Reisverhaal «Drie maanden»

Honderd dagen rijst (2013-2014) | Thailand | 10 Reacties 24 Maart 2014 - Laatste Aanpassing 24 Maart 2014

24 december stond ik vertrekkensklaar te popelen. Vandaag is het 24 maart. Drie maanden ben ik onderweg, ver weg van de thuishaven, verwijderd van de veilige structuur en routine dat het werk oplevert, of door allerlei thuisgewoontes. Op zaterdag boodschappen, op zondag werken voor school... Volgende maand gaat het exact zo weer z'n gangetje. 

De reisomstandigheden veranderen zo snel dat routine onmogelijk is. Alhoewel, als ik me ergens een tijdje nestel, merk ik snel een terugkerend patroon. Wandeling op het strand, ontbijt, beetje plonzen, lezen, lunchen... en natuurlijk schelpjes rapen. Maar routine zonder wekker, dat voelt anders. Dat is vrijheid. Een terrasje, een tasje koffie, nog eentje... een uur of langer. Het doet er niet toe.

Na drie maanden is de reisvreugde er nog steeds. Ook al merk ik dat velen er aan twijfelen. Is het omdat ik geen wereldwonderen kan afvinken? Of omdat ik geen roekeloze verhalen vertel van gestrande bussen, wilde romances of brute overvallen? Is het onbegrip omdat ik gewoon kan genieten van rondstruinen en luieren op het strand? 

Ik ben een reiziger, maar geen eeuwige. Eeuwige reizigers voelen zich overal en nergens thuis. Of hun thuis is waar hun Beer Lao, Singha of Bia Hanoi staat. Ik koester mijn thuis. Het is de plaats waar mijn reisdromen tot stand komen, waar ik ze uitwerk en met jullie deel. Ik heb centen nodig om mijn dromen te realiseren. Dus koester ik ook mijn job.

Ik voel geen heimwee. Ik mis niets. Of niemand. Ik begrijp jullie ontgoocheling. Dit is zo'n tijdelijke en eenmalige gebeurtenis dat ik niet de tijd heb om te missen. Want alles komt terug. Heel binnenkort zelfs. En ook dat maakt me goedgezind. Dan zal ik genieten van het weerzien. Dan... maar nu nog niet!