Reisverhaal «Heilige vallei, Salkantaytrekking naar Machu Pichu»

Rond de wereld in 10 maanden: Toernee general | Peru | 2 Reacties 09 Mei 2017 - Laatste Aanpassing 12 Mei 2017

Heilige vallei en Salkantay trekking naar Machu Pichu

29 april               Ik wil de zon zien ondergaan in Cusco.....

.....dat zingt Johan Verminnen in één van zijn liedjes. Het is ons tot dusver nog niet gelukt: tweemaal zijn we na zonsondergang toegekomen en de vandaag was het te bewolkt.

Hierdoor is het ook vrij frisjes gezien de hoge ligging van Cusco.

Vandaag bereiden we een tocht op eigen houtje door de Sacred Valley voor en een vijfdaagse trekking met gids en muilezels .

Vervolgens bezoeken we met een citybus Cusco en nabije omgeving. Leuk, maar frisjes zo met een open dak.

Tijdens deze toer worden we ook gezegend met rook van cocabladeren door een kleurrijk uitgedoste indiaan die

een onverstaanbaar brabbeltaaltje ( Quecha) ten berde brengt.

Ik laat nadien mijn pijnlijke spieren van het raften en wandelen onder handen nemen door een indiaans vrouwtje dat geen minuut zwijgt. Ik krijg dan ook grote delen van haar (soms miserabele) levensgeschiedenis te horen terwijl ze met warme stenen mijn rug bewerkt. Dat doet goed na een frisse dag.

30 april             Heilige vallei van de Inca's

We leveren het grootste deel van onze bagage in bij ons hotelletje voor morgen, Adean Soul, en stappen dan naar de plaats waar de bussen vertrekken naar Chinchero. Onderweg, ter hoogte van het oude centrum horen we muziek en we volgen onze oren. We komen terecht op een plein waar een grote kleurrijke stoet passeert. Allemaal groepen van 20 - 30 personen die elk hun eigen muziek maken en huppelen of dansen.

Na dit intermezzo nemen we een collectivo naar Chinchero.

Een toelichting bij het openbaar vervoer in Peru

lokaal: gemotoriseerde tuktukjes

taxi's: zijn meestal niet herkenbaar, iedereen die een wagen heeft kan blijkbaar passagiers meenemen

- er zijn mensen die hier speciaal al toeterend voor rond rijden.

- anderen, die naar een bepaalde bestemming rijden, nemen ook mensen mee om de kosten wat te dekken

- dan zijn er collectieve taxi's die naar een bepaalde verder afgelegen bestemming rijden en pas vertrekken als ze vol.

zijn, zo ook kleine busjes voor een twaalftal personen

- voor verdere afstanden kan je ook een privé taxi nemen maar aangezien deze niet volledig gevuld is, is hij duurder, maar nog steeds erg betaalbaar

- uiteraard kan je ervoor kiezen om een bus te nemen, lokaal of voor wat langere afstanden. Zeer goedkoop.

- voor langere afstanden zijn er dan nacht/slaapbussen waarvan je de zetel 160°C kan plat leggen, dus zo goed als horizontaal. Zo hopen we in Arrequipa te geraken over een dag of tien.

Terug naar onze tocht naar en door de "heilige vallei".

Onze eerste stopplaats is het dorpje/stadje Chinchero waar we Inca-ruïnes bezoeken en een mooi, oud kerkje dat er vlakbij ligt. Het marktje is er al even kleurrijk als de stoet vanmorgen.

Met een collectieve taxi, we spreken iets af met een jong Duits koppel dat net gerecupereerd is van tyfus, Salmonella en wat parasieten, rijden we naar een authentiek dorpje, Maras.

Vandaar wandelen we 4 km, steeds meer dalend, verder naar Salinas. Dit zijn terrasjes op een steile helling waar zout uit het water gewonnen wordt.

Na nog enkele km verder wandelen komen we op de grote weg waar we, samen met een oud vrouwtje, meekunnen met een wagen die naar Ollantaytambo rijdt. Ollantaytambo, probeer dat eens snel 5 maal na elkaar vlekkeloos uit tee spreken.

Dit is de poort naar Machu Pichu en het stadje heeft nog een origineel Inca stratenplan. Dit betekent dat in de nauwe straatjes met kasseien er geen auto's kunnen passeren. Het is een speciaal stadje, heel leuk en vlakbij liggen Inca ruïnes die we morgen bezoeken. We vinden snel een mooi hostelletje voor amper 80 sol ( 3,5 sol is 1 €)

Op het marktpleintje is er net vandaag de prijsuitreiking van een downhill mountainbike wedstrijd, wat gepaard gaat met nodige muziek en 'jump' demonstraties met de mountainbike.

Het weer zat vandaag wel mee en wandelen in het zonnetje kon gerust in T-shirt. Vanavond koelt het echter snel terug af alhoewel we op amper 2800 m hoogte zitten en komt de fleece weer van pas.

Dat belooft voor binnen 3 dagen als we bij de trekking heel wat hoger zullen klimmen!

Ook opmerkelijk dat ondanks de kou, de Peruanen graag met open deuren en/of vensters eten! Wíj zouden er alles aan doen om in een warme, gezellige plaats te zitten....

1 mei                 In de voetsporen van de Inca's

We zijn al vroeg bij de Inca ruïnes zodat we deze nagenoeg alleen kunnen beklimmen. Het zijn terrassen die steil tegen een berg liggen met onder- en bovenaan tempelcomplexen. Het meest fascinerende blijft toch hoe ze deze stenen zo hoog hebben kunnen slepen en perfect in elkaar hebben kunnen laten passen.

Met een collectivo ( busje) rijden we naar Urubamba ( de rivier die door de heilige vallei stroomt heeft dezelfde naam) waar we de bus nemen naar Pisac waar ook een archeologische vindplaats van Inca gebouwen te bezichtigen is. Met wat moeite vinden we een taxi die ons enkele honderden meter hoger de prachtige heilige vallei invoert tot bij de Inca ruïnes die hoog in de bergen liggen en omringd zijn door mooi aangelegde terrassen steil naar beneden.

We willen te voet terug naar Pissac, en krijgen gezelschap van een sympathiek jong Chileens koppel dat de steile afdaling langs een diepe ravijn over een soms erg smal paadje samen met ons aflegt. Onderweg nog even een fikse klim naar een ander mooi tempel complex vanwaar we de zon langzaam achter de bergen zien zakken. Het is een afdaling van wel 500 m soms ook via steile Inca trappen tot we terug in Pissac arriveren, waar alle bussen naar Cusco bomvol zitten zodat we met een volgeladen taxi de rit naar Cusco terug maken. Het is al na zonsondergang en de silhouetten van de bergen zien we mooi afgetekend tegen de wolkenloze hemel.

Cusco ligt als een flikkerende sterrenhemel op ons te wachten aangezien we de stad vanaf een pas van 3600 m bereiken zien we ze namelijk onder ons liggen.

De tweedaagse in de Sacred Valley was zeker de moeite waard. Toch spijtig dat veel toeristen die in 1 dag, georganiseerd, afhaspelen. Niet doen!! We hebben mensen ontmoet die een week of langer in deze vallei vertoefd hebben.

We eten in Cusco voor het eerst een cavia. Het ganse beestje komt nog erg herkenbaar op je bord. Wij vinden niet dat dit een culinair hoogstandje is maar het hoort nu eenmaal bij dit deel van Zuid -Amerika.

2 mei             stilte voor de storm

Half één s' nachts: plotseling horen we luide knallen vlakbij. Het duurt even voor we door hebben dat het om vuurwerk gaat. Wat een timing!

Het is een stralende voormiddag en we kuieren gezellig door Cusco, terrasje, fotootjes, skypje naar het thuisfront.

Het weer blijft onstabiel en de donder laat van zich horen in de namiddag, beperkt regenbuitje. Een goede voorbereiding op het weer dat ons te wachten staat als we de bergen in trekken.

Morgen beginnen we immers aan de vijfdaagse trekking en vanavond krijgen we een laatste briefing.

Het zal een korte nacht worden want rond 4 uur ( in de ochtend, jawel) worden we opgepikt.

Terwijl ik dit schrijf( 22u) horen we overal in de stad, waar we vanmiddag weer een muzikaal stoetje zagen passeren, vuurwerk of weet ik veel wat, knallen. Hopelijk geen herhaling van afgelopen nacht. We rekenen dan ook op stilte voor de storm.

3 mei Dag 1 Salkantay trekking : De Oude Belgen

3u30 de wekker loopt af. Ze zouden ons tussen 4u en 4u20 komen oppikken, maar het wordt half vijf en de bus vertrekt om 5 uur. In feite zijn het 2 bussen met in total 48 trekkers die later in drie groepen met elk 2 gidsen zullen verdeeld worden.

Na een meer dan 2 uur durende tocht, eerst dalend en nadien wel 30 km stijgend bereiken we Mollepatta, waar we kunnen ontbijten. De meeste trekkers zijn tussen 28 en 35 jaar maar we ontwaren ook een ouder koppel. Blijkt dat het ook Belgen zijn. Fernand ( Ferre) en Dany zijn een jaar of tien ouder dan wij en we dopen ons de oude belgen. Het zijn Westvlamingen die in De haan wonen. Ik stel nog even voor om als voertaal Spaans te kiezen, maar het westvlaams wordt weerhouden.

Na het ontbijt nog verder met de bus naar hogere regionen waar we losgelaten worden op zo'n 3500 m hoogte. Het grootste deel van onze bagage laten we achter in Mollepatta, dat zal de volgende dagen met muilezels vervoerd worden..

Het is een rustige 'opwarmwandeling' soms langs Inca irrigatiekanaaltjes ( zoals de levada's in Madeira) naar onze eerste kampplaats in Soraypampa, waar we tegen de middag toekomen. De tenten staan opgesteld onder een afdak. We zitten nu immers op 3800 m hoogte en het kan hier erg koud worden ( zie verder).

In de namiddag trekken de meesten naar de hoger gelegen laguna van Humantang. Deze hebben wij vorige week reeds met Gilder van Oye Lena bezocht en wij blijven achter. De bewolking neemt toe en de laguna bezoekers komen terug terwijl het begint te regenen. Na het avondeten koelt het snel af tot net boven het vriespunt schat ik, en om 8 uur kruipen we allemaal in ons tentje. We hebben al wat ervaring met slapen in een camper op deze hoogte en ik voorzie me dan ook van de nodige kledij.:

kousen

ondergoed + lange onderbroek + broek

onderhemd, T-shirt, T-shirt met lange mouwen, fleece

sjaal, handschoenen

zo kruip ik in mijn slaapzak en daarover trek ik de dunne slaapzak van Nadine.

Dan nog een fleece deken.

Nadine heeft een -15°C slaapzak gehuurd, en kan het met wat minder kledij stellen ( doe ik sowieso al! )

4 mei dag 2 : Inca ceremonie op 4600 m hoogte

Om vijf uur wordt er "op de tent geklopt" en krijgen we een tasje cocathee aangeboden en om half zeven vertrekken 12 van de 16 leden van ons Pacha Mama groepje voor een lange tocht. De overige vier doen de tocht naar de Salkantaygletsjer te paard.

We hebben geluk met het weer en tijdens onze klim van 3800 m naar 4600 m komt het zonnetje ons regelmatig verwarmen en zien we de machtige sneeuwreuzen rondom ons. We zien Fernand en Dany ook regelmatig, alhoewel ze in een andere groep, de "sexy lama's," zitten.

Heel vaak moeten we de baan vrijmaken voor paarden of muilezels die met bagage of toeristen naar boven trekken, anderen komen dan al weer terug, waarschijnlijk van de vorige dag. Deze dieren moeten echt wel serieus werk leveren en we zien ze zweten.

De laatste honderden meter merken we wel goed dat er minder zuurstof aanwezig is maar na 3 uur bereiken we de Salkantay pas. Onze gids houdt er samen met onze groep een Inca ceremonie: we krijgen elk 3 cocablaadjes die we samen met een steentje dat we van Soraypampa moesten meebrengen, op de grond leggen nadat we bergen in de 4 windrichtingen aanbeden hebben. Nadien volgt er een slok rum en de rest wordt over de blaadjes gegoten en zo aan moeder aarde ( Pacha Mama) geschonken.

Dan volgt er een heeeeel lange afdaling. Vandaag dalen we af naar 2800 m en op het einde van de dag hebben we zo 25 km afgelegd. Naarmate we verder dalen verandert de vegatie van korstmossen en gras op het hoogste punt, via weiden naar tropisch regenwoud.

De knie van Nadine houdt het wonderwel goed alhoewel ze er naar het einde van de dag wel wat last van krijgt.

Opnieuw staan de tenten klaar ( Chaullay), deze keer onder de blote hemel, maar op 2800 m is het al een stuk minder koud dan gisteren en kunnen we het met minder kledij in de slaapzak stellen.

Opnieuw vroeg naar bed na deze inspannende dag waarbij we meer dan 10 uur onderweg geweest zijn.

5 mei dag 3 : ..... en dat heet dan gelukkig zijn.... ( Ann Christy jaren zeventig)

We worden door hanegekraai gewekt nog voor we onze dagelijkse cocathee krijgen, deze keer om 6 uur.

Om half acht zijn we alweer op weg voor een afdaling door het steeds meer tropische woud. Normalerwijze gaat de afdaling echt door het woud over een klein paadje, maar de door de regen en overstromingen van maart en april zijn er verschillende landverschuivingen geweest waardoor het paadje niet meer bruikbaar is. In april is er tijdens een landverschuiving een trekster van de Salkantaytrekking omgekomen.

We wandelen dan maar aan de overzijde van de rivier over een onverharde weg die ook door auto's gebruikt wordt.

Onderweg kopen we heerlijke grote passievruchten, bananen en vijgen.

Eénmaal moeten we een ijslandertje doen ( blootsvoets het water doorwaden) alvorens we na 10 km aan een zijrivier komen waar we ons in kunnen verfrissen. De (meeste) kleren vliegen hier uit en de moedigsten, waaronder ondergetekende, dompelen zich volledig onder in het snel stromende frisse water.

Van daar gaat het verder met een busje naar een heel leuk plaatsje ( Playa ) waar we onder een rieten dak en met hangmatten in de buurt een heerlijke maaltijd voorgeschoteld krijgen. Het is echt leuk om met de mensen van onze groep ( 3 Duitsers, 2 Zwitsers, 4 Argentijnen en 5 Brazilianen) maar ook met mensen van de andere groepen te kunnen babbelen. Zo maken we contacten voor mogelijke volgende reis naar Brazilië en Tamiris, een Braziliaanse schone, maakt al plannen om naar Europa ( België?) te komen.

Met een busje worden we dan naar onze volgende kampplaats in Santa Theresa gevoerd. Dit dorp werd in 1998 verwoest door een vloedgolf, waarbij 500 inwoners omkwamen. Het is nu een stuk hoger heropgebouwd.

Vlakbij zijn er warmwaterbaden en de meesten, waaronder ook Fernand en Dany, kiezen voor deze optie. Het is er heerlijk toeven, ook nadien in de openlucht bar. We beginnen de mensen van onze eigen groep, maar ook die van de andere 2 groepen, beter te kennen. De tijd vliegt voorbij. Wat we niet merken is dat we ondertussen aangevallen worden door muggen en andere stekende insecten waardoor we nog geruime tijd aan deze dag herinnerd worden door de rode vlekken, blaasjes en vooral veel jeuk.

Na het avondeten is het party time en toevallig zijn er 2 leden van onze groep jarig. Vooral de 43 jarige Braziliaan Casio laat zich gaan en het bier en de whisky vloeien rijkelijk terwijl de Argentijnen en Brazilianen, maar ook de Californiërs uit een andere groepen alles laten schudden wat er te schudden valt op de aanstekelijk muziek. Uiteraard doen de "oude belgen", in de mate van het mogelijk, mee als ze niet rond het kampvuurtje zitten.

Het was een fantastische dag die alweer eindigt in een tentje dat vannacht een goede plensbui te verwerken krijgt.

6 mei     dag 4 :      douche

We zitten nog in onze slaapzak als het hoofd van Nina binnen komt piepen. Ze vindt haar spullen niet meer ( hoe zou dat komen?) Bij velen, ook bij ons is er water in de tent gekomen, in 1 tent vonden ze zelfs een kikker en enkelen zijn moeten verhuizen naar een zoldertje.

Na deze natte ochtend wordt de groep in 2 gesplitst. De meesten gaan naar de zipline, maar aangezien wij dit reeds gedaan hebben in Costa Rica, kiezen wij voor een wandeling naar Hydro Electrica waar we de zipliners rond de middag terug zien. Samen wandelen we dan langs de spoorlijn naar Aguas Calientes. Een wandeling van 11 km die we grotendeels in de gietende regen afleggen. Zo komen we nat toe in de plaats vanwaaruit we morgen naar Machu Pichu trekken.

7 mei       dag 5      kroon op het wandelwerk MACHU PICHU

Wekker om 3u50

Vertrek om 4u10 naar de start van de tocht naar Machu Pichu dat 500m hoger of 1350 m verder of 1500 treden van ons verwijderd is. We komen er bij de eersten toe iets voor 5 uur en om 5 uur gaat de poort open en worden de tickets (152 sol pp) gecontroleerd.

De klim, die we aanvangen in het stikkedonker, is niet van de poes. Overal gehijg, gezweet en gezucht. Er zijn er die duidelijk op hun adem trappen. Na exact 1 uur hebben we de 1500 trappen overwonnen en vinden we onze gids, Joël, aan de ingang van Machu Pichu waar ondertussen de zon opkomt. In tegenstelling met gisteren is het een zonovergoten dag en zijn we blij af en toe wat te kunnen rusten in de schaduw.

Iedereen kent MP van de vele foto's, maar als je er zelf staat na een tocht van meer dan 60 km, blijft het toch erg indrukwekkend. Joël leidt ons rond in de verschillende tempels ( zonnetempel, tempel van de condor, waterspielgels...) en om 8 uur is het tijd voor afscheid van hem, maar ook van de andere groepsleden. Iedereen gaat immers via diverse wegen en op verschillende tijdstippen terug naar Cusco.

Wij hebben nog 3 uur tijd om deze historische Inca site, die nooit door de Spanjaarden ontdekt werd, te bezoeken.

Dat is krap en we besluiten een stuk naar de de 300 m hoger gelegen zonnepoort af te leggen ( opnieuw een heleboel treden, in de brandende zon.

Nadien gaan we naar de Inca brug. De brug zelf is niet spectaculair, maar de ligging ervan en de weg ernaartoe zijn dit wel. de weg en de brug zijn tegen een loodrechte bergwand 'gekleefd'. Hier mag je geen hoogtevrees hebben want er is meestal geen reling voorzien. Maar de Incalopers die dit pad in een hoog tempo moesten afleggen, die zijn pas te bewonderen!

Aangezien we om 15 uur een bus hebben en nog terug naar beneden moeten + 10 km terug wandelen naar Hydro Electrica waar de busjes ons opwachten, moeten we op 11 uur al MP verlaten.

Eenmaal beneden gekomen kiest Nadine ervoor om voor die 10 km de schandalig dure trein ( 32 dollar) te nemen. ( ze heeft de afgelopen dagen knap gewandeld en kan wat rust gebruiken). Ik wandel de 10 km op mijn eentje terug. Deze keer in het zonnetje en hoog boven mij kan ik af en toe enkele gebouwen van MP zien. Ook de echte Inca weg, die niet meer in gebruik is wegens te gevaarlijk, zie ik als een groene lijn tegen een bergwand kleven.

Het is even hectisch om het juiste busje te vinden dat ons naar Cusco zal brengen, maar het lukt. Het eerste anderhalf uur gaat over onverharde wegen langs diepe ravijnen. Het is erg krap in het busje en er zijn geen veiligheidsgordels, maar als we in een ravijn storten zullen die wel niet veel helpen. Vervolgens komen we voor de volgende 5 uur op asfaltwegen terecht waarvan er ook nauwelijks rechte stukken zijn. De haarspeldbochten houden maar niet op.

De chauffeur, die erg moe aan het worden is ( hij heeft waarschijnlijk deze tocht vanmorgen in de omgekeerde richting gedaan) laat zijn raam open staan om niet in slaap te vallen neem ik aan. Het is dan ook erg koud in het busje. Nadine die naast hem zit praat met hem om hem wakker te maken. Na 6,5 uur bereiken we levend maar geradbraakt Cusco waar we na een heerlijk warme douche onder de wol kruipen.

De Salkantay tocht.... een aanrader voor wie actief het een en ander wil beleven en mensen van over gans de wereld wil ontmoeten, maar niet iets om elke week te doen.

8 mei               Tweemaal jarig

We slapen uit tot 7 uur en gebruiken de voormiddag om te genieten van het zonnetje en om enkele tochtjes in de buurt vanCusco te regelen. We boeken ook de nachtbus naar Arequipa. Na een goede 2 weken in de buurt van Cusco gaan we immers naar een ander deel van Peru.

Na de middag bezoeken we enkele sites in en nabij Cusco.

In het Dominicanen convent Coricancha zien we hoe Incastijl en Spaans koloniale stijl in elkaar overlopen. In Q'enqo zien we een Poema tempel die men onafgewerkt achtergelaten heeft. Het mooiste is wel de Saqsayhuaman site hoog boven Cusco. Het is een zigzag gebouw in 3 verdiepen. De stenen passen alweer perfect in elkaar. Johan Verminnen, hier zien we eindelijk de zon ondergaan boven Cusco.

Met Puka Pukara en Tambomachay sluiten we de dag in het donker af.

We zijn net op tijd terug voor een afspraak met Ferre en Dany die vandaag allebei jarig zijn. In het gezellige en best te genieten restaurant Marcello Batata wordt het een leuke avond met de vier oude belgen. Zo krijgen we interessante info over de Colca trekking die zij reeds gedaan hebben en wij halen leuke anekdotes op van de afgelopen 8 maanden.

Maar ook aan dit mooi liedje komt een einde. We nemen afscheid van het leuke sportieve Westvlaamse koppel dat morgen terug naar Belgenland vertrekt. Daar zijn wij nog niet aan toe.

Ik ben er zeker van dat we elkaar na onze thuiskomst terug zullen ontmoeten.

Fijne thuiskomst en doe het goed in 'dwars door Brugge' !

9 mei            Bye bye Cusco

Misschien wel de leukste stad van onze reis.

Vandaag hebben we een tocht naar een vallei ten zuiden van Cusco geboekt.

In een leuk dorpje kopen we een halssnoer met het symbool van het Inca kruis en dat van Pacha Mama ( onze groepsnaam tijdens de Salkantay trek)

In Pikilaqta bezoeken we een stadsruïne van de Wari of Huari. Dit is pre-Inca, deze mensen leefden jaren voor de Inca's (voor het jaar duizend)

De Inca's leefden er van de twaalfde eeuw tot 1532. In dat jaar werden ze aangevallen door de Spanjaard Pizzarro en 14 jaar later was het gedaan met de Inca cultuur.

Als laatste bezoeken we de Inca site Tipon. Deze intacte terrassen worden nog steeds voorzien van water via diverse ingenieus aangelegde kanaaltjes. We lopen er ook even over een origineel stuk van een Inca trail.

We gebruiken de namiddag om nog wat e-werk, zoals deze blog, te verrichten en nemen om 8 u 30 de slaapbus voor een rit van 10 uur naar Arequipa.

Bye bye Cusco hopelijk zien we elkaar ooit weer...................

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Cusco»

Cusco en Project Oye Lena (24)

28 April 2017 | Rond de wereld in 10 maanden: Toernee general | Peru | Laatste Aanpassing 24 April 2017

  • IMG 20170423 173522930 mooi in elkaar passende ste
  • IMG 20170423 181504355 interessante toepassing van
  • IMG 20170424 172004800 panorama terras  Casa Lena
  • DSC05060 Cusco by night...een kerstsfeertje

 

Plaats een Reactie

Gust van Roey -Teunen Gelukkige gezellige,zonnige fijne verjaardag tussen de hoge bergen . blijf nog maar goed genieten en tot volgende maand (THUIS ) . Vake & moeke Geplaatst op 14 Mei 2017
Gerrit Dit reisverslag is wel heel bijzonder omdat wij eigenlijk quasi hetzelfde hebben gedaan, zo'n 6 jaar terug. Alleen de trekking jammer genoeg niet. MP is idd bijzonder, die plek blijft beklijven. En ja Cusco is een ervaring op zich. Ik herinner me er vooral de gigantische migraineaanval die ik er had. - hoogteziekte oid - Geniet nog van Peru, voor ons een van de mooiste reizen die wij ooit hadden Geplaatst op 13 Mei 2017

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking