Reisverhaal «Cartagena, de koloniale parel van de Caraiben»

Het jaar van de zomer: deel 1 | Colombia | 0 Reacties 23 Februari 2008 - Laatste Aanpassing 25 Augustus 2010

Na tien dagen op zee ziet elke stad er waarschijnlijk mooi en aanlokkelijk uit, maar Cartagena is werkelijk een parel. Het eerste wat we zagen vanop ons bootje was de skyline van Bocagrande. Tot onze verbazing waren het supermoderne wolkenkrabbers die vanuit de zee majestueus de hemel trachten aan te raken. Wanneer we de haven naderen zien we al iets beter de diverse eilanden die deze stad omringen en vormen. De havengeul bevat de restanten van de vele versterkingen van de tijd toen piraten en ander gespuis de buurt hier onveilig maakten. De jachthaven is dan weer heel modern en bijzonder mooi. Wanneer we uiteindelijk aan land zijn geraakt (zie vorig verhaal) nemen we met zijn vieren een taxi. Het is even meten, passen, duwen en trekken om onze rugzakken, onszelf en de taxichauffeur in het gammele gele auto te proppen maar het lukt. 't Zal een schoon zicht zijn geweest... Van het super moderne racen we naar het stokoude maar bijzonder gezellige Getsemani (La Matuna). Zeg maar de marollen van Cartagena. Warme temperaturen, warme kleuren en heel veel warme, vrolijk feestende mensen. De eigenaars van ons hotel (Villa Colonial) zijn super vriendelijk en behulpzaam. "¡¿Tien dagen met de boot van Panama naar Cartagena?!" Ze doen er meteen alles aan om het ons zo comfortabel mogelijk te maken. Eindelijk een douche. Zalig is het. Na drie keer haren wassen is het zout (en al de rest) er uit verdwenen en voelen ze terug soepel en zacht. We hebben honger als een paard. Enkele straten verder vinden we een heel gezellig Cubaans cafe restaurant met life muziek. Heel veel volk, lekker eten en drinken. Anderhalf uur geleden twijfelden we of we ooit nog van die rotboot zouden raken en nu zitten we hier onder ons tweetjes te smikkelen en te smullen, temidden van een swingende ambiance. Reizen is toch plezant hé! 
We slapen die nacht als een marmot maar moeten toch vroeg op. Natuurlijk was gisteren nog een en ander niet in orde met de migratie en dat moeten we nu gaan regelen. In de haven zien we onze kapitein Perr terug. De agent (een soort van tussenpersoon) die de administratie voor ons zal regelen is er ook. Aangezien het zondag is moet hij hiervoor naar de luchthaven. Enkele uren later zien we hem, zoals afgesproken, terug in ons hotel. Paspoort en stempels zijn OK. We zijn nu officiëel in Colombia!

¡Aaah Colombia ! hoor ik sommigen denken. Wel amigos, hoe anders is dit land! Hoe anders dan al de geruchten en vooroordelen laten geloven. Colombianen zijn bijzonder warme en vriendelijke mensen. Heel gastvrij en erg trots op hun land. Onze harten hebben ze in elk geval veroverd en met de verhalen en foto's die er zitten aan te komen, hopelijk dat van jullie ook.

 Nu onze paspoorten in orde zijn kunnen we de stad verkennen. We stappen van onze wijk naar het oude centrum. Eerst worden we gecharmeerd door de gezellige drukte die er heerst rond de av. Venezuela. Overal op straat verkoopt men wel iets. De honderden kraampjes en karretjes met exotisch fruit doen ons watertanden. Wanneer we het oude centrum binnen wandelen valt onze mond open van verbazing. Prachtige gebouwen, pleintjes en steegjes uit de koloniale periode. Een beetje zoals het oude centrum van Barcelona maar de sfeer hier is kleurrijker, vrolijker. Je kan hier zorgeloos rondkuieren en zalig wegdromen. Gracieus paraderen de palenqueras doorheen de straatjes. Hun kleurrijke jurken contrasteren prachtig met hun donkere huid. De grote mand met fruit op hun hoofd perfect in balans. 's Avonds geven de zwarte dansers het beste van zichzelf in diverse parkjes. Colombiaanse dans met zwarte roots. Vanop een bankje onder de gebladerde vleugels van de gigantische palmbomen genieten we met volle teugen van al dat moois. We kunnen maar niet genoeg krijgen van deze buurt en komen hier minstens één keer per dag ronddwalen. Cartagena heeft werkelijk alles. De contrasten zijn enorm. Stranden in de stad en nog mooiere op de eilanden er rond. Voor twee dollar (4000 peso) heb je een volledig maaltijd. Voor "iets" meer kan je de meest geavanceerde plastische chirurgie op je loslaten. Villa wijken en shopping malls waar alles is, stoffige sloppenwijken zonder asfalt waar niets is. Wanneer een oude kleurrijke chiva bus ons tot aan het Santa Cruz klooster brengt op La Popa hill zien we pas hoe groot en divers deze stad is.
De ochtend na onze vijfde nacht nemen we afscheid van de parel en wanneer de taxi ons naar de busterminal brengt, mogen we nog eens genieten van de onverdroten Colombiaanse rijstijl. Want het moet gezegt, het verkeer is compleet geschift! Verkeersregels, -borden,  -lichten en witte lijnen (als die er al zijn), worden volledig genegeerd. Met hun toeter maken ze duidelijk wat ze van plan zijn. En ze zijn met veel, heel veel op de baan. Voor ons maakt al dat getoeter de chaos compleet. Zij begrijpen mekaar (meestal) blijkbaar. Na een half uur adem inhouden, hart vasthouden en tevergeefs op een rem duwen die er helemaal niet is aan de passagierszijde, zijn we waar we moeten zijn. We nemen een ticket naar Santa Marta. De Colombiaanse wegen leiden ons langs grote boerderijen, kleine dorpen en heel veel politieposten. "Meer groen op straat" is hier de leuze. Diverse soorten van militairen en misschien wel vijf soorten politie zijn alom aanwezig. Maar steeds vriendelijk en behulpzaam. Er loopt hier vast en zeker een actie "De politie, mijn vriend!" Na een kleine vijf uur rijden nemen we een taxi van de busterminal naar de oude stad. In hostal Miramar vinden we een plekje om te slapen. Het is basic maar het personeel is supervirendelijk en hebben massa's info over wat er allemaal te beleven valt in de regio. Het zit hier ook vol met Belgen trouwens . We ontmoeten hier Stan en Laura. Een lief Limburgs koppel waarmee we later de tocht naar de Ciudad Perdida zullen ondernemen. En Pieter, een bijzonder toffe gast uit Kortrijk die zijn droom heeft waargemaakt en de trotse eigenaar is van een schip. Tijdens het hoogseizoen verwent hij zijn klanten in de Franse en andere wateren. Tijdens het laagseizoen vaart hij yachts van superrijke klanten naar diverse bestemmingen. Al meer dan 10 jaar komt hij hier in Colombia. Zolang kennen ze hem hier in dit hostal. Colombia is zijn favoriete stek in Zuid Amerika. Hij doet ons meteen al enkele tips, waaronder een culinaire, cadeau. Steak bij 'Ben en Joseph'. Een Nederlander en een Spanjaard hebben hun restaurant hier als het ware 'op den dijk'. Acht uur 's avonds, Colombia, 30 graden, een zacht briesje, de Caraibische zee op enkele meter afstand en een steak die smelt in je mond... Wat moet een mens nog meer?
De tweede dag willen we Taganga bezoeken. Een vissersdoprje buiten de stad aan de andere kant van de berg. We springen op een collectivo. Meteen de goeie dus dat valt mee deze keer. Even voor het dorpje kunnen we niet verder. Er ligt een boom op de weg. Er is redelijk wat volk en veel tumult maar er wordt niet echt iets aan het probleem gedaan. De collectivo wacht even maar draait dan terug. Om via een andere weg te gaan denken we, dus wachten we rustig af. Wanneer we al voorbij de plaats zijn waar we oorspronkelijk waren vertrokken en iedereen al terug is afgestapt vragen we toch maar eens wat de bedoeling is. Ah de weg is afgesloten dus rijden we niet naar Taganga... Tja je moet het maar weten he. Wij van de bus en omdat het geen grote boom was wachten we even en ondernemen iets later een tweede poging in de hoop dat het euvel ondertussen verholpen is . Net voor het dorpje ligt daar nog steeds die boom en nog steeds heel veel volk. We stappen uit en dan merken we dat er iets anders aan de hand is. Het is een bewuste blokkade. Er zijn weer problemen met de watervoorziening en de bewoners zijn het ferm beu. Omdat de gemoederen serieus verhit zijn doen we geen poging om er langs te komen en stappen terug op de collectievo die ondertussen zijn neus in de andere richting heeft gekeerd en niet anders kan dan terug te rijden. Omdat we afgestapt zijn moeten we terug betalen. Even protesteren we maar het helpt niets. We moeten de spelregels volgen. Even later staan we terug op de plaats waar we vertrokken waren. Taganga zal voor een andere keer zijn! Ten vroegste binnen een week want morgen begint het volgende grote avontuur. Een zes daagse trekking door de jungle van de Sierra Nevada de Santa Marta. We gaan op zoek naar de verloren stad. La Ciudad Perdida.

Benieuwd hoe dat zal aflopen?

 

 

 

 

 

Fotoalbums van Colombia

COLOMBIA- DEEL II (13)

21 November 2013 | On The Road up North | Colombia | Laatste Aanpassing 27 December 2013

  • Colombia - 11112013 - Vale de Cocora - IMG 6021
  • Colombia - 11112013 - Vale de Cocora - DSC 0713
  • Colombia - 11112013 - Vale de Cocora - DSC 0675
  • Colombia - 11122013 - Sincelejo (onderweg naar) -

Colombia - deel I (12)

20 November 2013 | On The Road up North | Colombia | Laatste Aanpassing 21 November 2013

  • Colombia - 11072013 - Tierradentro - DSC  0497
  • Colombia - 11092013 - Desierto de la Tatacoa - DSC
  • Colombia - 11082013 - Desierto de la Tatacoa (onde
  • Colombia - 11072013 - Tierradentro - DSC  0491

Colombia 16-21 (6)

24 Maart 2008 | Het jaar van de zomer: deel 1 | Colombia | Laatste Aanpassing 24 Maart 2008

  • Bogotá - Catedral de Sal de Zipaquirá
  • Bogotá - Catedral de Sal de Zipaquirá
  • Ipiales - Santuario de Las Lajas
  • Bogotá - Catedral de Sal de Zipaquirá

Colombia 1-15 (15)

16 Februari 2008 | Het jaar van de zomer: deel 1 | Colombia | Laatste Aanpassing 23 Mei 2011

  • Ciudad Perdida
  • Ciudad Perdida
  • Santa Marta - Parque Nacional Tayrona

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking