Reisverhaal «Voorbij de trekpleisters van Kyoto»

Sakura trip 2018 | Japan | 0 Reacties 05 April 2018 - Laatste Aanpassing 19 Mei 2018

Boven de smalle straten hangt een nonchalant lijnenspel van elektriciteitsdraden. De draden leiden mijn gedachten mee naar binnen, achter de gevels, nieuwsgierig naar de bedrijvigheid die zich daar afspeelt. Als er al veel activiteit is, want hier op straat is het leeg en stil. Op die oude dametjes en die ene fietsleverancier na. Tussen de moderne gevels van kleine appartementsgebouwen pronken houten, traditionele huizen. Ze moeten hier piepklein wonen. Vooral de nieuwbouw lijkt niet heel veel tatami's groot*. De oude huizen zien er ruimer uit. Ook al is het moeilijk in te schatten met hoeveel ze er wonen. Om de haverklap ligt een kleine tempel verscholen tussen de woonhuizen. De leien daken van de toegangspoorten monden uit in ornamenten die elke keer weer mijn aandacht trekken. Niet omdat de versieringen zo exceptioneel zijn, wel door de gestroomlijnde eenvoud en regelmaat. Om dan uit te monden in een sierlijk detail.

Ik schrik op. Een fietser slalomt rond mij. Het tempeldak eiste mijn volle aandacht. Het bijzondere is dat de fietser zich excuseert. Zo gaat dat vaak in Japan. Geen belgerinkel, geen herrie. Deze kalme aanpak heeft een groter effect op mij dan wanneer ze wild tekeer zouden gaan. "Gomen nasai, sorry", zeg ik terwijl ik mijn hoofd lichtjes buig.

Het is snikheet. Te warm voor de tijd van het jaar, verkondigt de stem van een lokale Frank Deboosere in mijn hoofd. Ik gooi 100 yen in een drankautomaat. Het ijskoude water glijdt binnen. Ik ben op weg van de stationsbuurt van Kyoto naar mijn hostel dat in het drukke downtown Kyoto ligt. Natuurlijk worden deze twee toeristische buurten verbonden door bussen en metro's. Natuurlijk kies ik ervoor om te voet te gaan. Tussen de drukke verkeersaders liggen onbeduidende straten waar niets te beleven valt, maar waar je zoveel Japan kan opsnuiven.

Een jongeman zit in een open garageruimte gebogen over zijn werkbank. Handwerk, niet van de hippe soort die zichzelf verkoopt met benamingen als artisanaal of ambachtelijk, wel gewoon iemand die zijn stiel uitoefent. Zo geconcentreerd dat hij de verwonderde westerse toerist niet eens opmerkt. Het is onvoorstelbaar. Japan wordt vaak in beeld gebracht met overbevolkte metro's, blitse neonlichten, hightech robots. Hoe hoogtechnologisch deze maatschappij ook is, het authentieke Japan is nooit ver weg. Het toont zich nadrukkelijk in grootse tempels en schrijnen, maar het verschuilt zich ook in kleine straten en openbaart zich aan wie ernaar op zoek gaat.

*Een tatamimat is meestal 90 centimeter breed en 180 centimeter lang. Deze maatvorming maakt dat kamers in een Japans huis veelal vaste afmetingen hebben, dikwijls 3.60 meter bij 3.60 meter, of een kamer van acht tatami.

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Kyoto»

Een tweede indruk van Kyoto (88)

03 April 2018 | Sakura trip 2018 | Japan | Laatste Aanpassing 30 April 2018

  • Matcha thee met een surprise...

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking