Reisverhaal «Eerst de jetlag en dan Bangkok temmen»

Honderd dagen rijst (2013-2014) | Thailand | 3 Reacties 27 December 2013 - Laatste Aanpassing 29 Maart 2014

Ik dommelde gisteren heel vroeg in, na een nachtelijke vlucht van weinig tot niet slapen. Ik nam het risico de volgende ochtend heel vroeg te ontwaken. Iets waar menig reisgenoot al over klaagde.

Niets is minder waar.

Ik ontwaak om acht uur. Mooi begin van een nieuwe dag in Bangkok? Ik sluit terug mijn ogen. Een knagend gevoel in mijn maag houdt mij uit mijn verdere slaap. In Shanti Lodge serveren ze prima ontbijt. Als ik bedenk dat ik me eerst moet douchen en fatsoenlijk aankleden, zakt de moed mij in de schoenen. Die ik niet eens aanheb. Ik zet me recht en grabbel naar de verfomfaaide boterhammen met kaas die de vliegtuigreis overleefd hebben. Dat smaakt. Ik nestel mij terug tussen de lakens en slaap nog even verder. Negen uur. Tien uur. Ik wil er niet uit. Mijn ledematen zijn precies verdoofd en mijn hersenen nog niet aangezet. Om elf uur spreek ik mezelf streng toe en waggel naar de douche.

Ik pep me op met een kopje koffie en sterk mij met pannenkoeken met palmsiroop en bananen. Stevige kost om mijn energie te herwinnen voor een stevige tred door Bangkok.

En dan.

De straatstenen glijden onder mijn teva sandalen door alsof ik op wolkjes loop. Ik voel me herboren en definitief wakker om Bangkok verder te temmen.

En dat doe ik dan ook.

Ik wimpel de tuktukchauffeurs volleerd af. Ik ga te voet. Alhoewel de opdringerigheid in de loop van de dag meevalt. Er is duidelijk genoeg werk (eerste voordeel van reizen in het hoogseizoen). Voor het overgrote deel van mijn route heb ik mijn stadsplan niet nodig. Ik steven bijna blindelings (bijna, voor de hoge stoepranden, putten en oneffenheden moet je duizend ogen hebben) op mijn doel af. 

Richting Phra Sumen Fort en Chao Phraya rivier. Toch even dat kiekje nemen waarvoor ik gisteren te loom was. Vanaf daar probeer ik zoveel mogelijk de weg langs de rivier te volgen, zuidwaarts. Het is knal op de middag en de verfrissende wind vanaf de rivier voelt aangenaam. 

Een tweede voordeel: het klimaat. De temperatuur stijgt tot dertig graden, maar voelt als een aangename 25. Ik zweet amper en voel me niet plakkerig. Wat een verschil met juli en augustus. Dan zie ik er na tien minuten in de buitenlucht als een kleffe zombie uit.  

Mijn route loopt achter de highlights. Door de Thammasat University achter de National Gallery (moet ik ooit eens bezoeken, Thaise hedendaagse kunst). Via de Thanon Mahatat achter het Grand Palace en Wat Pho. (Foto's vinden jullie in de albums Thailand 2007, Thailand 2008 en Thailand 2011). Alhoewel. Wat Pho lonkt. Bezoek ik deze tempel nog een keer? Niet voor de 46m lange vergulde Boeddha, wel voor het terrein met honderden kleine en grotere stoepa's in veelkleurige tegeltjes. Ik stap voorbij, vandaag niet.

Ik baan me een weg verder over de stoep die bezaaid is met kraampjes. Typische eetstalletjes, winkeltjes met boeddhistische amuletten die voorspoed moeten brengen. Als ik me dicht bij een trekpleister bevind, duiken ook souvenirkraampjes en restaurantjes en bars op. 

Als ik de geur van vijfkruidenpoeder, gemengd met een vleugje wierook, opsnuif, ben ik in Chinatown. Of beter gezegd, achter.

Op de Thanon Charoen Krung beland ik in een walhalla voor zilver- en edelsteenfanaten. Voor mij dus. De gesloten glazen deuren met opvallende VISA-bordjes schrikken me af. Ik kwijl  terwijl ik de kilometerslange straat afstruin. In deze buurt duiken ook de torenhoge buildings op, vaak in fel contrast met de authentieke huizen en tempeldaken. In zijstraatjes ontwaar ik het Khao San Road (backpackersstraat in Bangkok) voor de luxetoerist. Dure hotels, en dito restaurants en souvenirwinkels. 

Voorbij de State Tower of Bangkok, met zijn 300000 m² het grootste gebouw van Zuidoost-Azië, bereik ik mijn iets nederiger doel: Wat Yannawa. Een doorsnee tempel in een niet zo doorsnee vorm. De tempel heeft de vorm van een Chinese jonk, een zeilschip dat lijkt op een grote sampan, en werd gebouwd in 1835 onder Rama III. Hij heeft zijn plaatsje kunnen bewaren tussen de omringende wolkenkrabbers. 

De avondzon valt over het schip; ik heb mijn doel bereikt. U leest het goed, mijn doel van vandaag was een portie kitsch. Wenst u deze tempel op een snellere manier te bereiken, neem dan de skytrain (Silom Line) tot Saphan Taksin Station of neem de riviertaxi tot de Sathorn Pier (Central Pier).

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Bangkok»

Snapshots BKK (14)

29 December 2013 | Honderd dagen rijst (2013-2014) | Thailand | Laatste Aanpassing 31 December 2013

  • Wat Ratchabophit
  • De zone van de protesten

National Gallery, Bangkok (13)

28 December 2013 | Honderd dagen rijst (2013-2014) | Thailand | Laatste Aanpassing 27 December 2013

  • Gemaakt met rijstkorrels
  • Wie zie je hier opdoemen?

Eerst de jetlag en dan Bangkok temmen (16)

27 December 2013 | Honderd dagen rijst (2013-2014) | Thailand | Laatste Aanpassing 31 December 2013

  • In de school zong een leerlinge door de micro Jing
  • Amuletten

 

Plaats een Reactie

Marina Mooi eerste verslag! Ik benieuwd naar het vervolg! Geplaatst op 27 December 2013
Michèle Ik ook , Ik heb een zwak Voor Bangkok ! Geplaatst op 27 December 2013
Torra Heerlijk verhaal, ik loop gewoon naast je! Geplaatst op 27 December 2013

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking