Reisverhaal «Proeven van Delhi»

Little Tibet 2014 | Indië | 2 Reacties 01 Augustus 2014 - Laatste Aanpassing 01 Augustus 2014

Aanvaard dat de straatrand een vuilnisbelt is. En dat je als voetganger door alles wat wielen heeft steevast naar dit deel wordt weggeduwd. Je tenen snuffelen als de neuzen van heilige koeien aan al die varianten afval. Berust in het feit dat in dit warm en vochtig klimaat het zweet dampt op je gezicht en in geultjes over je lijf naar beneden loopt, en dat het contrast met de kokette vrouwen in stralende sari's groot is. Weet ook dat - al zie je eruit als een glanzende tomaat - je nog steeds teveel aandacht van mannen krijgt en hun oogbollen bijna uit hun oogkassen vallen. 

Eens je dit alles accepteert, kan je met een gerust gemoed Delhi trotseren.

Want wat die mannen betreft. We werden eerder bang gemaakt door de laatste nieuwsberichten uit India en door onze omgeving. Twee vrouwen in India. Met een beetje gezond verstand en een goede mensenkennis kom je hier heel vriendelijke mensen tegen. Die je gewoon helpen als je een vraag hebt, die je de weg wijzen, en ja, die dan ook een keertje staren. Maar dat doen wij ook. Naar alles wat voor ons nieuw is. Zowel naar de gigantische zeboes als naar het vuil op de straat.

Al je zintuigen worden constant geprikkeld. Je snuift de kruidige geuren in de spice bazar op, trapt met je voeten tussen koeiendrollen, ziet het verkeer hectisch door elkaar kruisen, hoort het getoeter aan van alle voertuigen met een claxon en je proeft - willen of niet - hun uitlaatgassen. Gelukkig heb ik geen zesde zintuig om de spirituele vibes die hier hangen op te vangen. Je vertoeft tussen de hindu's, moslims, sikhs... hier moet nogal een bovennatuurlijke energie stralen. 

Lang blijft je gemoed niet gerust. In de trafiek passeert een naakte man, staat een sikh met een gigantische dolk te gesticuleren, en schuren veel te chique wagens bijna tegen je riksjawiel. 

De bezienswaardigheden bezoeken we met de metro. De voorste of laatste wagon (de zone is aangeduid op het perron) is voorbehouden voor vrouwen. Wat een luxe, je snel verplaatsen in een aircogekoeld voertuig, zonder mannen in de buurt, alleen met starende vrouwen die graag een gesprek aanknopen. Op die manier hou je de sightseeing net iets langer vol.

Pas in je hotel glijdt alles - of was je alles - van je af. Ik nipte slechts van Delhi, maar het smaakt op een bizarre manier toch naar meer.