Reisverhaal «Panama City»

Het jaar van de zomer: deel 1 | Panama | 0 Reacties 06 Februari 2008 - Laatste Aanpassing 25 Augustus 2010

Na de rust en vredige stilte van de bergen is het tijd geworden voor wat actie. Karnaval komt eraan, dus gaan we eens kijken of ze in Panamá City die van Aalst kunnen overtroeven. Vanuit Santa Fé, vroeg de bus naar Santiago en meteen door  naar Panamá City. Onderweg moeten we wel overstappen op een andere (kleinere) bus want de onze heeft een technisch probleem. Zonder geklaag en gezaag pakt iedereen zijn spullen en neemt plaats in de andere bus. Dat zou bij ons thuis wel even anders zijn, denken we dan. Na bijna vier uur rijden wordt het terug groener om oms heen. En dan temidden van deze groene oase duikt Panamá City op. Wat een contrast! Het lijkt wel de skyline van Miami. Super moderne wolkenkrabbers met een blauwe oceaan aan hun voeten en groene bergen in de achtergrond. Wat een verschil met de schamele hutjes van voorheen. Net voor we de stad binnen rijden mogen we een eerste blik werpen op het kanaal. En dan is het zover, we staan in de file... Dat moet van ergens halfweg december geleden zijn dat we dat nog hebben gezien. 
Een taxi brengt ons van de busterminal naar de binnenstad. Ook hier enorme verschillen. Sloppenwijken zijn vaak maar één straat verwijderd zijn van moderne gebouwen, supermarkten (die 24 op 24 open zijn) en poepchique winkels. Als in een wervelende storm knallen culturen, arm en rijk, oud en nieuw, tegen elkaar aan. De knotsgekke Panamá bussen verbinden, in een rotvaart, al deze snippers met elkaar. Het is even zoeken voor we iets vinden om te slapen (karnaval drukte). Eén nachtje in Zuly's. De volgende nachten kiezen we voor Mamallena. Terug in "the big city" is even wennen maar we voelen ons al snel thuis en veilig. Overal politie en privé beveiliging. De toeristen politie is bijzonder behulpzaam en stuurt je meteen de goede richting uit wanneer je in de buurt van de gevaarlijke wijken komt. De bus nemen is een avontuur op zich. Ze zijn overal, kosten 25 dollar cent voor een rit ongeacht hoe lang je er op blijft zitten. Maar, je moet snel zijn, heel snel. Na wat aarzelen beslis je uiteindelijk een poging te wagen. En daar komt ze dan, je zet je schrap. De begeleider hangt half uit de deuropening en roept luidkeels waar deze bus naar toe gaat. Geen woord versta je ervan... Ergens tussen al die maffe schilderingen staat het geschreven maar voor je het gezien hebt is de bus al weer weg. Gelukkig zijn er meer dan bussen genoeg en kan je een paar seconden later een volgende poging doen. Het even vragen aan een omstaander of luidkeels roepen naar de begeleider blijkt de beste methode. Enkele seconden krijg je om erop te springen en vervolgens wring je je iets verder de bus in. Aan het afstappen begin je best op tijd. Als je als laatste voet aan grond zet, trek je best je kont in want de bus gaat er meteen weer vandoor. Veel tijd om te bekomen krijg je niet want het is uitkijken geblazen. In de rangorde van het verkeers-kiekenkot van Panamá komen de voetgangers helemaal onderaan. Ik denk dat ze hier bonuspunten krijgen wanneer ze er een omver rijden...
De eerste dagen kuieren we wat rond en brengen oa een bezoek aan het Parque Natural Metropolitane. 256 Hectaren tropisch woud in de stad! Uiteraard staat het kanaal ook op het programma. We brengen een bezoek aan de Miraflores Locks. Een sluizencomplex aan de Pacific zijde van het kanaal. Dit is de moeite! Eerst zien we enkele zeilboten (van een race rond de wereld) de sluizen in gaan en nadien twee grote jongens. In de breedte hebben ze 30 cm speling... Kostprijs voor transit van dit soort containerschepen is 130.000 dollar in cash. Bij elke doortocht van een schip vloeit er 197 miljoen liter zoet water in zee... 20.000 Mensen lieten hun leven voor de bouw van dit constructie wonder. 
De volgende dag verkennen we Casco Viejo. Het oude stadsgedeelte. Dit is een bijzonder stukje. Een mix van oude, gerestoreerde en oude vervallen gebouwen. Allemaal stralen ze het koloniale verleden van weleer uit. De stad is volop bezig met de renovatie. Heel mooi en nodig ook, maar hopelijk verdijft dit de huidige arme bevolking niet, want zij zijn absoluut de ziel van deze wijk.
Ondertussen is het karnaval geworden. De straten waar het allemaal te doen is zijn hermetisch afgesloten. Iedereen moet voorbij de politie controle en wordt gefoulleerd. Honderden agenten en militairen lopen hier rond. Veilig is het hier in elk geval! Het doet een beetje vreemd aan allemaal. Heel veel volk, maar naar ons gevoel iets te weinig fantasie. Die mannen van Aalst doen het volgens mij beter .
Isla Taboga is een eiland 20 km zee inwaarts. Slechts één weg en geen auto's. Na een uurtje varen zijn we er en wat belangrijker is, onderweg hebben we dolfijnen gezien, eindelijk... Leuk eiland, toffe sfeer, mooie stranden, enkele mooie gebouwen en prachtige wouden. Jammer genoeg is het er tijdens de karnaval periode heel erg druk.

We zijn ondertussen toch al even in Panamá City en moeten stilaan beslissen wat de volgende bestemming zal worden. Er zijn regio´s in de Darien provincie die perfect veilig zijn, dus dat lijkt ons wel wat. De Camino Real trekking (van de Pacific naar de Atlantic) ziet er ook goed uit, maar is redelijk duur. Uiteindelijk kiezen we voor een zeiltocht op de Caraibische zee met oa bezoek aan de San Blas eilanden. Wat een vijfdaagse, relaxerende, goed voor lichaam en geest zijnde zeiltocht moest zijn veranderde al vlug in een tien daags avontuur met Lost allures (alé toch bijna)...

To be continued...