Reisverhaal «Meteen verzot op Kaohsiung»

Zon, rijst en gelukskoekjes (2018-2019) | Taiwan | 1 Reacties 20 Februari 2019 - Laatste Aanpassing 11 Maart 2019

Als ik met de roltrap uit de metro boven de grond kom en de eerste Taiwanese blauwe lucht zie, bedenk ik dat ik niet echt veel heb nagedacht over hoe Taiwan zou zijn. Ook al bezocht ik in Laos en Thailand veel nieuwe plaatsen, toch is Taiwan het eerste en enige nieuwe land tijdens mijn reis. Ik heb wel mijn route uitgestippeld en gelezen wat er te zien is. Ik richtte me vooral op de steden en de tempels. Toch is een land veel meer dan zijn bezienswaardigheden. Het gaat ook over de uitstraling, de sfeer en de mensen. Ik reis in Taiwan een beetje in omgekeerde volgorde. Ik start in het zuiden om dan langs de westzijde op te klimmen tot Taipei. Mijn eerste indruk zal dus volledig afhangen van de havenstad Kaohsiung. 

Die eerste avond wandel ik niet veel verder dan de rechte straten aan mijn hotel. In een van de shopping malls krijg ik de ingeving dat ik nog een productje voor mijn haar wil kopen. Een meisje van de verzorgingsproducten stuurt me naar de derde verdieping waar ik in een kapsalon terechtkom. Ik heb natuurlijk een zeer specifieke wens. De ene kapster haalt er vlug haar collega bij in de hoop dat zij zich iets beter in het Engels kan uitdrukken. De producten zijn van Aveda waar de uitleg gelukkig al in het Engels op staat. Maar de kapsters geven niet toe aan hun onmacht. Ik beland in de kappersstoel en ze testen twee producten op mijn haar uit. Het derde demonstreert de ene kapster op haar eigen haar. Intussen zijn ze al met drie om te overleggen wat ik nodig heb. Na veel gegiechel en excuses over hun Engels volg ik hun advies op. Met drie zwaaien ze mij uit. 

Ik ben hier maar vier nachten, flitst door mijn gedachten als ik de volgende dag op pad ga. Het is alsof deze stad mij direct in haar ban heeft. Ik slok zo veel en zo snel mogelijk indrukken op. Het rechte stratenpatroon met brede lanen en wolkenkrabbers geeft de stad een open en moderne sfeer. Er is veel verkeer, maar je hebt niet echt een druk gevoel. Het mannetje staat soms heel lang op rood, maar je kan de grote banen veilig oversteken. En wat opvalt, ja ze rijden hier rechts, is dat de auto's voor de voetgangers stoppen als ze aan een verkeerslicht rechts afslaan. Dat is in Thailand en buurlanden alvast niet het geval.

Ik laat me leiden door de uitbundige tempeldaken met draken die om de haverklap boven de kleine huizenblokken uitspringen. Je hebt hier tempels in alle soorten en maten. De Confucius tempel is rechtlijnig en stijlvol, maar rond het Lotusmeer liggen ook een paar tempels die meedoen aan de wedstrijd om ter meest kitsch. Die met de bek van een draak als ingang en de muil van een tijger als uitgang is voor mij de winnaar. 

Tussen de hoofdwegen lopen kleinere straten en steegjes die de ontdekkingsreiziger in mij wakker maken. Zo kom ik niet alleen bij de belangrijkste tempels, maar bots ik ook op het alledaagse leven. En het is even wennen om ni hao te zeggen. Ik floep er vaak een Thaise goeiedag uit. In de parken sla ik mensen gade die tai chi beoefenen. De bewegingen zijn vloeiend en krachtig tegelijk. De mensen willen hier graag fit blijven. Gymnastiek in het park en snelwandelen horen bij de favorieten. 

Er is ook een hip en modern Kaohsiung. Aan de haven is er Pier 2 Art Center. In de oude havenhuizen en magazijnen zitten kunstzinnige winkels en bars. Hip en prijzig. Je kan je hier gerust amuseren zonder geld uit te geven. Tussen de gebouwen zitten kleine en grotere kunstwerken verborgen. Het kan een hele constructie zijn, maar ook een klepje in de gevel die omgetoverd is tot een kleurrijk figuurtje. En als je de stad beu bent, neem je de overzetboot naar het eilandje Cijin. Langs de kustlijn liggen beelden van schelpen die een gewone wandeling zoveel specialer maken. 

Ik schuif aan in een buffetrestaurantje langs de kant van de straat. Ik kijk eerst een beetje de kat uit de boom en aap dan na wat de lokale mensen doen. Ik neem een plateau, een kartonnen bord en eetstokjes. Ik schep verschillende groenten op. Ik zie dat de rijst bij het afrekenen in een kommetje wordt meegegeven. Bij de vis en het vlees aarzel ik. Een hele vis met stokjes eten zie ik niet echt zitten. Als een jongen voor mij iets gefrituurd neemt, vraag ik hem wat het is. Hij zegt dat het heel lekker is, excuseert zich duizend keer dat hij de naam niet in het Engels kent en tovert dan het antwoord met een vertaalapp. Het is iets met garnalen en ik neem ook een rolletje. Als ik aan het eten ben, vraagt hij door zijn duim op te steken of ik het lekker vind. Ik steek enthousiast ook mijn duim op. 

Het is hier aangenaam zomers weer. Overdag stevige zon, zo een dertig graden, en 's avonds koelt het lekker af. De zeebries doet deugd. Ik stap hier wat kilometers per dag af. Mijn voeten zijn moe tegen de avond, maar mijn geest is wakker en wil meer Kaohsiung.