Travel Story «Lang op Reis – Wat doet dat zoal met een mens....?»

Trip Aorund The World in 1 year | Belgium | 0 Comments 07 November 2007 - Last Update 07 November 2007

Artikel verschenen in de Reiskrant van Oktober 2007, Wegwijzer.

Het was op 15 augustus 2006 dat Anouk en ik op wereldreis vertrokken. 362 dagen later zetten we terug voet op Belgische bodem. De reis bracht ons 10 weken doorheen het bruisende Zuid-Oost Azie, 12 weken met onze gekochte ‘Van’ doorheen het ‘coole’ Australie, 7 weken kampeersgewijs langs het mooiste van Nieuw-Zeeland, 12 weken ‘soul’ in Zuid-Amerika, 4 weken pure ‘corazon’ in Midden-Amerika, om tenslotte 7 weken lang versteld te staan van wat N-Amerika zoal te bieden had. Want dat was nu net onze bedoeling, ...om met een kleurrijke cocktail van indrukken van 4 continenten terug naar België terug te keren. 

We leerden zoveel verschillende en vertrouwde culturen kennen en namen tijd voor vaak verrassende ontmoetingen met de plaatselijke bevolking. Want het begrip ‘tijd’ krijgt tijdens lang-op-reis een totaal andere definitie; je leeft volgens en met het ritme van de natuur en kwantiteit maakt plaats voor kwaliteit. Hoewel het eerder wat vreemd aanvoelde gedurende de eerste weken van de reis, om zo maar eventjes een periode van 1 jaar voor ons te staan hebben vol avontuur en onvoor-spelbaarheden, plooiden we onszelf al snel in een natuurlijk ritme, ontwikkelden we dat ‘7de zintuig’ voor het nemen van de niet-foute beslissingen en lieten we ons maar al te vaak meedrijven volgens het ‘carpe diem’ principe. 

Dankzij de spontane ontmoetingen met locals slaagden we er vaak in om achter het verhaal van de mensen te komen; wat hen dreef, hoe zij de wereld zagen, hun dromen en emoties etc. Zo maakten we in Maleisië oa kennis met Alita, de mooie dochter van een Islamitische Professor, die op het punt stond om te trouwen en zich daardoor ook verbond om volledig gesluierd verder door het leven te gaan. Zo sliepen en leefden we enkele dagen zeer primitief bij stammen op Borneo en Java en werden we spontaan uitgenodigd door Australiërs voor heerlijke bbq’s in hun achtertuin. In Nieuw-Zeeland mochten we dan weer mee op een peperduur jacht in de Bay of Islands met de gepensioneerde ouders van David, de Kiwi die we toevallig hadden ontmoet. In Chili logeerden we in Santiago, Valparaiso en Calama bij vrienden van vrienden en hadden we boeiende conversaties over politiek, religie en muziek. Zo kregen we van Alberto, onze leraar Spaans, les op een alternatieve manier; lessen gingen door in zijn tot klas omgebouwde minivan, nam hij ons mee naar de winkel, restaurant, dansvereniging, het strand en de cafe, om de taal te ‘voelen’. In Buenos Aires hadden we een heel fijne tijd met inwoners die we leerden kennen via de ‘Club Europeo’, de vereniging van uitgeweken Europeanen. In Communistisch Cuba kozen we voor de ‘casas particulares’ (verblijven bij mensen in hun huis), wat leidde tot zeer interessante interacties met de gastvrije, maar onderdrukte Cubanen. In Havana langsheen ’s werelds bekendste zeelaan, El Malecon, werden we spontaan aangesproken door Vladimir en zijn hoogzwangere vrouw Lisbeth, die ons inviteerden voor een maaltijd in hun klein appartementje en zo inkijk gaven in hun dromen en erg beperkte toekomstkansen. Dit alles in zwaar contrast met situaties in de VS, waar we onverwachts botsten op o.a. Robin en Eric, een zeilend koppel die ons meenamen voor tochtjes langsheen de prachtige kust van Los Angeles en San Francisco. Door de eerder toevallige ontmoeting met een steenrijk koppel uit Seattle, Karen en Brian, waren we een weekje te gast in hun supergroot huis aan het uitgestrekt meer van Seattle. Erg boeiend was het om met hen over de betekenis van het machtigste land ter wereld te kunnen discussiëren. Voor de eerste keer werd ons duidelijk dat de Amerikaanse samenleving wellicht degene is die de meeste verscheidenheid vertoont; blank, zwart, Indiaans en Aziatisch lijken allen in een soort van harmonie te leven. En hoe controversieel eigenlijk, trouwen in 'Sin City' Las Vegas...hilarisch!

We ontsnapten meerder keren aan de dood tijdens onze reis; zo waren we getuigen van een bankoverval in Buenos Aires, belandde we in de gracht met de huurauto in Mexico, toen een truck ons net niet ramde, moesten we vluchten toen een wilde schutter te keer ging in downtown Seattle en waren we getuige toen 2 onschuldige mensen in elkaar geslagen werden door een passerende ‘gang’ in Las Vegas. Om nog maar te zwijgen van de lichte aardbeving in Chili en de Boliviaanse bus die we dag eerder namen de ravijn inreed waarbij 16 doden vielen. 

Deze en nog veel indrukken leverden ons een unieke reis op. Maar vooral doordat we in contact kwamen met mensen in hun eigen habitat op zoveel verschillende prachtige plekken in de wereld, deed het wel vreemd aan om naar West-Europa, en meer bepaald naar het kleine Vlaanderen terug te keren. Nog nooit is het contrast zo groot geweest als voorheen. De gehaastheid van de maatschappij dwingt je werkelijk terug naar die aloude routine. Vlaanderen lijkt klein, krampachtig en overbevolkt. Of onze toekomst nog verder in Vlaanderen ligt betwijfelen we, immers na het ontdekken van zoveel moois op aarde, zal het niet gemakkelijk worden om opnieuw de draad op te pikken. In ons geval beginnen we aan nieuw hoofdstuk. There is more out there…

Benk en Nouk - Augustus 2007

 

Print Friendly and PDF

 

 

 

Photo albums from Belgium

Arriving at home, August 12th (7)

21 August 2007 | Trip Aorund The World in 1 year | Belgium | Last Update 21 August 2007

  • Welcome home!
  • Supporting committee...!
  • Waw...little Tiementje....Ben's nephew...from baby
  • Emotional moments with the family...being away fro
  • Our biggest Belgian fans....!!!Great to see you!!!

Afscheidsfeestje July 28th 2006 (136)

21 August 2007 | Trip Aorund The World in 1 year | Belgium | Last Update 28 July 2006

 

Post a Comment

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking