Reisverhaal «Het jaar van 260 dagen»

Het jaar van 260 dagen (in de voetstappen van de Mayas) | Mexico | 1 Reacties 12 Februari 2012 - Laatste Aanpassing 23 December 2012

 

Olmeken,Zapoteken en geheimzinnige Mixteken.
Totonaken, Tolteken en barbaarse Chichimeken.
Hartuitrukkende Azteken en vredelievende Maya's?
Quetzalcóatl of Kukucán?

Strepen en punten in lagen, kalenders van 260 en nog veel meer dagen.
Aarde, zon en maan in lijn met Hunab K´un, ´t centrum van het universum.
Einde van de 5de grote tijdkring. 400 Tun van 360 dagen gaan daar in.

Weinig tijd en nog zoveel vragen.
Is 13.0.0.0.0 nu het einde of een nieuw begin?

 

De douanebeambte wijst vaag in de richting van de grote rode knop en mummelt iets. Onze vragende blik wordt meteen beantwoord met een versterkt gebaar dat tot vlak boven de rode paddenstoel reikt en verbaal kracht bij gezet met "push". 'Puut'... De groene lamp brandt. "Ok, ga maar door" zegt hij. Geen flauw idee waar dit nu weer goed voor was. Pas achteraf komen we te weten dat blijkbaar het lot bepaalt of je bagage al dan niet aan een grondige inspectie onderworpen wordt... ´t Is fijn weer in een vreemd land te zijn.

Omdat de geruchten de ronde doen dat de wereld kortelings zal vergaan en omdat iedereen die beweert het te kunnen weten een ander verhaal vertelt, besloten we - na ons beestig avontuur in Zuidelijk Afrika en een kort maar intens verblijf bij familie - zelf op onderzoek uit te gaan. Traditiegetrouw dronken we Duvel, pinkten we een traan weg in de sterke armen van onze goede vriend Joris (die jongen kent echt het eind van zijn kracht niet) en lieten ons de knuffel van zijn lieftallige Hannelore welgevallen. In één ruk vlogen we over de plas naar Yucatán. Mexico, het land van de Maya's.
Cancun is niet echt aan ons besteed en de volgende dag al bussen we naar Valladolid. "´t Is er tof" had Bart, van de 'the World Wines Webstore' in Vilvoorde, gezegd. ´t Was er tof en we zijn er dan ook twee weken gebleven. We hebben er de restanten van onze kennis van de Spaanse taal opgegraven en ontmoette er Toon. Een goede vriend van Bart en de eigenaar van MexiGo tours www.mexigotours.com Hij was het die ons begeleidde bij onze eerste stapjes in de wondere wereld van de Maya's.
Valladolid is een charmerend stadje, gelegen in de Yucatán staat van het gelijknamige Mexicaanse schiereiland. De Maya's bevolkten dit gebied al vanaf 1200 VC en zwaaiden er de plak tot net voor de tijd dat de Spaanse conquistadores voet aan wal zetten. Waarom hun rijk zo plots in verval is geraakt is nog steeds niet duidelijk. Wat wel als een paal boven water staat is dat het weliswaar kleine maar straffe mannen waren. In de tijd dat Brussel nog een dorp was, bouwden die gasten steden en tempels om U tegen te zeggen. Ze waren astronomisch goed in sterren kijken en konden tellen als geen ander. De elite groeide op met hun kop tussen twee planken geprangd (een punthoofd was 'cool' in die tijd) en de lage klasse zeulde ganser dagen zware stenen naar de ontelbare bouwwerven. Zeulen is het juiste woord want aangezien de ronde vorm heilig was, vertikten de Maya´s het wiel te gebruiken. Het balspel (met niet al te ronde bal en verticale stenen basketbalring) was erg geliefd. Vooral bij de verliezers want wie won werd geofferd aan de goden. ´t Was een hele eer en ´t deed maar efkes zeer. Het zou me niets verbazen moesten de gevleugelde woorden 'meedoen is belangrijker dan winnen' eerder een Maya- dan een Olympische gedacht zijn. De tijd was heilig voor hen. Ze hadden diverse kalenders met een accuraatheid die vandaag de dag nog menig astronoom in zijn haar doet krabben. Een ervan was die van de 'lange telling'. De laatste grote cyclus (de 5de) begon op 11 augustus 3114 vóór Christus en eindigt op 13.0.0.0.0 oftewel 21 december 2012. Naar het schijnt een speciale dag omdat net dan de zon, aarde en de maan in één lijn komen te staan met Hunab K'u, het centrum van de melkweg. Dat gebeurt niet al te vaak en dus reden genoeg om te geloven dat het er vanaf dan mee gedaan is. Maar hoe weten de geleerden van vandaag dat nu allemaal? Niet uit boeken want in hun goddelijke ijver om de Maya's op het 'rechte pad' te brengen hebben de Spanjaarden, met pater Diego de Landa op kop, zowat alle geschriften van de Maya's verbrand. Slechts drie exemplaren wisten aan de vlammen te ontsnappen. Een ervan is de wereldberoemde Dresden Codex. De devote geestelijkheid liet trouwens geen enkele methode onbenut om het onzedelijk gedrag van die kleine goddeloze ettertjes uit te roeien. Harten uitrukken - er is trouwens heel wat discussie over of dit nu wel of niet een hobby was van de Maya's - was een liefkozing te noemen in vergelijking met wat de Spanjaarden verzonnen om de Maya's op andere gedachten te brengen. Het duurde dan ook niet lang of ze waren met een miljoen minder. Yep, als de kerk iets doet, doet ze het goed. Maar hoe zit het dan met die kalender? Wel, gelukkig waren onze vrienden niet alleen goed in 'schoon schrift' maar konden ze ook goed beitelen. Steenkappers moeten destijds handen tekort zijn gekomen om al die hiëroglifische graffiti in muren en zuilen te kerven. Omdat stenen beduidend vuurvaster zijn dan boeken vinden we vandaag nog heel wat exemplaren die de tand des tijds min of meer hebben doorstaan. Een ervan, stele  n°1 staat in Cobá. En laat dat nu net die zijn van die bewuste kalender met einddatum 13.0.0.0.0. Je begrijpt dat we dit niet zomaar aan ons voorbij konden laten gaan en samen met Toon gingen we op pad.
Cobá, 70 kmarcheologische lekkernij verscholen in het woud. Te voet en per fiets gaan we op verkenning uit en luisteren gefascineerd naar de verhalen in het Nederlands (Toon) en het Spaans (lokale gids). We beklimmen de 42 meter hoge tempelpiramide Nohoch-Mul, treden bijna letterlijk 'in de voetsporen van' op de eeuwenoude kaarsrechte restanten van de Sacbe (witte wegen) die destijds tempels, pleinen en zelfs steden met elkaar verbonden en bekijken die bewuste almanak eindelijk eens van dichtbij.
Het Yucatán schiereiland is een grote platte poreuze brok kalksteen die zo lek is als een vergiet. Vandaar dat rivieren en meren in geen velden en wegen te bespeuren zijn. Geen oppervlaktewater en toch zulke gesofisticeerde beschavingen?
Wel, het geheim zit hem in de cenotes. De kalksteen (karst) hier is een soort van ondergrondse kaas met gaten, deels gevuld met water. De gaten heb je in diverse groottes en dieptes. Er zijn er ongeveer 3000. Van sommigen is het dak deels of volledig ingestort en wordt het kristalheldere water door de zonnestralen onwezenlijk turquoise gekleurd. Voor de Maya's waren ze heilig, een bron van zoet water en een soort van corridor met de onderwereld. In de buurt van Cobá dalen we langs een stenen trap af in het ondergrondse  en nemen een duik in de cenote Nultún-há. We zijn danig onder de indruk van dit feeëriek natuurfenomeen. Hoog in het plafond van deze half met water gevulde ondergrondse zeepbel zit een gat dat enkele zonnestralen de toestemming geeft om eens binnen te piepen. Het water is helder als kristal en in het midden tot wel 40 meter diep. Gezien de bolronde vorm van ons onderaardse zwembad trekken we geen baantjes maar zwemmen we rondjes. In en rond Valladolid zijn er nog enkele van deze juweeltjes. Die van hacienda San Lorenzo Oxmán bijvoorbeeld, op wandelafstand van de stad, is zeker de moeite waard.
Ook niet te missen is Punta Laguna. Een Maya dorp in het 5000 hectare groot 'Ma'ax Yetel Kooh' natuurreservaat. De thuisbasis voor spider monkeys, brulapen en jaguars. Toon regelt een gids  en even later stappen we door het woud. Het duurt niet lang of de eerste apen slingeren als trapeze acrobaten boven onze hoofden. De brulapen worden wat nerveus van al dat gedoe en schreeuwen luidkeels of het alstublieft wat rustiger kan. Wij worden er in elk geval heel stilletjes van... De ondergaande zon maakt een eind aan al dat kabaal. Getoucheerd door schoonheid glijden we sereen naar de andere kant van het meer en het einde van de dag.
Er is zoveel dat het moeilijk kiezen is. Hoewel het een van de nieuwe wereldwonderen is slaan we Chichén Itzá  over. Veel te veel volk daar. We kiezen voor Ek´ Balam (mooi en rustig). Verlaten uiteindelijk dan toch Valladolid en strijken neer in Mérida waar het bruist van het leven. Huizen kijken, gratis met de stadsgids op pad (warm aanbevolen), tentoonstelling Frieda Kahlo, je weet wel, die madam met een snor. Grappige monoloog in het Olimpo cultureel centrum. We lachen mee al weten we niet altijd goed waarom. We zijn de enigen met een wit vel en worden heel even onderdeel van de show... Vervolgens naar Santa Elena waar we ons meteen thuis voelen in Sacbe Bungalows sacbebungalows.com.mx En dan naar de Maya ruïnes van Uxmal. Wow! Wat knap zeg. Onze fantasie slaat op hol. We zien het al voor ons. Gevederde priesters die hoog boven op de 'piramide van de magiër', bloedmooie maagden in de muil van de oppergod Itzamná kieperen in ruil voor voedsel en genezing. Of was het een offer aan Chac-Mool, de regengod, of Kikick Ahau, de zonnegod of Ixchel, de godin van de maan? Ah Puch ´t maakt allemaal niet zoveel uit. We blijven er de ganse dag, genieten van alle details en pikken ´s avonds de lichtshow ook nog graag mee.


In Campeche, een havenstad aan de Golf van Mexico, scheen het licht van de volle maan over de kathedraal, de vele pastelkleurige huisjes en de baluarte (bastion) met roestige kanonnen die in de tijd van toen vuur en loden ballen spuwden naar bloeddorstige Hollanders en Engelse piraten zoals Sir Francis Drake, 'El Draque' voor de Spaanse vrienden.

Vreemde foto van de fontein, zou het een voorbode geweest zijn?

Omdat het ook al eens wat moeilijker te bereiken mag zijn, trokken we naar Xpujil en van daaruit naar Calakmul. Verscholen in een immense jungle ligt een van de grootste steden uit de Maya geschiedenis. Het is niet bij de deur maar als je je eens eenzaam wil voelen boven op een eeuwenoude piramide met 360 graden rond niets dan eindeloos regenwoud, dan is dit de juiste plek.

Omdat we hier dan toch waren pikten we er op de terugweg nog eentje extra mee. Balamkú, de tempel van de jaguar. Bij toeval ontdekt in 1990. Goed verstopt in het 'huis van de vier koningen' is een fries bewaard gebleven die waarschijnlijk al menig archeoloog tot extase heeft gebracht.
We trokken verder naar Chetumal, aan de andere kant van het schiereiland. Het was ondertussen 11 februari. Ons romantisch gemoed werd alsmaar meer verhit. Met Valentijn willen we immers op een speciaal plaatsje zijn. Belize misschien? Ja, graag, maar het weer is niet zo goed. Waar schijnt de zon? Aha, in Honduras, Islas de la Bahía. Paradijselijk witte stranden, palmbomen, kokosnoten en een zee van hemels blauw. Let's Go! ´s Morgens in de vroegte, sprongen we op de chicken bus. Staken de grens over en reden tot Belize City. Ruilden er de al goed gevulde bus voor een nog veel vollere. En reden verder, in totaal twaalf uur lang tot helemaal beneden, tot Punta Gorda. Daar dronken we een Belikin biertje voor het slapen gaan. Spurtten de volgende ochtend naar de pier en haalden nog net de boot van 9.30u. De 200pk Yamaha bracht ons al kletsend over de golven in één uur naar Guatemala. Derde land in nog geen twee dagen. Met de minibus naar de grens. Honduras, vierde land in twee dagen. Meteen op de bus naar San Pedro Sula. De chauffeur wil ons zwaar in het zak zetten maar we geven hem een koekje van eigen deeg. En weer reden we verder. Weer tikte de klok twaalf uren lang voor we in La Ceiba arriveerden.
14 Februari 2012. Het ziet er naar uit dat we het gaan halen. We hoeven enkel nog de ferry te nemen die ons naar het paradijs zal brengen. We zijn er gerust in. Niets staat een perfecte Valentijn nog in de weg. We stappen in de taxi. De chauffeur kijkt over zijn schouders en glimlacht. Hij zet een muziekje op. Verschrikt kijken we mekaar aan.
Door de radio weerklinkt 'By the Rivers of Babylon'...



naar het vervolg van dit verhaal

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Mexico»

Mexico Maya tempels (20)

10 Februari 2012 | Het jaar van 260 dagen (in de voetstappen van de Mayas) | Mexico | Laatste Aanpassing 09 Maart 2012

  • Uxmal (Yucatan)
  • Ek-Balam (Yucatan)
  • Calakmul (Campeche)
  • Calakmul (Campeche)

Mexico overview (26)

01 Februari 2012 | Het jaar van 260 dagen (in de voetstappen van de Mayas) | Mexico | Laatste Aanpassing 09 Maart 2012

  • Mérida (Yucatan)
  • Valladolid (Yucatan)
  • Punta Laguna (Yucatan)
  • Campeche

 

Plaats een Reactie

Dapke Ja lap, hier gaan we weer met "wordt vervolgd", ambetante mannekes!!! ;-) Geniet er nog van en spoeidelle met dà vervolg, please? xxx Geplaatst op 10 Maart 2012

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking