Reisverhaal «Krabperspectief»
Honderd dagen rijst (2013-2014)
|
Thailand
|
6 Reacties
01 April 2014
-
Laatste Aanpassing 08 April 2014
"Bovenal is de zee koude soep", merkt de krab
droogweg op nadat hij opboksend tegen de golven toch is aangespoeld. Hij kijkt
meewarig rond. Geen angst voor de grote, blote voeten die schaduwen over zijn rugpantser werpen. Scharen in de aanslag. Argwanend tegenover de statige
heremietkreeften. Soortgenoten? De krab schudt zijn logge kop. Kreeften, hoe
durven ze deze miezerige wezens die een schelp als extra schild nodig hebben voor hun weke achterlijf, verheffen tot kreeft.
HereMIETEN zijn het. En dan die onderkruipers. Doorzichtige krabbetjes zonder ruggengraat die schichtig over het zand crossen en wegvluchten in kleine holen in het zand.
HIj is natuurlijk geen king krab. Dat weet hij ook wel.
De eigenaars van die grote, blote voeten zien hem liever lichtroze gekookt en op hun bord. Nu schrikt hij hen af, dan peuzelen ze aan zijn vlees en zuigen ze aan zijn scharen alsof hij nooit geleefd heeft. Dat is zijn krabbenlot.
Hij moet stilletjes aan terugkeren naar de zee. De zon kookt hem nog vooraleer hij terug het zoute sop bereikt. Aangespoeld. Ze moeten je dan niet meer. Ze willen je enkel bruisend van leven. Hij heft zijn krabbenlijf op en onderweg zingt hij ingetogen:
"De zee is heel veel water
dat stroomt en klutst en draait.
Zeilen, ja dat gaat er, als er een windje waait.
Doorzichtige gevallen,
slingers groen en geel,
opgeblazen
purperen kwallen;
de zee heeft er zoveel.
Bovenal is de zee koude soep.
Bovenal is de zee koude soep.
[...]"
Uit: De zee, van Kamagurka (Lava)
http://www.youtube.com/watch?v=NTwqlK5-JbA