Reisverhaal «Iloio - Ingore»

DE GROTE REIS! | Filipijnen | 0 Reacties 14 April 2013 - Laatste Aanpassing 23 April 2013

13/04/13 Reis iloilo

we laten een groot deel van de bagage achter in manila, want we reizen vandaag door naar iloilo, op het
eiland Panay.

We hebben uiteindelijk toch voor dit eiland gekozen, omdat Gabriela hier een grote afdeling heeft, en we
dus een aantal meer rurale projecten kunnen bezoeken, ten tweede woont de familie van Fretzie, de vrouw van Geert(mijn neef) hier, en ten derde, vlakbij ligt één van de mooiste eilanden ter wereld, al is dit tegenwoordig blijkbaar zo druk bezocht dat het niet meer zo aangenaam zou zijn, maar dat moeten we dan maar zelf ontdekken ! Dus 3 vliegen in één klap, gezien het korte tijdsbestek, zeer handig ! De tijd die we hebben is zowieso veel te kort om veel aan toerisme te doen, dus focussen we ons bijna volledig op het bezoek van lokale projecten, dit komt ons ook nog van pas bij terugkomst, én het is ook een goede manier om echt in contact te komen met de lokale bevolking 

De luchthaven in manila heeft 4terminals, en wij moeten in nr. 3 zijn, bijna alleen vluchten van cebu pacific vertrekken hier. Het gaat er een beetje chaotisch aan toe, en we staan echt lang aan te schuiven om in te checken. Ik check uiteindelijk online in ter plaatse, maar dan moeten we toch nog de file doen voor de bagage, dus het is ons niet echt duidelijk wat het voordeel hiervan is ?

Aan onze gate blijkt dat er 4 vluchten tegelijkertijd n de wachtzaal moeten wachten, véél volk dus, en totale chaos. Vrij veel « witte » toeristen, maar met 2 vluchten naar Caticlan(Boracay) is het meteen duidelijk waarom;-). Als die vluchten vertrokken zijn, blijven we als enige « witten » over;-)

de vlucht zelf naar Iloilo verloopt goed, maar met een vreselijke landing ! Er is blijkbaar veel wind, en we vliegen van links naar rechts, naar onder en boven, en met een harde bons komen we op het tarmac terecht ! Dat is nu al de 2e vlucht op rij, leuk is anders!(diezelfde dag blijkt ook een vliegtuig in zee beland bij de landing in Bali, dezelfde vlucht als wij 1week geleden genomen hebben!).

Nasrin staat ons op te wachten aan de uitgang, wat een service ! Ze werkt sinds enkele maanden voor
gabriela, en de rest is volop bezig met campagnevoeren, dus was het haar taak ons te komen ophalen.

Ze brengt ons naar ons hotel, waar we enkele uurtjes rusten, want Ilyan is als een blok in slaap, en 's
avonds pikt ze ons op om samen iets te gaan eten.
Iloilo is een echte verademing na manilla ! Hoewel het ook 1miljoen inwoners heeft(!) is het er
véél rustiger, geen hoogbouw, veel groen, een hele aangename stad.

We plannen om hier enkele dagen door te brengen, daarna reizen we door naar Roxas city, om Fretzies familie te ontmoeten, en we eindigen met 3dag in Boracay, vooraleer we terugvliegen naar Manila, Bangkok, en Belgie.

14-04-13 IloIlo – Ingore

Nasrin haalt ons op en brengt ns naar het lokale Gabrielakantoor. Waar Lucy en Shiela ons al opwachten.
Lucy is een ietwat oudere, zeer energieke en heel gezellige vrouw, en ze staat op de 3e plaats voor de congreslijst van Gabriela Womens party. Je merkt meteen dat ze een politica is, ze praat erop los, en
begint meteen met een hele sociale situatieschets van iloilo;-) !

Shiela is een meer schuter jonge vrouw, die nu 2 jaar bij gabriela werkt. Zij zal ons mee op sleeptouw nemen de komende dagen.
Vandaag staat ingore op het programma, een buitenwijk van iloilo, waar enkele jaren geleden een enorme elektriciteitscentrale neergepoot is, op kolen ! De meest vervuilende energiebrandstof (die de filippijnen btw grotendeels moet importeren), en met dus veel last en schade voor de lokale bevolking.

Maar door de aanhoudende hitte zullen we pas in de late namiddag vertrekken, en Shiela vraagt waar we nu zin in hebben ! Een zwembad ! En dus rijden we snel naar een zwemcompex, en het is zondag, dus veel volk, maar de kindjes weten van geen ophouden ! We hebben weer veel bekijks, want we
zijn echt de enige niet-Filippino's, en vallend uiteraard op ! Ook heel grappig hier is dat de kinderen van hier echt naar onze kindjes komen om eens aan hun haartjes of huid te voelen;-) op dit eiland komen dan ook maar zelden toeristen, en als die er zijn zijn het meestal, oudere mannen... ! Want die zien we hier inderdaad echt wel opvallend veel.
Er is ook een doop aan de gang, en als onze kindjes een hele hoop ballonnen krijgen kan hun geluk niet meer op ; ze wagen zich zelf op het podium om mee te dansen met de andere kinderen, iedereen geniet !

Shiela pikt ons op in het hotel, we zijn ondertussen verhuist naar een goedkoper hotel, Urban Inn, een
degelijk uitziend hotel, waar ze nog volop aan het verbouwen zijn.
We nemen een tricycle naar Ingore, en het is een speciale ! Er kunnen wel 6mensen tegelijkertijd op !
Ik en de kindjes vooraan, mohamed en buggy achteraan, en Sheila zit achter de chauffeur !

Daar aangekomen vat de enorpe centrale meteen op. Honderden mensen zijn hiervoor verplicht moeten verhuizen, en je ziet de « fish ponds », viskwekerij-vijvers » nog liggen, waar mensen vroeger hun inkomen uithaalden, daar mogen ze nu gewoon niet meer op, en trouwens, het water is ook danig vervuild.
Opnieuw zwermen tientallen kinderen rondom ons terwijl ze proberen de kindjes een knijpje te geven. Ilyan vind het allemaal niet leuk en zet zijn keel open, en dat zorgt voor groot gelach bij iedereen, het
is best een grappige situatie, maar we begrijpen het arme venteke ook wel dat ie het niet leuk vindt.

We lopen mee het dorp in met Shiela, en een studente, en onderweg horen we vrij uid een continu gezoem, afkomstig van de electriciteitscentrale. Het geluid valt nog mee vertelt Shiela, als de wind tegen zit, is het nog veel luider. De mensen merken ook dat er veel meer roet in hun watertonnen
achterblijft, ook op hun kleren en gewassen blijft vaak een zwarte laag achter.
Gabriela heeft samen met de plaatselijke kerk getracht de bouw van deze centrale tegen te houden, en ze zijn nu van plan een gezondheidssurvey te starten om de impact op de gezondheid te evalueren. De meeste westerse landen bannen steenkool omwille van de vervuilende en ongezonde eigenschappen, en
hier brengen ze het gewoon terug in circulatie.

Als Ilyan aangeeft honger te hebben en absoluut een « moissant »(croissant) wil eten, brengen enkele vrouwen een paar zachte broodjes, en zijn geluk kan niet op ! Meteen verdwijnt de angst als sneeuw voor de zon, en deet hij flink aan iedereen kusjes uit;-)

we merken dat hieri n de filippijnen echt nog zeer veel mensen in primitieve bamboehuisjes even, we zagen dit veel in laos en Cambodja, maar hadden dit niet hier zo verwacht.