Reisverhaal «Centraal Noorder Eiland»

Rond de wereld in 10 maanden: Toernee general | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 31 December 2016 - Laatste Aanpassing 01 Januari 2017

26 dec. Tongariro crossing of tocht over een actieve vulkaan.

We worden om 6 uur opgepikt op de camping in Turangi en na wat omwegen worden we afgezet op 1100 m hoogte om de bijna 20 km lange trektocht aan te vangen ietts na zevenen. Het weer is goed, en we zijn niet de enigen die op het idee gekomen zijn om deze trektocht op tweede kerstdag te plannen.

Aan de start worden we via borden ingelicht over wat te doen bij een vulkaanuitbarsting ( het komt erop neer dat je moet lopen, best niet in de valleien: dat had ik zelf ook kunnen bedenken). De Nieuw Zeelanders zijn vriijgevig met dergelijke waarschuwingen: zo hebben we ook al borden gezien die vertellen wat te doen bij een Tsunami ( ook lopen, naar hoger gebied....Tja). Op het einde van onze tochtg vandaag staan er waarschuwingen voor een lahar: dit is een moddervloedgolf die de berg afkomt bij hevige dooi, een vulkaanuitbersting onder sneeuw. Er staan ook langs de wegen gele bordjes met in het zwart een Kiwi, een pinguin of moedereend met kleintjes. Enfin we moeten erg aandachtig zijn maar opossums( buidelrat) mag je gewoon platrijden, dagelijks zien we verschillende slachtoffers.

Terug naar de trektocht: langs en over een gestolde lavastroom van een uitbarsting in 1975 klimmen we langs de Ngauruhoe vulkaan naar de rode krater: hij heeft zijn naam niet gestolen ( zie foto's). We zijn nu zo'n 1700m hoog en hebben een prachtig overzicht, bijna 360°. Hier en daar zien we stoompluimen uit de grond of uit een krater opstijgen. Mount Doom uit de in de ban van de ring trilogie zou hier kunnen opgenomen geweest zijn.

De afdaling gaat eerst door het mulle lavagruis naar de emerald lakes( ze hebben inderdaad een smaragd kleur) en het blue lake ( de kleur mag je raden).Ondertusen hebben we zo'n 10 km afgelegd en volgt een 10 km lange afdaling. Het lijkt alsof er geen eind aan komt maar de paden zijn wel mooi verzorgd. Van onbegroeid gaat de vegetatie over naar struikgewas en uiteindelijk door een spookbos waar we achter elke bemoste boom wel een of andere figuur uit de hobbits of 'in de ban van de ring' vermoeden. Oh ja, gisteren zijn we in de buurt gekomen van het hobbit dorp dat hier nog steeds staat. Bezichtiging: 79 NZD pp. Voor dat bedrag kunnen we de hobbit trilogie een paar keer gaan bekijken. Terug naar de trektocht: In het bos krijgen we in de buurt van een rivier de aanmaning om snel door te stappen en als we geluid horen van bovenaf je snel uit de voeten te maken: LAHAR.

We hebben gelukkig niets gehoord of gezien en komen na iets meer dan 7 uur stappen, moe maar voldaan op het eindpunt terecht, vanwaar we met de shuttle bus ( 45 NZD pp) terug naar de camping gevoerd worden.

Vandaag hebben we veel aan onze 4 daagste trektocht in Ijsland ( vorig jaar) moeten denken. De Tongarino crossing is zeker de moeite waard, maar gelijkaardige landschappen en veel uitgebreider

kan je zien tijdens de Laugavegur trekking. Je hoeft dan niet zo ver niet te vliegen.... maar ben je in de buurt van de Tongarino vulkaan: zeker een aanrader. De beklimmingen zijn zeker niet te zwaar, de lengte en ook de lange afdaling kruipt niet in de kleren. Gelukkig hadden we geen kerstkalkoen gegeten die nog op onze maag lag.

We rijden vervolgens terug noordwaards naar Taupo, dat aan een meer ligt en waar we morgen de Hukla waterval bezoeken.

27 dec. Een zalig rustige relaxte dag met een spannend begin.

Gezien de camping nogal druk is besluiten we om aan de Hukla waterval enkel km verderop te ontbijten. Deze waterval is in feite een stroomversnelling in een rivier die zich door een nauwe kloof moet wringen en hij eindigd met een kolkende waterval. Even nadat we ons geïnstalleerd hebben komen onze buren van de camping toe... en ze hebben kayaks bij. We zien dat ze aanstalten maken voor enige water activiteit met hun watervoertuig en spreken de man aan. Hij is van Colorado/US en is inderdaad van plan om deze stroomversnelling/waterval met de kayak te af te dalen. Blijkbaar hebben we iets met helden in kayaks. In Laos ontmoetten we Nieuw Zeelanders die de Mekong waterval gingen afdalen ( hopelijk hebben ze dit overleefd) en vandaag in Nieuw Zeeland zien we een Amerikaan de stroomversnelling en Hukla waterval nemen ( zie foto,s ...we hebben dit ook op film) Enfin het is 9 uur en we hebben al iets spannends meegemaakt.

Een beetje verder bezoeken we het de maankraters: er zijn inderdaad kraters, maar op de maan groeien bij mijn weten geen struiken. Nadine koopt er haar kiwipetje.

We vinden een brochure over een " hidden valley". Deze vallei blijft echter niet lang voor ons verborgen. We strijken er neer en nemen een privé overzetbootje over een lang smal meer naar het thermal park van Orakei Korako. Orakei Korako betekent "plaats van verheerlijking". 20 miljoen liter heet water vloeit hier dagelijks over de silicium terassen. We zien er prachting variaties van kleuren van wit naar grijs tot oranje. Het pruttelt en broebelt er in de modderpoeltjes en het water kookt er. Al dit water komt terecht in het Ohakuri meer. We besluiten om hier te overnachten. De hemel,die vanmorgen nog erg bewolkt was klaart op en het is heerlijk toeven aan de rand van dit meer. We ontmoeten er een jong Belgisch koppel dat voor een jaar onderweg is en ongeveer dezelfde toernee general maakt maar dan in omgekeerde richting. Het is een zalige namiddag en avond aan het meer. Ik zwem er in en het valt op dat de bovenlaag wel 30°C warm is. Vreemd. Dan ontdekken we dat er water van wel 60 °C in vloeit vlak bij onze camper. We zijn dus voorzien van warm stromend water, met een lichte zwavelgeur.

Vanavond ontdekken we dat onze powerbank, die we net in het cafeetje bij de camping opgeladen hebben, pootjes gekregen heeft. We keren gans de campervan om... niets. Hopelijk heeft hij zich net zoals onze Tolino, enkele maanden geleden, gewoon goed verstopt en daagt hij binnenkort terug op.

28 dec. Nog meer gepruttel, gebroebel en een onvoorzien spektakel in de namiddag.

In de hele omgeving komt er stoom en zwaveldamp uit de grond en we hoeven maar een park uit te kiezen. Vandaag trekken we naar Wai-O-Tapu ( gezegend water) Thermal Wonderland. Men is er zeer vindingrijk met de naamgeving van water- en modderpoelen, watervallen, kraters, meertjes en Geysers: hier een bloemlezing:

Het huis van de duivel: een ingezakte krater met gele zwavelkristallen

De regenboogkrater: zwavel en rood ijzeroxide.

Inktpot van de duivel: een zwarte modderpoel door aanwezigheid van grafiet.

De platte koekenpan: een eruptiekrater bezaaid met borrelende heetwaterbronnen en stoomwolken.

De champagne poel: dit is hét uithangbord van dit Wonderland. Blauw helder water met bubbels en aan de rand oranje afzettingen: het water is 74°C waardoor de dampen constant een geheimzinnig waas over en rond de poel met een diameterr van 65 meter vormen.

Om 1u15 wordt dagelijks een Geyser met een detergentenoplossing geactiveerd. De natuur wordt dus een beetje 'geholpen'. Hij spuit kokend water meters hoog.

Zie foto's

Vervolgens rijden we naar het westen, naar de kust en op de maps.me app vindt Nadine een rivier met watervallen. We hebben tijd, het is erg warm dus kunnen we hier wel even langs gaan. Blijkt dat dit de rivier met de hoogste watervallen is waarop nog commerciel geraft wordt ter wereld. En we hebben geluk: we zien menig raft inclusief bemanning die hier elk 80 NZD voor over hadden om een adrenaline duik te maken in de waterval: de volledige raft, inclusief personeel verdwijnt even onder water maar floept er vlot weer uit, tot hilariteit van de natte avonturiers.

Op een verlaten gravelweg vinden we een mooi plaatsje met in de verte zicht op de zee en aan de andere kant op bergen en wijngaarden. We zijn immers in een wijnstreek aanbeland. De wijngaarden zijn hier allemaal beschut tegen de wind met 5 a 6 m hoge 'hagen' van smalle bomen.

Geen mens of campervan in de buurt te bekennen... we staan op een gravelweg die volgens maps.me al lang had moeten ophouden....