Reisverhaal «Thais voor beginners»
Honderd dagen rijst (2013-2014)
|
Thailand
|
11 Reacties
27 Januari 2014
-
Laatste Aanpassing 02 Mei 2014
“Spring
maar achterop”, zegt ze. We snorren naar de lokale markt waar ze meteen mijn
eerste les start. Ik strubbel niet tegen, ook al twijfel ik over het
bestaan van mijn taalknobbel en over mijn doorzettingsvermogen om een
taal te doorgronden.
We raakten
aan de praat bij Mr. Kai, een lokaal eethuisje in de Ratchadamnoen straat, in de oude
stad. We zaten naast elkaar aan de toog met uitzicht op de straat. Op die
plaatsen komen mensen die alleen eten wel eens vaker terecht. Je neemt geen
tafel in beslag en je kan alles op straat gadeslaan. Toom spreekt wonderwel goed
Engels. De verklaring is een buitenlandse man. Ze deelt mijn voorliefde voor de
Tom Yam soep die zij al aan het eten is en die ik bestel. In deze versie van de
soep is een scheutje kokosmelk en dat verzacht de pikante boventoon.
Toom
kan het goed uitleggen. Ze geeft kooklessen aan huis, voor mensen die hier
langer verblijven of in Chiang Mai komen wonen. Daarbij geeft ze dan ook Thaise
les. Taalles? Er verschijnen sterretjes in mijn ogen. De buitenlanders volgen lessen
bij professionele instanties, maar de leraren spreken uitsluitend Thai. De
beste manier om de taal te leren. Volgens het principe van dril. Zij ondersteunt
hen vanuit haar kennis van het Engels om de strijd met de vreemde taal aan te
gaan.
Ik keek
al eens rond naar cursussen Thai. De meeste waren te duur en te intensief (60 uren).
Ik blijf twee weken hangen in Chiang Mai en ben op zoek naar wat bezigheden buiten
het toeristische parcours. Een zwembad om baantjes te trekken heb ik al
gevonden. Het oorspronkelijke sportcentrum is intussen wel omgetoverd tot een
ecoresort voor backpackers. Het water was ijskoud, om te zwemmen is dat het
best. Onder het toeziend oog van een twintigtal zonnebaders trok ik koelbloedig
mijn baantjes. Mijn moed spoorde enkelen aan om ook in het water te gaan.
Ik
hoor Toom uit. Ze vraagt tweehonderd baht per uur. Dat is ongeveer vijf euro.
Maar nu neemt ze me eerst mee naar de markt. Ik leer mijn eerste woordjes. Ik herhaal
vlijtig. Mammuang soe (eetklare mango), som o (pomelo), groy (banaan), manao
(limoen)... De klanken komen er onzeker uit. Ze beseft niet dat ik een moeilijke
leerling ben. Ik leer een taal niet auditief, ik moet het woord geschreven
zien. Dat is nu juist in het Thais het grote probleem. Je leert op basis van
fonetische benaderingen van de woorden en zinnen. Dan moet ik eerst nog het
kronkelige alfabet leren. En dat alles op twee weken... wishful thinking.
Tien
minuten voor het afgesproken uur rinkelt mijn gsm. Toom staat voor mijn
guesthouse. Ik vroeg me juist af of Thai stipt waren of ik hier ook de zuiderse
traagheid in acht moest nemen. Niet dus. Ze begroet me hartelijk. Ze heeft een
leerboek mee. Help, denk ik. Dit is echt. Ik zet me schrap. Ik betaal geen tien
euro om twee uur gezellig te kletsen. We oefenen woordjes. Thais is een
klanktaal. Je hebt woorden met mid tones,
low tones, falling tones, high tones en rising tones. Ik zeg gewillig na.
Op
de volgende bladzijde staan woorden die door de andere uitspraak een compleet
andere betekenis hebben. Als je
niet begrepen wordt, zeg je waarschijnlijk de toon verkeerd. Natuurlijk kan er
veel uit de context opgemaakt worden. Ik kan alleen maar hopen dat ze mij
diamanten geven als ik vraag om het eten pikant te serveren. Simpel is anders.
Ik hoor amper het verschil tussen de mid
tones en de low tones. Gelukkig
knikt Toom bemoedigend. De twee uur vliegen voorbij. Ik vraag me af of het veel
zin heeft om verder te gaan. Dit is yâak… moeilijk dus.
In het
Suriwong Book Center is het handboek Thai
for Beginners uitverkocht. Ik zou me beter al Vietnam for Beginners aanschaffen. Bij de kinderboeken vind ik een
schriftje om het alfabet te leren schrijven. Enkel de medeklinkers. Maar dat
volstaat. Op het internet vind ik de uitspraak van de letters. Het alfabet
wordt aangeleerd door de letter en een bijhorend woord, zoals wij zouden zeggen
a aap, b boot, c … Bij Gecko Books vind ik het handboek. Ik koop het. Ook al
weet ik dat het allemaal een beetje voor de show is. Ik ken mezelf…
Fotoalbums van locatie «Chiang Mai»