Reisverhaal «Kyoto: Acclimatiseren onder de kerselaars»

Sakura trip 2018 | Japan | 5 Reacties 02 April 2018 - Laatste Aanpassing 30 April 2018

Ik ga languit liggen op een van de tatami's onder de kerselaars. Op maandagnamiddag is er voldoende leven, gelukkig zijn er ook veel lege plaatsjes. Wat nog beter is, zomerse temperaturen overweldigen Kyoto. De Japanners kruipen weg in de schaduw.  Ik heb de zon voor mij alleen. 

Bij een klein briesje dwarrelen roze blaadjes als sneeuw in het rond. De bloesems zijn vroeg dit jaar. Het zorgt voor een feeëriek effect. Ik ben doodop. Inchecken kon nog niet. Dat kan in Japan bijna nooit voor het vooropgezette in-checkuur. Gelukkig kon ik wel mijn warme vertrekkleren afgooien en in een zomers kleedje duiken. Ik hoefde verder niet veel na te denken. Ik groette de Kamo rivier, negeerde het drukke Gion en wandelde onder de grote, oranje toegangspoort van het Yasaka schrijn, recht op het Maruyama park af. 

De takoyaki zijn gloeiend heet. Het deeg van de octopusballetjes koelt niet rap af. Ik schrok ze toch naar binnen. In het sakura-seizoen is het bedrijvig rond het Yasaka schrijn. Rijen kraampjes presenteren lekkernijen. Een groot contrast met dat ene eetstalletje toen ik hier in de zomer was. Bij ons lopen alleen bij zomerse temperaturen de parken vol. Hier speelt het toppunt van picknicken zich af begin april, als de kersenbloesems in volle bloei staan. Of het nu zo warm is als vandaag of bitterkoud. 

Pep ik me op voor een wandeling door het park? Niets moet, alles mag. Als je na een lange vlucht 's ochtends arriveert, is de eerste dag vaak een verloren dag. Niets moet, dus. Het valt me wel zwaar. Ik weet dat ik hier de komende dagen waarschijnlijk niet meer langskom. Gelukkig protesteren mijn ledematen en houden ze het overmoedige plan in mijn hoofd in bedwang.

Ik lig languit. Mijn ogen vallen dicht. Niet geheel beseffend waar ik ben, ontwaak ik. Intussen zitten er meer mensen rondom mij. Ik fatsoeneer mij een beetje. In Japan zijn ze geen ontblote armen en benen gewoon. Ik heb vandaag zo weinig gedaan en toch voel ik me zo voldaan.