Reisverhaal «De kunstcriticus ontwaakt (in het MACRO in Rome)»

Lentekriebels in Rome 2017 | Italië | 8 Reacties 02 Maart 2017 - Laatste Aanpassing 18 Maart 2017

Mijn oprechte excuses, Anish Kapoor. Je bent een gerespecteerd kunstenaar en je werk is wereldwijd in musea te vinden. Waarschijnlijk kwam ik al eerder kunstwerken van je tegen. Nu bots ik op je werk in het MACRO in Rome. Een hele zaal gewijd aan jouw kunst. Conceptuele kunst... het is en blijft voor mij een evenwichtsoefening tussen kunst en onzin. Waarbij ik me nog altijd afvraag wat de graadmeter hier voor is.

   

Ik aanschouw de figuurlijke voorstellingen van vlees en bloed. Zo mooi staat het in de folder beschreven. De kunstenaar gaat op zoek naar de rauwe ruimtes in lichaam en geest. Waar zit hier de kracht van de metafoor, mr. Kapoor? Om te zien dat de expositie vaat over geweld en trauma's moet ik mijn fantasie niet gebruiken. Ik zie letterlijk vlees en bloed. De reliëfs van siliconen en liters rode verf zijn wansmakelijk. Als het de bedoeling was om walging op te roepen, mr. Kapoor, dan is je missie geslaagd. Maar ik wil zo snel mogelijk naar buiten ... dat kan toch niet je opzet zijn? 

   

Je spiegelsculpturen houden me tegen. De dynamiek van de waarneming zet mij letterlijk op mijn kop of geeft de illusie van een alles opslorpende hoek. De lippen hebben een erotische connotatie of slaat nu mijn fantasie te veel op hol? Wat ik wel weet is dat deze Golden Corner mij de blingbling geeft die ik in deze zaal ter afleiding nodig heb. Organische reliëfs, neen, bedankt, mr. Kapoor. 

    

Het kan ook met bloemen, dacht Daniela Perego. Niet meer dan een handvol madeliefjes op een rood of zwart schilderijtje. In een semi-ordelijke compositie op de museumwand. Daar kijk ik graag naar. Carpe diem moet de kunstenares gedacht hebben toen ze lustig madeliefjes ging plukken. Geen idee of ze nog zo zen was na het haken van duizenden margrieten. Of heeft een kunstenaar daar ook al personeel voor?

   

  

Als leek waag ik me op glad ijs. Kunstinstallaties zijn alomtegenwoordig. Zo conservatief ben ik niet dat er per se een verfborstel aan te pas moet komen. Alhoewel. Die waterlelies van Monet maken me elke keer weer week. Ik heb meer moeite met een opeenstapeling van brokstukken waarbij de titel van het kunstwerk meer zegt dan wat er te zien valt. Jammer genoeg denk ik dat de laatste tijd steeds meer. Videokunst spant de kroon. Ik raak er zelden door geroerd. Ik loop er zelfs met een grote boog rond.

Wat dan met de De grote mosselpot van Marcel Broodthaers in het SMAK? Als het idee sterk genoeg is, kan ik gerust een oogje dichtknijpen voor het gebrek aan esthetiek. Hoe de kunstpausen een oordeel vellen, weet ik niet. Voor mij mag kunst gerust over iets gaan en mij tot nadenken aanzetten. Kunst mag ook choqueren.  Neen, kunst hoeft niet op een doek te zijn. Het mag er kinetisch en optisch aan toe gaan. Ik hou van beeldhouwwerken en ook van fotografie. Zolang het iets aantrekkelijk heeft. Liefst met veel kleur erin. Bovenal mag kunst gewoon mooi zijn.

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

Anneleen @Cathy... ik heb maar een kleine aanmoediging nodig ;-) Geplaatst op 19 Maart 2017
Cathy Smaakt naar meer, dus ga door! Geplaatst op 18 Maart 2017
Anneleen Bedankt, Arjen. Doet altijd deugd en motiveert mij! Geplaatst op 18 Maart 2017
Arjen Het is je weer gelukt! Weer een zeer lezenswaardig verhaal! Geplaatst op 18 Maart 2017
Anneleen @tante Hilde... ticketje boeken ;-) Geplaatst op 18 Maart 2017
Anneleen @Frank: haha, dat is te veel eer hoor! Geplaatst op 18 Maart 2017
Hilde Fonck Maakt mij wel wat nieuwsgierig. Geplaatst op 18 Maart 2017
Frank De Cloet Verhelderend. Goed voor een bijdrage op Klara! Geplaatst op 18 Maart 2017

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking