Reisverhaal «Ollie @ 'The Beach'»

Thailand | 0 Reacties 31 Oktober 2006 - Laatste Aanpassing 09 December 2006

Het is reeds laat in de avond wanneer ik als laatste uit de taxi stap. Ik gebruik het opstapje achteraan de wagen om m'n rugzak van het dak te halen, maar sukkel wat met de musketon waarmee ik zo'n klein uurtje terug m'n bagage aan het rek heb vastgemaakt. De chauffeur schiet me ten hulp en ik ben hem dankbaar. "Bang Bao Pier? BB-divers?" vraag ik hem, waarop hij wijst naar een smal pad dat van de plaatselijke supermarkt naar en over het water loopt. Ik bedank hem nogmaals, werp m'n backpack op de rug, bind m'n daypack voor de borst en waggel naar de pier.
Bang Bao is een vissersdorpje, en heeft er volledig het uitzicht (en de geur) van. De lange pier is volgebouwd met restaurants en kraampjes waar verse vis wordt geserveerd en verkocht, maar ook met stalletjes waar vlees, fruit en... ja hoor, pannenkoeken te krijgen zijn. Er zijn ook verschillende duikshops. Iets voor het einde van de pier vind ik die van BB-divers. Ik tref er Kristel, de eigenares. Ik heb deze Vlaamse via m'n reiscontacten thuis leren kennen en kom haar wat helpen in een van haar shops.

Koh Chang is een bijzonder heuvelachtig eilandje dat voor een groot deel is begroeid met jungle en palmbomen. Een lange hoofdweg brengt je het hele eiland rond, en voert je van met backpackers en toeristen overspoelde stranden aan westelijke zijde, naar de meer afgelegen, haast uitsluitend door lokale bevolking bewoonde oostkust.

'S anderendaags brengt Kristel me van Bang Bao, in het uiterste zuiden van het eiland, naar Lonely Beach. Het is een strand in opbouw, waar volop gewerkt wordt aan het bijbouwen van accomodatie en eetgelegenheid, en in tegenstelling tot wat de naam doet verbeelden is het er alles behalve lonely. Er lopen meer farangs ('farang' is Thais voor 'blanke') rond dan autochtone bevolking. Later zou blijken dat dat, in vergelijking met de andere stranden, op Lonely Beach eigenlijk best nog wel meevalt.
Ik maak er kennis met de rest van de duik-crew en help er wat in de plaatselijke BB-shop.
Naast de shop werken Thaise arbeiders onder meer aan een zwembad voor het geven van duiktraining. Ook met hen maak ik nader kennis. Boon, de enige onder de arbeiders welke de engelse taal een beetje machtig is, kookt regelmatig voor ons en doet dat eenvoudig en snel maar oooh zo goed. Een andere poolarbeider is Bonn, een jongen van 19 en een heus teken -en zangtalent. Hij leert Engels te spreken en ik poog 'm daar af en toe wat bij te helpen. Op zijn beurt leert hij me samen met Boon wat Thais en op een van de avonden heeft hij me zelfs geportretteerd. Hij had, naar eigen zeggen, wel wat te veel Sangsom (thaise whiskey) op, maar het resultaat mocht er zijn en ik genoot intens van deze verrijkende momenten met de locals. Zo zijn we eergisterenavond nog een karaoke-bar binnengestapt. Ik heb in het Thais gezongen en zij gingen uit hun dak van enthousiasme. Schitterend!

Al even verrijkend zijn de zovele contacten met andere reizigers die ik op deze korte tijd al gekend heb. Mensen van overal, elk met een eigen, unieke persoonlijkheid, maar allemaal elkaar voedend met dezelfde positieve energie. Zo ben ik onder andere gaan duiken met Joanne uit Nieuw-Zeeland, heb ik tot een kot in de nacht gedanst met 'golden dutch girls' Mirande, Marie-Therese en Brigitte en met Stephane uit Corsica, ben ik plat gegaan van 't lachen met Australier Darfy, heb ik een olifantentrekking gedaan met landgenoot Ludwig en werd ik geshockeerd door Jacky - zo zot als een kruk - uit Engeland: "you want travel information?" hoor ik ze me nog zeggen, "Fuck of! Just sit on the pony and take the ride...". Misschien heeft ze wel gelijk...

Na enkele dagen Bangkok en een paar weken Koh Chang heb ik het gevoel dat mijn eigenlijke "reis" door Azie nog niet echt begonnen is, en toch ben ik al overladen geweest met indrukken. Verrijkend, keer op keer opnieuw, maar daarom niet altijd hartverwarmend.

Zo kwam Boon me tijdens m'n derde avond op Lonely Beach uit m'n kamer halen. Ze klonk onrustig: "Ollie, you have phone number Kristel? There's a big fire...". Ik sprintte naar buiten, in de veronderstelling dat de shop in de fik stond. De shop stond er nog, maar van een van de huizen verderop stond het dak in lichterlaaie. Tientallen Thais liepen, elkaar vanalles toeroepend, door elkaar in een chaos die nog hectischer was dan het verkeer van Bangkok. Hier en daar liep er een tussen met een emmertje water, tevergeefs. Een publiek toeschouwers schaarde zich rond het schouwspel, stond erbij en keek ernaar. Ik vroeg Boon of ze de plaatselijke hulpdiensten kon verwittigen, waarop ze mij met grote ogen aankeek. Uiteindelijk, na een vruchteloze zoektocht naar een geschikte waterbron in de onmiddellijke omgeving, ontrolden enkele van de poolbouwers een van de isolatieslangen voor het zwembad. In hun paniek deden ze dat echter op zo'n manier dat het water niet vrij kon stromen door de talrijke plooien die zich in de slang vormden. Ik als een achterlijke die plooikes omdraaien en wegknijpen... Enfin, tegen de tijd dat we het water bij het vuur kregen was het dak volledig weggebrand, het vuur uit zichzelf gedoofd en kon in feite niet meer gedaan worden dan wat nablussen. Van de hele avond geen hulpdiensten gezien...

Het is bewonderenswaardig te zien hoe de Thais hier met zo'n situaties omgaan en die lijn doortrekken in het dagelijkse leven. Ze leggen er zich schijnbaar gemakkelijker bij neer wanneer het wat moeilijker gaat, ze lachen en gaan verder... Dan nadenken over de verschillen met onze westerse wereld geeft me een beetje een wrang gevoel...

In de duikshop liggen albums met foto's van het onderwaterleven op Koh Chang. Elke dag maakt er wel iemand van de poolarbeiders van z'n pauze gebruik om ze te komen doorbladeren. Ik vraag me af: doen ze dat slechts als tijdverdrijf of uit gezonde nieuwsgiergheid? Of trachten ze op deze wijze toch een beetje van een wereld te proeven waarvan ze misschien wel dromen, maar weten dat ze deze waarschijnlijk nooit met eigen ogen zullen kunnen aanschouwen, omdat ze het hun eenvoudigweg niet kunnen veroorloven?

Naarmate ik Boon beter leer kennen, en zij mij, krijg ik het van haar regelmatig doorgestoken dat ik in Belgie een behoorlijk inkomen had, waarvan ik nu in Azie aangenaam kan leven. Ik wist echter op den duur niet meer goed hoe daarmee om te gaan, heb er met haar over gepraat en weet nu dat ze het allemaal niet slecht bedoelt, maar het doet me toch nadenken. Temeer omdat ik weet dat zij op dat gebied in een heel andere situatie zit als ik, geeft het me te kampen met gevoelens van... schuld? Misschien heb ik wel het gevoel haar iets verschuldigd te zijn omdat zij voor ons kookt? Ik weet het niet...

Maar laat ik dit verslag niet afsluiten in weemoed, temeer omdat m'n reis nog maar net begonnen is, en ik mij ervan bewust ben dat Thailand op dat gebied, in vergelijking met andere landen, mogelijk nog meevalt.

Het weer is hier mooi en het eten fenomenaal lekker. ('K heb een brommerke gehuurd waarmee ik het eiland ben gaan afcrossen op zoek naar slecht eten. Hewel, het is nergens te vinden!) De Thais zijn echt vriendelijke mensen die vaak lachen (vooral met mij dan omdat ik constant loop te zweten als een kieken aan 't spit en overal met mijne kop tegen aan loop). De vrouwen zijn bijzonder lief, de kindjes eens zo schattig...

Velen komen op Koh Chang toe, en gaan er niet meer weg. Heel even heb ik mezelf de vraag gesteld of het idylische eiland mij ook in z'n greep zou krijgen, maar heb ondertussen weer kriebelkens in mijnen buik. Het wordt tijd om verder te reizen...

 

 

 

 

Fotoalbums van Thailand

Laatste dagen in Thailand... (6)

09 December 2006 | Thailand | Laatste Aanpassing 09 December 2006

  • Pai
  • Stilleven aan de grens met Laos...
  • Een Milka-hondje :-)
  • De Mekong, met Laos aan de overkant...

Phra Ollie (2)

03 December 2006 | Thailand | Laatste Aanpassing 03 December 2006

  • Voor mij een Buddha-coupeke alstublieft...
  • Clean and shiny!

Bekende gezichten... (10)

20 November 2006 | Thailand | Laatste Aanpassing 20 November 2006

  • Acrobaten geven het beste van zichzelf tijdens het
  • Trekking in het thaise noorden...
  • Olifantje rijden in Chiang Mai...
  • Sporen in Azie...

Loi Loi Krathong (10)

06 November 2006 | Thailand | Laatste Aanpassing 06 November 2006

  • Ook ik liet m'n zelfgemaakte krathong te water...
  • Chanthaburi, een belangrijk centrum voor de intern
  • Lilly uit Frankrijk.
  • Geklopt op de meet...

Ollie @ 'The Beach' (10)

31 Oktober 2006 | Thailand | Laatste Aanpassing 31 Oktober 2006

  • Kodak-moment met Suthep, een van de lokale poolwer
  • WELCOME TO KOH CHANG
  • BB-main-office in Bang Bao, een vissersdorpje gebo
  • Een van de (kleinere) watervallen van Koh Chang.

Zen in Bangkok... (10)

17 Oktober 2006 | Thailand | Laatste Aanpassing 17 Oktober 2006

  • Een van de talrijke straatstalletjes op Khao San R
  • Roti, definitely one of my favourites...
  • Khao San Road, het kloppend hart van Bangkok's bac
  • Een manier om een taxi te nemen zoals een andere..

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking