is er een echt rommeltje maar ze slagen er toch in om een lekker maal te bereiden.

Vervolgens gaat het terug omhoog naar 4200 m van waar we een lange afdaling beginnen doorheen kathedralen van rotspartijen.Het dorpje Dakmar ligt dan weer aan de voet van prachtige rode rotsen. Nog eenmaal moeten we een pas over om onze eindbestemming te bereiken:het mooie dorpje Ghami, waar de tijd ook is blijven stilsstaan en we kunnen  verdwalen in enkele kleine steegjes waar paarden en koeien vrijelijk rondlopen. Het hotel is vernieuwd en we zijn er de enige gasten. Dit is de mooiste kamer die we in Mustang gekregen hebben en het uitzicht op een deel van het dorpje en de met sneeuw bedekte toppen in de verte in de avondzon is moeilijk in woorden te vatten.

Another amaaazing day, zouden de Australiërs gezegd hebben en bovendien voor het eerst in een week een dubbel bed...

23 sept dag 8: Ghami - Shyanbochen - Samar 7 uur stappen

Vandaag heb ik een dipje en het gaat maar traag vooruit, alsof mijn lichaam zegt "zeg manneke, ge zijt wel met vakantie, he!" : I feel down when I go high. Gelukkig is er Nadine die ondanks haar aanslepende hoestbuien door de bergen dartel als en berggeit. Ze neemt een deel van de bagage over en terwijl we wachten op de lunch smeert ze mijn schouder in met de tijgerbalsem die we ons in Kathmandu hebben laten aansmeren. Dit, samen met wat rust tijdens de lunchbreak helpt me er boven op. Na de middag wandelen we trouwens op een deel van de route die we op heenweg naar Lo Manthang ook gedaan hebben. Toch ziet alles er anders uit ( zijn wij hier toen boven of beneden geraakt??) omdat we het achterstevoren bekijken.

Een tafereel dat we niet mogen fotograferen: een boer en boerin hebben net een geit geslacht, het slachtoffer hangt gevild aan een haak, zijn hoofd ligt op een muurtje en de boer en boerin zijn onderdelen aan het verwerken ( lees fijn kappen om te drogen en te exporteren naar ... India)

Het is opnieuw een pittig bergtocht die eindigt in Samar in dezelfde hotelkamer waarin we ook op dag 2 geslapen hebben. We vinden er trouwens onze wasdraad, die we er opgehangen hadden en waar we lang naar gezocht hebben de dagen nadien, terug, zoals wij hem achtergelaten hadden diagonaal door de kamer.

Het is nu de tweede nacht op rij dat wij de enige toeristen zijn in het hotel: het valt op hoe weinig toeristen we tegenkomen ( per dag nooit meer dan 25 en gisteren in de voormiddag zelfs niemand.) September is laagseizoen: vreemd omdat het in oktober en november wanneer het hoogseizoen is al een stuk frisser is op deze hoogte. In juli en augustus is het moesson, maar dit heeft minder effect op Mustang omdat de wolken hier moeilijker raken.

Verwarming is er, zover wij gemerkt hebben, enkel in de keuken, we zitten dus soms met jas of fleece aan tafel. Op 3000 m en hoger is het overdag best aangenaam en in de zon is het vaak puffen, in de schaduw en zeker s'nachts is het waarschijnlijk amper 10 C. Trouwens dagelijks rond de middag steekt er een felle wind op. Dit is ook de reden dat er enkel maar vluchten zijn van Pokhara naar Jomsom in de voormiddag.

Nog een feitje: elektriciteit is hier niet vanzelfsprekend en hebben we meestal maar vanaf 18u30 tot ergens in de tweede helft van de nacht. 

Tot zover deze toeristische en klimatologische informatie.

24 sept dag 9: Samar - Chele - Chhusang -Tetang 3+1 uur stappen

Vandaag doen we het rustig aan: we dalen overwegend van 3600 naar 2900 m over een stuk spectaculaire weg langs canyons en smalle uitgehouwen richels. Tegen de middag zijn we reeds op de eindbestemming, Chhusang ( de tweede h is geen typo): ook leuk zo'n rustige dag.

Nadine doet de was en ik hang hem op, op het dak van het hotel van waaruit je weerom een prachtig zicht hebt  op prachtig door weer en wind gesculpteerde rotsen.

Vervolgens gaan we een dorpje in een nabijgelegen valei bezoeken. Als we in Tentang toekomen kunnen we one ogen niet geloven, alsof we via de teletijdmachine van professor Barabas, in het jaar 800 terug gecatapulteerd worden: nauwe steegjes, soms amper een meter breed, vrij hoge gebouwen waarop de wind en regen, net als op de bergen, ook hun eroderend werk gedurende vele eeuwen hebben kunnen volbrengen. Muren van gestapelde stenen, metershoog, gangetjes, deurtjes,stalletjes en vrouwen die op een klein pleintje samen de was doen terwijl enkele kippen er rondwaren. Hier kan je zonder veel moeite een middeleeuwse film opnemen. Ongelooflijk dat hier nog mensen wonen. En dan ben ik nog vergeten te vertellen tegen welk een prachtige achtergrond, een majestueuze berg, dit dorp gelegen is. Morgen, op weg naar Muktinath, passeren we hier opnieuw. Via de zoute rivierbedding ( zout is hier uitgekristaliseerd op de rivieerkeien: niet verwonderlijk dat in de buurt een zoutmijn is) komen we terug in ons hotel in Chhussang toe. Tot onze grote verrassing merken we dat Kyle, Will en Eli daar ondertussen ook toegekomen zijn. We hadden niet verwacht hen in Mustang nog terug te zien.

25 sept dag 10: Chhusang - Tetang - Muktinath 7 uur stappen en dan met Jeeep naar Jomsom

Even na 7 uur zijn we al op stap want we moeten vandaag 1000 hoogtemeters aan één stuk overschrijden tussen Chhusang en de pas (4070 m) die ons naar Muktinath brengt. Eerst passeren we door een landschap waar we achter elke rotsblok de jabbedabbedoe van Fred Flintsone verwachten en wat verder komen we in een gebied waar Bufalo Bill had in gepast, al lijken de buffels hier erg veel op geiten. Extra speciaal is in deze omgeving een herder te horen zingen. Als je op zoek bent naar een job om te onthaasten lijkt het hoeden van geiten in de Himalaya een valabele optie. 

Het overschrijden van de pas gaat weer gepaard met de nodige inspanningen, maar het lukt en we geraken nadien in Muktinath 3800 m. Nadien moeten we met een volgepropte Jeep 1000 m dalen gespreid over 21 km. We hotsen en botsen naar beneden. Gelukkig hebben we de afgelopen weken de nodige donaties gegeven en zegeningen gekregen zodat we die vervaarlijke afgronden niet met zijn elven induiken. Uiteindelijk komen we in een file terecht.... van honderden geiten. Na wat aanschuiven forceren de herders hen in een afgrond: ik ga ervan uit dat de geiten de nodige techniek hebben om dit te overleven. Zo komen we na een goed uur terecht in Jomsom, waar we morgen het vliegtuig nemen terug naar Pokhara... als het weer het toelaat. Momenteel regent het hier immers.

We bieden Tom ( onze vriendelijk drager) en Om onze begeleider een diner aan.

Algemeen, Mustang is zeker de moeite waard als je niet bang bent van een inspanning. Vandaag leren we dat er slechts 1000 toeristen per jaar toegelaten worden en dit aantal wordt zelfs niet gehaald. Wij zijn dus bij de weinige gelukkigen die sinds 1991 in dit gebied hebben kunnen rondtrekken.

Iets wat ik nooit zal vergeten ( moest dat wel het geval zijn dan is de diagnose zware Alzheimer of diepe coma)

26 sept. Jomsom Pokhara

Met een kleine vertraging vliegen we terug naar Pokhara en als we daar toekomen zien we een ware openbaring: een sneeuwwitte bergketen tegen een helderblauwe lucht: SPECTACULAIR. Dit alles bij een temperatuur van een 30 tal graden. Wat een mooie afsluiter van deze tiendaagse.

ps: internet staat hier niet toe om foto's te uploaden, hopelijk lukt dit een van de vole

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Mustang»

Upper Mustang (35)

27 September 2016 | Rond de wereld in 10 maanden: Toernee general | Nepal | Laatste Aanpassing 27 September 2016

  • DSC08786
  • DSC09033
  • DSC08989
  • DSC09027

 

Plaats een Reactie

Gerrit amaai; ik begin er ook goesting in te krijgen, in zo'n tocht door de Himalaya. Heel goed geschreven Dirk ! 't Is of we er bij zijn Geplaatst op 05 Oktober 2016
Gust Van Roey manman man wat durven jullie alle maal aan ,wees niet te ovemoedig neem optijd een rustdag , blijf genieten van alle het schoonbheid profiat lieve groetjes Vake en Moeke Geplaatst op 02 Oktober 2016
greet en luc Aangenaam verteld. De ontroerend mooie foto's maken het plaatje compleet. Genoeg rustpauzes inlassen, hé! Ps. Nadine, hopelijk krijgen we later ook een foto van het resultaat van je 'ontwerp' voor Nawang te zien. Mooi initiatief van jullie. Geplaatst op 28 September 2016
Line Wow! Wat een avontuur! Knap dat jullie dat al die dagen en al die kilometers volgehouden hebben: trots! Zeer fijn om lezen hoe je dit alles beschrijft, papa :D Geplaatst op 27 September 2016

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking