Reisverhaal «Leganes - Iloilo»
DE GROTE REIS!
|
Filipijnen
|
0 Reacties
15 April 2013
-
Laatste Aanpassing 23 April 2013
15-04-13 Leganes, Iloilo
Shiela neemt ons vandaag mee naar
Leganes, een dorpje net buiten Iloilo om een rurale Gabrielagroep te
ontmoeten.
als de jeepney stopt aan de kant van de
weg, en we honderd meter de weg aflopen zitten we vrijwel meteen weer
tussen de rijstvelden.
De gronden staan momenteel kurkdroog
door de zomer, maar dit gedeelte heeft het elk jaar opnieuw zeer
zwaar te verduren door de moessonregens. De plaatselijke rivier
overstroomt, en zo goed als alle huizen komen onder water te staan.
Er is een pad met betonblokken
aangelegd om toch min of meer vn huis tot huis te kunnen lopen bij
hevige regenval. We worden rondgeleid door een vrouw uit het dorp(ben
haar naam vergeten!), en vrijwel meteen is te zien dat men het hier
zeker niet breed heeft. Zoals ik gisteren al aanhaalde, wonen er echt
nog zeer vee mensen in bamboehuisjes, echte « huttekes »,
meestal op palen, en als je even binnen piept, merk je dat deze
mensen echt niks hebben.
Jenna is bij Shiela gebleven, die een
vergadering heeft, en Ilyan huppelt mee met ons, hij vind het
geweldig, door het bos van roodkapje, en de stoute wolf, blaadjes
zoeken om eten te maken, zijn fantasie krijgt de vrije loop.
De mensen in het dorp hadden gevraagd
of ik geen medical mission kon doen hier, maar dat is natuurlijk niet
halbaar, en op zich weinig nuttig, maar toch wordt ik bij enkele
huisjes binnengebracht voor een advies. Dat kan natuurlijk altijd
wel, en het geeft mij de mogelijkheid ook eens binnen te kijken in de
huisjes;-)
eerst vraag is ivm een baby van
2maanden : de oma zorgt ervoor en ze is heel ongerust in verband
met lelijke korsten op zijn hoofdhuid. Ze hebben dit hier nog niet
eerder gezien vertelt de schoondochter. Het zijn nochtans gewoon
melkkorstjes, en dus stel ik hen volledig gerust, ik laat ze wat olie
aanbrengen op het hoofdje, en meteen komen er plukken korst los.
De meeste huisjes hier hebben een
gelijkvloersverdiep om te leven, en dan kan je via een bamboetrap
naar boven, waar het slaapgedeelte zich bevind. Het koken gebeurt ook
binnen, en de keuken ziet dus meestal roetzwart, want er wordt vaak
nog op hout gekookt.
Als we verder lopen door het bos,
passeren we nog een huis, waar een vrouw een uitslag heeft op alle
onbedekte delen van haar lichaam. Hier vermoed ik een zonne-allergie,
aangezien ze niets speciaals gegeten heeft, én dit probleem
jaarlijks terugkomt in de zomer. Maar wat doe je daaraan ? Ze
heeft felle jeuk, maar medicatie kost geld, en zonnecrème is al
helemaal onbetaalbaar !
Ik geef haar toch dit advies mee, en
als dank klimt de echtgenoot de kokosboom in om enkele echt verse
kokosnoten te hakken. Ilyan vind het geweldig, hij praat er dagen
later nog over !
Je ziet echt het spoor van vernieling
die de rivier jaarlijks trekt door de massa's vuil die nu in de droge
bedding liggen, en dat meegespoeld werd door de kolkende rivier.
Als we verder het dorp inlopen krijgen
e meer en meer kinderen achter ons aan, maar Ilyan vind het vandaag
allemaal ok. Hij loopt helemaal voorop en begint zelfs te « praten »
met enkelevan zijn nieuwe vriendjes;-) !
We moeten echter wel stilaan terug,
want we vermoeden dat Jenna nu toch wel heel ongerust zal zijn, waar
we blijven. Blijkbaar zijn zij en Shiela al door met de jeepney
richting Leganes dorp, en dus nemen we ook vlug een jeepney, maar
niemand te bespeuren ! Gelukkig dagen ze 5minuten later op, en
op het eerste zich krijgen we een lachende Jenna terug, maar dan
neemt ze mij toch even apart en zegt beteuterd : « mama,
waar waren jullie, jullie zijn echt wel te lang weggebleven, ik was
echt wel een beetje bang », oh, en dan breekt je hart toch wel
een beetje, maar ze heeft zich superflink gehouden en ze heeft een
drankje gekregen, dus al bij al viel het nog wel mee;-)
