Reisverhaal «Japan is Azië, maar dan anders»

Japan 2015 | Japan | 12 Reacties 07 Juli 2015 - Laatste Aanpassing 08 Juli 2015

Ik ben duidelijk in Azië. Dat kan een land als Japan niet onder stoelen of banken steken. Dat mag je heel letterlijk nemen. Ik zit momenteel niet op een stoel of een bank, maar op een kussen aan een lage tafel. Ik slaap niet in een bed, maar op een futon. Ik eet met stokjes en er is me nog nooit een bestek aangeboden. Behalve een diepe lepel om soep te eten valt er geen bestek te bespeuren. Ik eet driemaal per dag rijst of noedels. Beter nog, rijst èn noedels. 

Ik ben in Azië. De straten zijn breed en gigantisch druk. Auto's, taxi's en bussen snoeven in sneltempo voorbij. De lichtreclames doen pijn aan de ogen. Ook al kan ik al heel wat ontcijferen, de meeste opschriften blijven onontwarbare knopen. Gelukkig kan je je eten kiezen op basis van prentjes of plastic nagebootste maaltijden. Heel smakelijk hoor! Wijk je af van de hoofdstraten beland je zonder aankondiging in een ander tijdperk. Oude huizen met waterwegen en dametjes die op hun hurken zitten. Katten die luizig vanaf een muurtje naar je gluren.

Ik ben in Azië. De mensen zijn vriendelijk en behulpzaam, ook al blijven ze eerst terughoudend. Ook hier willen ze geen gezichtsverlies lijden en zullen bijna nooit antwoorden dat ze iets niet weten. En als ze het niet in het Engels kunnen uitleggen, lopen ze gewoon een eind mee. Dat ze zelf de andere kant uit moeten, deert hen niet. Natuurlijk kan ik hen extra charmeren met mijn paar zinnetjes Japans. Shimabara wa kirei na machi desu ne.*

             Als het aan de kat lag, kocht ze sushi.

Toch is Japan zo anders dan de landen waar ik al eerder was in Azië. Je ziet amper streetfood en je kan ook niet op alle momenten zo maar eten wat je gedroomd had. Veel zaken zijn tot 's avonds gesloten, andere doen de ochtendshift of de lunch. Gelukkig kan je wel altijd ergens een noedelsoep slurpen. Ja, dat had je niet verwacht van die keurige Japanners. Natuurlijk, ik ben nog steeds in Azië. 

Alles is goed georganiseerd en gestructureerd. Veel beter dan in het Westen. Met hoeveel je hier ook rondloopt, niemand hindert zijn medemens. De fietsers rijden op het voetpad en slalommen op vredelievende wijze tussen de voetgangers door. Voor een keertje is in Azië diezelfde voetganger ook koning. Auto's houden zich aan de verkeersregels, geven de voetgangers voorrang zoals het hoort. Je leven als voetganger wordt hier niet bedreigd. 

Het openbaar vervoer is uitstekend geregeld. In veel steden rijden er trammetjes. Van heel oude modellen tot hypermoderne vehikels. Maar niets zo modern als de Japanse treinen. Elk land ter wereld zou in Japan les moeten komen volgen over de werking van het treinsysteem. De treinen rijden hier ultrastipt. Je kan er je klok op gelijk zetten. 

          Met de shinkansen naar Hiroshima

Wat het grootste verschil uitmaakt... waardoor je echt gaat twijfelen of je wel in Azië bent... is de hygiëne. Alles ligt er netjes bij, je vindt nergens afval, de openbare toiletten ruiken fris, de hostels zijn superclean... Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Je kan water van de kraan drinken, kan er van op aan dat je voedsel goed bereid is... zodat je ook kan smullen van rauwe vis en ijsjes. Je komt geen vieze beestjes tegen en hoeft geen schrik te hebben van kakkerlakken. Maar ook niet van iets grotere beesten. Als je de grote wegen verlaat en de zijstraten inslaat, blijft alles even proper. En je hoeft geen schrik te hebben van loslopende honden. Dat is wel een hele verademing.

Mijn lijstje gelijkenissen en verschillen wordt elke dag langer. Ik zie nieuwe rituelen in de tempels. De offerandes komen herkenbaar voor, toch is alles minder kitsch. De stijlvol Japanse stijl trekt zich ook daar door.  Naast het zenboeddhisme is het kapitalisme hier de tweede religie. De departmentstores zijn talrijk en puilen uit van westerse koopwaar. Er loopt hier wel meer dan een Japanner rond die zich een Gucci kan veroorloven. 

Ik hou al een beetje van Japan. Met die regen is dat best wel moeilijk. Elke keer ik een stad verlaat, pest de zon mij met haar stralen. Als ik dan in de andere stad arriveer, verwelkomen de wolken mij met een plensbui. Die Japanners zeggen dan goedgezind: "It's rainy season!" Hoe dan ook, het is de kunst om er zen bij te blijven. 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

*Shimabara is een mooie stad hé.