Reisverhaal «Murder on the AClass Cruise»

Honderd dagen rijst (2013-2014) | Vietnam | 7 Reacties 07 Maart 2014 - Laatste Aanpassing 08 Maart 2014

Ze vonden geen enkel spoor van geweld. Zijn lichaam spoelde aan in de haven van Ha Long. Een Canadees paspoort kleefde als een grote inktvlek op zijn lijf. In zijn broekzak vonden ze een sleutel van een cabine op de AClass Cruise. Vrij vlug kon de commissaris achterhalen wanneer deze arme man ongelukkig ten val was gekomen. Of, dacht de pientere onderzoeker terloops, misschien werd hij wel het slachtoffer van een of andere gruwelijke bende. Hij vroeg de passagierslijst op van de nacht van 6 op 7 maart.

Zestien passagiers, een gids, een handvol bemanning en een slachtoffer, dat was de bezetting van de AClass Cruise. Na een busrit van vier uur met verplichte tussenstops arriveerden ze in de haven van Ha Long. Een kleiner bootje bracht hen naar de grotere boot die hen door de baai van Ha Long zou loodsen. Als ze één voor één de lounge betraden, werden ze vriendelijk ontvangen door een oudere man. Hij schudde één voor één de hand en probeerde hun naam te onthouden. De tourmanager? De eigenaar van de boot? Achteraf bleek dat alle passagiers er zo over dachten. Maar de oude man was een passagier. Niet meer dan een gewone passagier zoals alle andere zestien passagiers.

Met zijn indringende Canadese accent zoog hij alle aandacht naar zich toe. Alsof het zijn levensadem was. Andere gesprekken stokten onder zijn gedreun. Hij vertelde zonder ophouden. De oude reclame van de konijntjes met Duracellbatterijen doemde spontaan op. Hij drong zich op met prietpraat. Niet meer dan klinkklare onzin, betweterij en vernederende opmerkingen aan het adres van de crew.

Lena deelde het voorrecht met een Taiwanees meisje en een Duitse dame om als eerste nader met hem kennis te maken. Hij vergezelde hen in het bamboevlotje. Ze voeren tussen de immense kalkstenen rotsen van Ha Long Bay, in nissen die dienden als bescherming tegen tyfoons. De bootbestuurder showde de echo door een paar kreten te slaken. De Canadees hief een hit van Céline Dion aan. Near, far, wherever you are, I believe that the heart does go on, on and on. Niet alleen het refreintje, wel het lied van begin tot einde. Ze ergerde zich dood. De Duitse dame stelde de eerste verzetsdaad.

“Ik zou graag de vogeltjes horen zingen”, zei ze kordaat terwijl ze op zijn schouder tikte. Hij fronste zijn gezicht. Hij was duidelijk niet veel tegenspraak gewoon. Maar hij zweeg. Heel even. Dan dramde hij door over vogels en nog zoveel meer. De Duitse dame had afgedaan, zij was voorgoed van zijn praatjes vanaf. Hij klaagde erover tegen de Zweedse meisjes. En bejubelde de schoonheid van het Taiwanese meisje.

Zijn haar lag even onnatuurlijk als een pruik, maar de kalende cirkel boven op zijn hoofd deed vermoeden dat het om echt haar ging. Een adelaarsnest. Hij waggelde als hij stapte en struikelde vaak. Na een tijdje vermoedden de medepassagiers dat er in zijn thermos sterker spul moest zitten. Dat verklaarde misschien ook de ton die uitstak onder zijn ruime T-shirts. Toen smeedden ze de eerste onschuldige plannen. Als hij te dicht bij de rand kwam, hoefden ze hem alleen maar even te laten schrikken. Man over boord. Een ongeluk. Het moest op een ongeluk lijken.

Maar de ergernis werd te groot. Zachtjes over de rand van de boot glijden was een te zachtaardige dood. Sommige passagiers sloegen zichzelf in de vuist als ze nog maar in de verte zijn stem hoorden. Of maakten met hun handen een wurgbeweging als hij naderde. Het ging escaleren.

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Halong Bay»

Halong Bay: rotsen in de mist (24)

08 Maart 2014 | Honderd dagen rijst (2013-2014) | Vietnam | Laatste Aanpassing 10 Maart 2014

 

Plaats een Reactie

Eliane Komt er binnenkort een vrouwelijke Pieter Aspe terug naar de Vlaanders vanuit Vietnam??? Geplaatst op 10 Maart 2014
Anneleen Mijn fantasie reikt niet verder dan dit... en het zou nogal een clichématig Midsomer Murders worden ;-) Geplaatst op 10 Maart 2014
lut Thriller natuurlijk. Geplaatst op 10 Maart 2014
lut Al aan gedacht om een triller te schrijven? Geplaatst op 10 Maart 2014
Anneleen Nu in Sapa.... met 2 Canadezen ;-) Gelukkig wel geestige ;-) Geen moordplannen meer. Geplaatst op 08 Maart 2014
Isa Haha :-) Geplaatst op 08 Maart 2014
Torra Wow!! Een fantasie met een wensgedachte? Gelukkig maar een kort reisje met deze leuke groepsgenoot. In ieder geval inspireert hij jou positief! Het vervolg please? Geplaatst op 08 Maart 2014

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking