Reisverhaal «Tussen Rhône en Saône in Lyon»

Lyon | Frankrijk | 8 Reacties 29 Oktober 2019 - Laatste Aanpassing 26 Oktober 2020

In een tijdperk voor een land of regio in oranje of rood kon veranderen, ging ik een paar dagen naar Lyon. Een kleine reistas, tgv-ticket en hotelreservatie: meer had ik niet op zak. Op de trein bladerde ik voor het eerst in mijn reisgidsje. Ik had er vertrouwen in dat een stad als Lyon mij wel een paar dagen kon entertainen.

Goede wandelschoenen zijn een must. Ze geven me de vrijheid om over mijn limiet te gaan. En dat begint meteen al bij aankomst wanneer mijn ledematen na vijf uur stilgezeten te hebben beslissen om mij te voet van het station naar mijn hotel te leiden. Zo krijg ik meteen een beeld van de verschillende wijken van de stad. Rond het station ligt een groezelige buurt waar ze het niet op pottenkijkers hebben. Ik versnel mijn tempo. De beloning is groot als ik recht op de Rhône wandel en de weidsheid van de rivier mij overweldigt. Als niet-Frankrijkkenner was de Rhône voor mij niet veel meer dan een blauw lijntje op een landkaart. Aan de oever zijn zitzones waar forensen, studenten en toeristen verpozen in het aangename herfstzonnetje. Ik neem nog geen rustpauze, maar trek wel mijn jas en sjaal uit. Aan de Pont de la Guillotière steek ik de rivier over naar de wijk Presqu’île waar mijn hotel ligt. Als ik voor de Saône afsla, zie ik het schiereilandconcept in. Verschillende wijken liggen binnen de armen van beide rivieren.

De kamer in het oude herenhuis is gezellig, maar voorzien van alle comfort. Het knusse eenpersoonsbed lonkt. Ik ben uiteindelijk al van deze ochtend op pad. Als ik de weersvoorspelling bekijk, trek ik toch maar weer mijn wandelschoenen aan. Morgen wordt het kouder en grijzer. Om vier uur ga ik doelloos op pad en laat me leiden door stadsheuvels en rivieren. Zo sta ik de eerste dag al hoog boven aan het Lugdunum, het Gallo-Romeins museum met de Romeinse theaters, en de Basilique Notre-Dame de Fourvière te genieten van een herfstig uitzicht over de stad. Grijs, maar met af en toe een knalgele opflakkering van herfstblaadjes met een zachtgele ondergaande zon.

De regen komt zoals is voorspeld. En dan is het ook nog maandag. Bijna alles is gesloten. Straten en pleinen liggen door renovatiewerken dan net weer helemaal open. Wat ook niet echt bevorderlijk is met de regen. Ik hou me even schuil in de winkels. De meevaller is dat het Musée des Beaux-Arts wel open is. Intussen miezert het alleen nog. Ik geniet eerst van de binnentuin en de overdekte gaanderijen van het statige gebouw. Het zal al een stuk in de namiddag zijn als ik hier terug buiten stap. Zonder lunch vertrek ik aan de klim van de trappen naar La Croix-Rousse. De beklimming van gisteren hangt nog in mijn kuiten.

In Lyon zijn er een paar magische muurschilderingen die grauwe, blinde gevels tot leven hebben gebracht met gigantische trompe-l’oeils. Voor de Mur des Canuts, op de gelijknamige Boulevard des Canuts, kom ik ogen tekort. De schildering strekt zich uit over de achtergevels van zeker vier panden breed en vijf verdiepingen hoog. Ik hou van de weelderige hangplanten, de trap die je oog mee naar boven leidt en de bedrijvigheid van de mensen die erop staan afgebeeld. Van hieruit daal ik terug af naar de oevers van de Saône voor de fresque “La bibiothèque de la cité”. Voor bibliofielen een must.

In Lyon heeft de voormalige gerenommeerde Paul Bocuse vier brasserieën met de namen van de vier windrichtingen. Ik kan een plaatsje bemachtigen in Sud. Het is nog steeds een uitdaging om alleen een chiquer restaurant binnen te gaan. Ze nemen mij serieus als ik alvast een glaasje wijn bestel en me niet alleen laaf met de gratis karaf kraantjeswater. Lang tafelen doe ik wel niet. Ik neem alleen een hoofdgerecht. De cappelletti zijn gevuld ricotta en groenten, de schuimige saus smaakt hemels. Ik zal mijn culinaire reis de komende reisdagen verderzetten en ook enkele lokale gerechten proeven in de typische bouchons Lyonnais, huiselijke restaurantjes met moeders keuken. Er wordt wel veel orgaanvlees geserveerd. Zo zal ik zal aan een ganache van kalfslever wagen. Ik proef ook quenelles de brochet met sauce nantua. Ik ben al aan de vismousse bezig wanneer ik achterhaal dat brochet snoek is. Slik.

Er staan weer wat kilometers te voet gepland. Deze keer volg ik de Saône tot aan het Musée des Confluences en van dat punt waar de twee rivieren samenvloeien stap ik helemaal terug langs de Rhône tot aan het Musée d'Art Contemporain in het Parc de la Tête d’Or. Gelukkig is mijn route vandaag vlak. Het hypermoderne museum is een opvallende constructie die bestaat uit een kristal en een wolk, symbool voor het bekende en onbekende, voor heden en toekomst. De collecties spreken mij minder aan, zijn vooral op kinderen gericht, maar ik wil het gebouw ook van de binnenkant zien. Ik heb geluk dat daarna de zon mij vergezelt langs de Rhône. Het verzacht de kilometers. Wanneer ik aan de andere kant van Lyon het museum met hedendaagse kunst buitenkom, is het terug grijs, maar het blijft droog. Ik struin door de rozentuin van het park en kom terecht op een herdenkingsmonument van de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog. Île de Souvenir ligt in het midden van de vijver en kan je bereiken via een ondergrondse wandeltunnel.

Een bezoek aan Lyon zou geen volwaardig bezoek zijn zonder op zoek te gaan naar de traboules. Daarvoor keer ik terug naar Vieux-Lyon. Omdat er onvoldoende ruimte was om veel wegen aan te leggen, werden verschillende huizen en gebouwen verbonden met passages. De gangen zijn vaak heel mooi overwelfd, soms kom je uit op prachtige binnenplaatsen. Als je recht naar boven kijkt, spot je prachtige hoektorens en galerijen. Het zijn wel privédoorgangen. ’s Avonds worden ze afgesloten en niet alle traboules zijn open voor toeristen. Je loopt op een boogscheut van de winkelstraatjes van het oude Lyon en toch lijk je hier in een parallelle wereld. Ik sluit mijn dag af met een ijsje van geitenkaas. Het is tijd om voldaan terug naar huis te gaan. Ik wandelde ontelbaar veel kilometers, bergop en bergaf, maar culinair Lyon heeft mij toch de das omgedaan. 

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Citytrip Lyon»

Lyon, tussen Rhône en Saône (155)

02 November 2019 | Lyon | Frankrijk | Laatste Aanpassing 25 Oktober 2020

 

Plaats een Reactie

Anneleen Ja, Marianne, doet mij nu eerlijk gezegd ook deugd om terug te mijmeren. Geplaatst op 03 November 2020
Marianne R. Doet ook deugd hoor Anneleen om jouw stukje te lezen, waan me zo terug in Lyon! Geplaatst op 02 November 2020
Anneleen Blij dat ik dichtbij huis ook nog kan verrassen! Dus zeker eens stoppen in Lyon, nonkel Antoine. Geplaatst op 28 Oktober 2020
Antoine Fonck Lyon zou ik zeker nog eens moeten doen. Als we bij de cousines van Viviane nog eens zouden passeren (in de buurt van Privas en Aubenas -Ardèche) zou Lyon een perfecte tweedaagse tussenstop zijn. Geplaatst op 28 Oktober 2020
Anneleen Ja, Mojo, ik heb heimwee naar die stad! Geplaatst op 28 Oktober 2020
Mojo Mooi verhaal over een mooie stad! Geplaatst op 28 Oktober 2020
Anneleen Ja, dat Lyon nu zo onbereikbaar lijkt... en we weten maar al te goed waar we naar verlangen hé, Cathy ;-) Geplaatst op 28 Oktober 2020
Cathy Heerlijk genieten, terwijl het buiten stortregent, van jouw mooie dagen in Lyon. Prachtige foto’s van oude gebouwen en muurschilderingen. Wij rijden er idd vaak doorheen op weg naar Corsica. Volgende keer (oh wanneer?) daar langer verblijven? Ik ben zo benieuwd naar dat geitenkaas ijsje ;-) Geplaatst op 28 Oktober 2020

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking