Reisverhaal «Stad - rijstveld - strand»

Honderd dagen rijst (2013-2014) | Vietnam | 2 Reacties 28 Februari 2014 - Laatste Aanpassing 02 Maart 2014

Hoi An heeft heel veel van wat een reiziger wenst binnen handbereik. Een oude stad die Unesco werelderfgoed is. Restaurants met verfijnde, lokale gerechten. Rijstvelden een zucht verwijderd van de stad en een rustig, mooi strand. En dat op nog geen vier kilometer van elkaar.

Je laat de oude stad achter je en je fietst tussen de rijstvelden. Mijn blik ziet niets anders dan fris rijstveldgroen. Een nieuwe tint voor de kleurkaarten van Levis.

Als het toegelaten was, kon je in één rechte lijn vanuit de stad door de velden An Bang Beach oprijden. Maar je moet je rijwiel achterlaten op een parking. Vietnamezen hebben de gewoonte om zich met fiets en al op het strand te installeren. Hier mag het duidelijk niet. Geen hotels of resorts, wel restaurants die ligzetels verhuren. Voor ik me installeer bij Soul Kitchen maak ik een lange schelpjeswandeling. De buit is groot.

Hoi An is genieten.

De smaak van een gerecht begint bij de naam. White rose klinkt toch beter dan wonton met garnalen? De breed uitwaaierende rijstwontons met kleine kern dip je in een licht zoetzuur sausje. De smaak is verfijnder dan een shrimp dumpling. Namaken zal niet lukken, want het recept is geheim. Ik begin dan ook elke maaltijd met een portiewitte roosjes. De Hoi An versie van de papaja salade is met beef en een flinke portie pindanootjes er boven op. De munt en holy basil smaken lekker door. Niet pikant. Dit kan op toeristenmaat gemaakt zijn. Nog een typische is Cao Lau. Een noedelgerechtje dat ook als voorgerecht wordt gegeten. Ik verkies een versie met beef in plaats van een taai varkentje. Je moet voor je begint te eten er limoen over sprenkelen en de sla, kruiden, het vlees met de dikke ronde rijstnoedels vermengen. Lekker fris. En alleen in deze stad te vinden.

De lampionnetjes springen aan. De winkels en restaurants zijn laat open. Toch valt de rust over de stad. De opdringerigheid valt weg. Tijd voor rituelen. Voor elk winkeltje verschijnt een tafeltje dat als klein altaartje dient. Wierook bedwelmt het zicht.