Reisverhaal «De natuur en de bergstammen»

Honderd dagen rijst (2013-2014) | Laos | 1 Reacties 16 Maart 2014 - Laatste Aanpassing 04 April 2014

Na twee dagen kalm aan trek ik er op uit. 

De truck van White Elephant, het reisbureau dat ecologisch verantwoorde en faire tochten naar de bergstammen organiseert, brengt ons - ik ben terug in het gezelschap van Duitsers, twee meiden - op een uur rijden van Luang Prabang tot aan de voet van het eerste dorpje. De enige toegangsweg is een wankele bamboebrug. Je moet akelig aan de kant gaan staan, waar het bamboe slap naar beneden neigt, om de brommertjes te laten kruisen.

In dit dorp leven Hmong en Lao. Twee van de grotere etnische groepen in Laos (samen met de Khmu). Daarnaast zijn er nog een honderdtal kleinere groepen. Onze jonge gids is zelf Hmong. Zijn Engels is moeilijk begrijpbaar en hij vertelt niet veel meer dan ik al weet. 

Het dorpje ziet er verlaten uit. Tussen de houten huisjes scharrelen magere kippen en hun al even schrale kroost. De hanen kraaien luid, gevangen onder een grote, rieten mand. De was hangt te drogen en neemt het stof waar het juist van ontdaan werd terug op. Satellietschotels met een meter doorsnee staan imposant naast de hutten als moesten ze de bewoners ervan beschermen tegen aanvallen van buitenaardse wezens. Boven dit tafereel wuiven ranke palmbomen vredig.

Vanaf dit dorp vertrekt onze wandeling, de jungle van Laos in. De natuur staat kurkdroog. Knalblauwe en zachtgele bloemen verrassen in deze droogte. Ook de papaja-, bananen- en palmbomen blijven schitteren. Alsof zij als enige een frisse regenbui gekregen hebben. Intussen kraken onder mijn voeten de reusachtige, verdorde bladeren van de teakbomen. De bomen zijn nog jong maar geven een subtiele geur af. Ik zie plots gestroomlijnde meubels in mijn gedachten verschijnen. Ecologisch verantwoord? Het is niet mogelijk om kritische vragen aan de gids te stellen. Hij begrijpt ze gewoonweg niet.

Er zitten pittige stukken in. De liters water die ik drink lopen in geultjes zweet terug over mijn lijf. Mijn hoofd voelt (en is waarschijnlijk) knalrood. Alleen de gids heeft er geen last van. Ook al zegt hij af en toe dat het hot is. Elke bries ontvangen we met open armen, letterlijk. Zo ook de sporadische wolken.

Tussen het gebladerte in de bermen maken spinnen ingenieuze webben die lijken op dauw na een koele ochtend. Maar fris wordt het hier de komende maanden niet. Af en toe is er een spin thuis en komt uit zijn hol piepen. Ik heb het meer voor de vlinders die in allerlei formaten en kleuren zenuwachtig voorbij fladderen. 

Kinderen klauteren in bomen alsof ze nooit iets anders gedaan hebben. In hun handen vervaarlijk grote messen. Niemand die zegt 'pas op' of 'opgelet', het credo waar menig kind in het westen is mee grootgebracht. Ze doen grotemensenwerk. De grote mensen zijn uit werken. Overdag zijn kinderen baas in dit Khmudorp.

Lunch. Het zwaarste is achter de rug. 

"Thomas en Linda", schreeuw ik iets te enthousiast uit. Het Duitse koppel is met dezelfde organisatie op driedaagse en we lunchen op dezelfde plaats. We tateren er op los als oude vrienden die elkaar een tijd niet gezien hebben. En maken meteen een nieuwe mojitodate. De Duitse meiden nemen niet echt deel aan het gesprek, ook al delen zij dezelfde taal en cultuur. 

Na de middag dalen we naar de rivier. Op de kleine paadjes moet ik meer naar beneden kijken waar ik mijn voeten nauwkeurig zet dan dat ik kan genieten van de omgeving. We eindigen bij een waterval die door het droge seizoen eerder een grote poel lijkt. Uitpuffen gaat overal.

Ik ben aangenaam verrast over de trekking. Geen commercieel gedoe zoals in Thailand. In de dorpen wordt geen circus opgevoerd en overvallen ze je niet met koopwaar. Je ziet misschien niets spectaculairs, maar waarschijnlijk is het hedendaagse leven in een bergstam dat ook niet. Wat wel spectaculair is, is het besef van samenhorigheid om te overleven in primitieve omstandigheden. 

De niet op te lossen vraag - wie is het gelukkigst? - werd nog nabesproken bij een mojjito (ter verduidelijking vermeld ik even dat er slechts sporen van rum aanwezig zijn in deze drankjes).

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Luang Prabang»

Herwonnen tempelliefde (38)

20 Maart 2014 | Honderd dagen rijst (2013-2014) | Laos | Laatste Aanpassing 03 April 2014

Trekking langs bergstammen (20)

16 Maart 2014 | Honderd dagen rijst (2013-2014) | Laos | Laatste Aanpassing 23 Maart 2014

Luang Prabang: een verademing (24)

14 Maart 2014 | Honderd dagen rijst (2013-2014) | Laos | Laatste Aanpassing 21 Maart 2014

  • Zweten naar de top van de Phousi heuvel
  • I like Mango Shake

 

Plaats een Reactie

Antoine Het zal wel even wennen zijn als je terug voet zet op Europese bodem. Geplaatst op 23 Maart 2014

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking