Reisverhaal «Tai chi in Taichung»

Zon, rijst en gelukskoekjes (2018-2019) | Taiwan | 2 Reacties 11 Maart 2019 - Laatste Aanpassing 24 Juni 2019

Na de regenbuien heeft iedereen in Taichung nood heeft aan een buitenmomentje. Honden worden uitgelaten, de loopschoenen worden aangetrokken of er wordt druk bijgebabbeld op een bankje. In het stadspark sla ik wat hangouderen gade terwijl ze een bordspel spelen. Hun uitdagende grimas verraadt dat ze willen winnen. Of misschien willen ze mij imponeren.

"Xiangqi is de Chinese variant van schaken", legt een oudere man mij uit. De pionnen zijn platte, ronde schijfjes met Chinese karakters op. Ik ben opgetogen dat ik de tekens van paard en wagen herken. De standaardvragen volgen. Waar ik vandaan kom, hoe lang ik in Taiwan ben... Op mijn antwoord dat ik vier maanden reis krijg ik wel geen standaardrepliek van deze man.

"Oh, are you retired?", vraagt hij vrijpostig. 

Ik sta perplex. Ik moet me inhouden om met mijn handen mijn gezicht niet plat te strijken. Verbouwereerd antwoord ik dat dat nog lang niet het geval is. Ik hoop dat dit een grapje is, net zoals een Japanse man me eerder al vroeg of ik dan een werkloze leerkracht ben. Lang reizen én een job uitoefenen gaan blijkbaar niet samen. Het is nochtans doordat ik een job heb dat ik mij deze reis kan veroorloven.

"Ah, in Europe people want to relax, we work!", zegt hij. Ik weet niet of ik geheel gerustgesteld ben en zal vandaag nog ergens een potje antirimpelcrème kopen. 

***

Als ze in Taiwan Engels spreken, dan willen ze ook heel graag een praatje maken. Zo ook Sophia, en dat ten koste van haar vriendin Lisa die het Engels niet zo machtig is.

Als ik niet meteen een plaats heb in een Koreaans restaurantje wenken twee iets oudere vrouwen, die juist voor mij een plaats kregen, de ober en doen hem teken dat ik bij hen aan tafel mag komen zitten. Zo maak ik kennis met Sophia en Lisa. Ze hebben afgesproken om hun reisje naar Japan te plannen, maar dat zal niet echt vlotten. Sophia heeft haar aandacht op mij gericht, haar vriendin blijft wel de hele tijd geïnteresseerd meeluisteren. 

Na de lunch troont ze me mee naar de Starbucks, met Lisa nog steeds in haar kielzog. Lisa hoopt waarschijnlijk nog altijd dat ze hotels gaan zoeken. Sophia, die duidelijk dominante trekken heeft, wil me absoluut op taart trakteren. Als ik het bij cappuccino hou, koopt ze er pineapple cake en een puddinkje bij. Beide zullen bij het afscheid in mijn tas belanden, zo ook nog een zakje koekjes die ze al bij zich had. 

En dan komt de aap uit de mouw. Ik vertelde haar eerder al over mijn plannen voor 's anderendaags. Ik zou een daguitstap maken naar Lugang, op zo een dertig kilometer van Taichung. 

"Why should you go? It's the same as Taichung."

Ze nodigt me prompt uit om morgen naar haar tai chi les te komen. Ze spreken in deze Starbucks af om acht uur 's ochtends. Dat is de tweede sessie, voor de beginners. Zij zelf start om zes uur bij de gevorderden. Ze pauzeren en ontbijten tussendoor in de Starbucks. Als ik afscheid neem, wimpel ik haar voorstel een klein beetje af. De ontmoetingsplaats is op drie kilometer van mijn hotel. Het is waarschijnlijk de luxe van het alleenreizen, maar ik heb geen zin om mijn wekker te zetten. Zo vertel ik het natuurlijk niet. Ik bedank haar natuurlijk uitvoerig voor de koffie en de uitnodiging en laat in het midden of ik de volgende dag naar Lugang zal gaan. 

Als ik 's avonds de weersvoorspelling bekijk, belooft het niet veel goeds. De dagen blijven voorlopig grauw en regenachtig. Sophia heeft mijn gedachtenmolen aangezet. Wat loop ik daar te doen als het regent? Wat doe ik hier nog als het regent? Ik kan natuurlijk nog altijd na de tai chi vertrekken. Alhoewel ik dan ver van het station ben, terwijl mijn hotel vlakbij het station ligt. En waarom speelt dit zich allemaal zo vroeg in de ochtend af? Ik zet mijn wekker om kwart voor zeven en zal morgenvroeg beslissen.

***

Is het haar dominante karakter dat toch een effect op mij heeft of wil ik haar gewoon niet teleurstellen? Om kwart voor acht verlaat ik mijn hotel in een stevige tred. Het miezert een beetje. Ik heb Sophia al van mijn komst verwittigd. Wanneer ik er arriveer, trakteert ze me op koffie. Ze wil mij ook ontbijt kopen, maar ik benadruk dat ik al ontbeten heb in mijn hotel. Ze legt toch wat bananen bij de koffie. Die ik nadien ook zal moeten meenemen.

En dan gaan we van start met de opwarming. Er zijn twee Japanse meisjes die vandaag een proefles volgen. Ik ben dus niet de enige beginner. Daarna komt de leraar. Het is een heel geduldige man die er zich niet aan stoort dat een toerist gratis zijn les volgt. De bewegingen zijn complex en het tempo ligt vrij hoog. Sophia is gretig foto's en filmpjes aan het maken. Ik ben nochtans niet gebrand op bewijsmateriaal van mijn gestuntel. 

Sophia zou me graag meenemen naar een vegetarisch restaurantje. Deze keer hou ik voet bij stuk door er haar aan te herinneren dat ik naar Lugang ga. Ze wenst me een goede trip. Voor ik de reis onderneem, ga ik nog langs mijn hotel omdat een douche onafwendbaar is. Het miezert nog steeds. Wat ga ik in Lugang zoeken? Ik  verzin vlug een paar nevenactiviteiten en vul mijn namiddag met de was doen, lunchen, kaartjes schrijven en naar de post gaan. 

's Avonds krijg ik een berichtje van Sophia. Hoe het in Lugang was. Ik beken dat ik niet geweest ben. Een paar uur later volgt nog een berichtje. Of ik morgenvroeg mee ga met haar charity club naar een bejaardentehuis. Sophia kent me duidelijk niet goed. Ik bots op mijn grenzen van medemenselijkheid. 

"I'm leaving for Hsinchu tomorrow morning", antwoord ik terug. 

Een klein leugentje om mijn eigen bestwil. Ik vertrek pas rond de middag naar mijn volgende bestemming. 

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Taichung»

City Life in Taichung (69)

11 Maart 2019 | Zon, rijst en gelukskoekjes (2018-2019) | Taiwan | Laatste Aanpassing 20 Juni 2019

 

Plaats een Reactie

Anneleen @Cathy: voor mijn gepensioneerde leeftijd valt het inderdaad nog mee hé ;-) Geplaatst op 25 Juni 2019
Cathy O ja Aziaten en eten opdringen, ik herken het van mijn familiebezoeken van vroeger. Knap dat je gegaan bent, ziet er heel soepel uit! Geplaatst op 24 Juni 2019

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking