Reisverhaal «Met Louise in mijn kielzog naar het Moerenuma park»

Japan 2019: rond Tokyo en Hokkaido | Japan | 2 Reacties 27 Juli 2019 - Laatste Aanpassing 25 Juni 2020

Het is een vreemde, eerste conversatie. We staan tussen de bedden van de damesslaapzaal en zij polst bij mij of ik ook zoveel last heb gehad van het nachtelijk lawaai. Een paar meisjes kwamen heel laat aan en waren deze ochtend voor dag en dauw weer weg. Dat Sapporo, de meest bekende stad op Hokkaido, een aankomst- en vertrekpunt is voor veel toeristen was vannacht overduidelijk. Het was een constant gaan en komen.

“Het leek alsof ze twintig koffers in en uit moesten pakken”, fluistert Louise. Ik lach zonder al te veel geluid te maken. 

“En die weeë geur van vochtige kleren”, zeg ik. Louise knikt instemmend terwijl ze rondspeurt naar een raam om open te zetten. Het ruikt hier naar natte hond.

"Het waren Chinese meisjes", zegt Louise die zelf uit Taiwan blijkt te komen. 

Louise is geen meisje meer, maar dat ben ik ook niet. We ergeren ons aan dezelfde dingen. Ik vermoed wel dat ze ouder is dan ze eruitziet. Haar Aziatische genen en goede bescherming tegen de zon spelen duidelijk in haar voordeel. Ik ben in haar ogen misschien zo een typische westerling die snakt naar een bruin velletje. Waarschijnlijk ben ik dat ook. 

Na zo weinig sociaal contact floep ik er een grapje uit dat misschien iets te eerlijk is: “Als toeristen Chinees spreken en ze zijn vriendelijk, komen ze uit Taiwan.” Ze lacht hartlijk en ontkent niet.

Hokkaido lijkt overspoeld door Chinese toeristen. Vaak spreken ze weinig Engels. Ook in het Japans kunnen ze zich niet uitdrukken. Hun woorden lijken zo commando's, waardoor ze onvriendelijk en onbehouwen overkomen. Ze bewegen zich ook vaak in groep waardoor ze vaak samentroepen en de individuele reiziger wegdrummen in plaats van vriendelijk te vragen of ze naast jou mogen komen zitten. Ik geef toe. De afgelopen weken heb ik mij al een aantal keer geërgerd aan het massagedrag van de Chinese toerist.    

Ik herinner me niet of ik het nadrukkelijk gevraagd heb, maar Louise beslist om mij te vergezellen op mijn trip naar het Moerenuma Park, een tiental kilometer buiten Sapporo. Ik ben een beetje op mijn hoede om iemand op sleeptouw te nemen. Uiteindelijk weet ik niet of het park de moeite is en ik weet nog veel minder wat haar reisritme is. Ik test haar door voor te stellen om te voet naar het station te stappen waar we metro en daarna nog een bus moeten nemen. Ze stribbelt niet tegen.

De laatste dag in Sapporo moest ik kiezen: het dichtbeboste Maruyama park waar het Hokkaido schrijn ligt of het open Moerenuma park, een soort kunstproject. Er is mooi weer voorspeld. Na de regendagen heb ik nood aan open ruimte om volop van de zon te kunnen genieten. Louise zal zich verbergen onder een zonnehoed en paraplu. Het park blijkt een kunstwerk op zich te zijn, ontworpen door de Japans-Amerikaanse beeldhouwer Isamu Noguchi. Een van zijn uitspraken luidt: “A garden that is a sculpture.” Op het terrein van een vuilnisbelt creëerde hij een versmelting tussen natuur en kunst. 

Een glazen piramide springt meteen in het oog. Ik hou van de zonnestralen die er op weerkaatsen en de wolken die er in weerspiegelen. Het is het bezoekerscentrum met een aantal kleinere expositieruimtes. Van het uitkijkpunt krijgen we een overzicht over de site. Er zijn grote grasheuvels en sculpturen. Alles lijkt te draaien om geometrische vormen die mooi ingepast worden als een natuurlijk geheel. Gelukkig is Louise ook onder de indruk en ontdekken we alle hoeken en kanten van het uitgestrekte terrein. In de winter komen ze hier om te skiën van de heuvels, in de lente trekken de kersenbloesems massaal volk, nu genieten de bezoekers van de waterpartijen. Louise en ik houden het bij een ijsje om af te koelen. 

We eten 's avonds nog samen voor we onze tassen inpakken. Zij een weekendtas, ik een grote rugzak. Op een moment dat we niemand storen. Louise vliegt morgen voor dag en dauw terug naar Taiwan. Ik reis verder met de bus naar Kushiro, aan de oostzijde van Hokkaido. Ik wil kraanvogels zien.