Reisverhaal «Dag 56 - Mount Rushmore»

Westkust Amerika | Verenigde Staten | 0 Reacties 23 Juli 2011 - Laatste Aanpassing 26 Juli 2011

Vanuit Hot Springs rijden we richting Mount Rushmore.  We rijden doorheen het Wind Cave National Park. 

Tussen de bomen ligt een grote weide en daar ziet mama plots iets bewegen.  Als ik wat trager rij zien we prairiehonden.  Deze beestjes lijken op marmotten, maar hebben een grappige staart en het zijn precies kleine keffertjes.  Als we de auto parkeren, dan 'blaffen' de beestjes ons toe en gaan ze op hun achterpoten zitten om ons eens goed te bekijken.  Maar als ik wat dichterbij ga om een foto te nemen, gaan de beestjes lopen of duiken ze in hun schuilplaats onder de grond.

Verder in het park zien we ook herten, gemzen, verschillende vogels.  En dan plots een bizon.  Die staat rustig te grazen op zo'n 40 meter van de weg.

Het Wind Cave National Park gaat over in het Custer State Park.  Als we het park binnenrijden, moeten we toegang betalen, maar de ranger laat ons ook weten dat het de 'rode' periode is voor de bizons en dat als we bizons zien, we in de auto moeten blijven, want het is te gevaarlijk anders.  We rijden vol spanning in het park en speuren telkens de weilanden in het park af op zoek naar bizons, maar geen bizons te zien.  Wel gemzen, prairiehonden en plots ook ezels op de weg.  De ezels zijn duidelijk gewoon van eten te krijgen van mensen, want zodra we het raampje van de auto naar beneden draaien om een foto te nemen, komen ze dichterbij om te bedelen.

Bij het bezoekerscentrum in het midden van het park picknicken we.  Wat hier opvalt is dat rondom de picknickplaats er een degelijke afsluiting is om dieren buiten te houden.  Maar we zien geen enkel dier in de omtrek, dus we snappen niet waarom de afsluiting er staat.

Als we bijna uit het park zijn, zie ik plots 1, 2,.... veel bizons.  Ze staan langs beide kanten van de weg en als ik de auto wat aan de kant zet om foto's te nemen, beginnen een aantal bizons de weg over te steken.  De bizons gaan dezelfde richting uit als wij, dus rijden we wat verder tot we in 'bizon'file staan.  Auto's blokkeren de weg om foto's te nemen en bizons staan ook midden de weg.  En dan snappen we waarom dit een gevaarlijke periode is, er lopen namelijk heel veel jonge bizons mee.  We zien een 'kalfje' dat nog wankel op de poten staat dat braaf zijn mama volgt. 

Terwijl we in de file staan aan te schuiven wandelen de bizons links en rechts ons voorbij.  Deze dieren wil je niet boos maken, zeker niet als ze op 10cm van de auto passeren.

Eens uit het park worden de graslanden vervangen door bossen.  Veel dennen in de bossen.  En we zien dat tussen de bomen er hopen sprokkelhout liggen, precies klaar om een vuurtje te stoken. 

Plots staat er een bord dat zegt dat de weg versmalt naar 1 vak en dat er een tunnel aankomt.  We rijden door de bergwand, zo'n 3m lang en net na de tunnel hebben we een prachtig zicht op Mount Rushmore, de rots waar 4 hoofden van presidenten uitgekapt zijn. 

We kunnen hier niet stoppen, de weg is terug 2 vakken, maar toch redelijk smal en kronkelend langs de bergwand.  Wat verder is een uitzichtspunt op Mount Rushmore.  We komen nog een keer langs 2 tunnels met maar 1 baanvak.  Er staat telkens vermeld dat je moet claxoneren voor je de tunnel inrijdt, zodat eventuele tegenliggers weten dat je eraan komt.

Bij de 3e tunnel hebben we terug schitterend zicht op Mount Rushmore.  We stoppen ook aan het park en wandelen tot op het Grand View Terrace.  De mensen die dit gehouwen hebben, hebben goed werk geleverd.

Aan een ranger vragen we waarom die stapeltjes hout dienen die in de bossen liggen waar we eerder doorgereden zijn.  Blijkbaar hebben ze hier momenteel last van een kever die de Ponderosa dennen doodt.  Dit is een echte plaag en om de kever te doden en de dennen te redden gaan ze deze winter grote delen bossen afbranden.

We overnachten in een dorpje wat verderop, Hill City. De "City' in de naam is overdreven want behalve een hoofdstraat en wat zijstraten is er niet veel.  Maar wel wat winkeltjes en restaurantjes waar we eentje zullen uitkiezen om te eten.