Reisverhaal «Bogor»
DE GROTE REIS!
|
Indonesië
|
0 Reacties
16 Maart 2013
-
Laatste Aanpassing 06 April 2013
16/03/13 Bogor
we beslissen om toch maar de taxi te
nemen vandaag richting treinstation, om naar Bogor te gaan, aan het
onthaal moeten ze weer lachen : geen auto, maar trein naar
bogor, jullie durven nogal met de kinderen, grappig soms hoe men naar
ons kijkt;-)
om de één of andere redenen ga ik
ervan uit dat de trein die in Gondangdia stopt, ook wel een stop zal
maken in Gambir(hoofdstation van Jakarta), maar dat is dus verkeerd
gegokt : « nooit zomaar uitgaan van iets » blijkt
hier weer te kloppen als een bus. Bij aankomst blijkt deze trein hier
natuurlijk niet te stoppen, dus weer taxi in en toch naar
Gongdangia;-)
we kopen een ticketje, weer
spotgoedkoop, en gaan op het perron staan wachten. We zijn opnieuw de
enige toeristen, we vragen ons echt af waar die allemaal zijn, en
heengaan ? Geen backpackers ? Slaat iedereen dan echt
Jakarta volledig over ?rijdt iedereen met een privéwagen ?
We vinden het anderzijds niet erg, dan hebben we het tenminste het
« gevoel » echt tussen de lokale bevolking te reizen;-)
en dat is dan ook letterlijk zo : de trein zit stampvol, er zou
airco zijn, maar het is meer ARKO, er hangen gelukkig wel blazers aan
het plafond. Een vriendelijke man staat op zodat ik en de kindjes
kunnen gaan zitten, maar verder zitten we echt als sardientjes
opeengepakt.
De rit duurt een uur, Ilyan slaagt erin
om het eerste halfuur zijn hele rugzakje te ledigen, en op de grond
tussen de benen van de mensen een hele stad uit te bouwen;-) de
resterende tijd valt hij als een blok in slaap.
Aangekomen in Bogor, passeren we langs
de « tourist information centr », maar het blijkt
eigenlijk gewoon een reisbureau te zijn. En de ma achter het loket,
wil ons maar al te graag een vierdaagse tour aansmeren. Hij begeleidt
ons wel naar ons hotel, waar we wel dankbaar voor zijn.
We hebben ons een beetje laten gaan qua
hotel. Op internet was er een superpromotie voor een 4sterrenhotel,
dat ook op wegwijzer.be werd aangeraden, maar waarvan ik dus
oorspronkelijk dacht dat het veel te duur zou zijn.
Salak the heritage hotel ligt ook vlak aan de botanische
tuinen(al moet je nog wel een klein stukje lopen voor de ingang;-).
Het is inderdaad een mooi hotel, geintegreerd in een koloniaal
gebouw, al zijn de kamers wel zoals in alle grote hotels identiek, in
van die onpersoonlijke gangen. Er is een zwembad, dus de kindjes zijn
weer blij !
Net op het moment dat we aankomen
begint het superhard te regenen, dus we hebben geluk gehad !
We rusten vooral uit op de kamer, en
daardoor merken we niet dat het zwembad sluit om 17h, verdorie, tzal
voor morgen zijn !
17/03/13
vandaag gaan we op verkenning. We
hadden gisteren al ontelbare « paard-en-kar » koetsen
gezien, en de kinderen willen absoluut in zo een ding. Bij navraag
aan de receptie blijkt dat we een gratis bonnetje krijgen, leuk !
We dachten echter dat we een tourtje van de stad zouden krijgen, maar
het blijkt blokje om het hotel te zijn... de kinderen merken er niets
van, zij vinden het geweldig, ook goed;-) daarna gaan we te voet
verder naar de btanische tuinen. In het weekend zou er een zij ingang
open zijn, en moeten we dus niet helemaal rond voor de hoofdingang.
Het is ook weer broeiend heet, bijna onhoudbaar wat mij betreft!
Het is een mooi park, en vooral heel
rustig ! Wij dachten dat Bogor op zich veel rustiger zou zijn,
omdat iedereen aanraadt meteen vanuit Jakarta naar hier te komen,
maar aan het verkeer te zien is het hier ook één chaos en
superdruk, we zien niet goed in wat er zoveel leuker is aan deze stad
dan jakarta, buiten dan de tuinen. De orchideeentuin en de tuin met
kwetsbare bloemen is dicht, dus dat is wel spijtig. Er is ook een
massa volk aanwezig, er is een evenemt bezig van « grote
gezinnen », hé, ze hebben hier dus ook een gezinsbond !
Elk moment dat we even blijven stilstaan, worden we meteen omringd
door groepen en families, die allemaal eens aan de kindjes willen
komen, en op de foto willen. Dat is niet altijd even eenvoudig, want
onze kids willen het absoluut niet, en trekken dan ook ostentatief
vieze gezichten, of kruipen weg achter ons. Wij blijven vriendelijk
knikken en uitleggen dat ze het niet zo leuk vinden, dan maar met
mama en papa mee erop;-)
plots wordt ik nogal fel « klem
gezet » door een groepje jongeren;-) « can we ask you
some questions » ? voor hun les engels moeten ze « Bule »,
westerlingen interviewen;-) ik antwoord geamuseerd op hun vragen, het
wordt zelfs opgenomen(!) , en even snel als ze kwamen zijn ze ook
weer weg, grappig ! Ook hier, zeer weinig toeristen, of toch
westerse toeristen, hoewel dit toch een higlight in Java is ? Ik
denk dat we er in totaal 5 gekruist zijn !
Op het moment dat we op de terugweg
zijn, wordt het donker, en als de eerste druppels vallen beseffen we
dat we nooit een afdak halen... ! Dus vlug de poncho's aan, en
onder een boom schuilen, zoals iedereen, het lijkt alsof niemand
voorbereidt is, maar meer waarschijnlijk is dat ze het zo gewoon
zijn, dat ze al geen moeite meer doen om te hollen !
We staan op een helling, en dus is het
wel spectaculair om de rioolputjes zich te zien vullen in een mum van
tijd, de kinderen gooien met veel plezier blaadjes erin, en
genieten ! Als er een golfkarretje voorbijkomt pringen we erop,
en worden afgezet aan onze uitgang, waar het lekker vol staat, en
daar wachten we, helemaal doorweekt, tot de bui over is .
Zompend lopen we terug richting hotel,
en onderweg geven we nog even de bambi's te eten, er lopen er wel
honderden rond op het domein van de president, heel bizar om te
zien in deze omgeving !
De rest van de dag doen we het rustig
aan, terwijl Mohamed met de kindjes gaat zwemmen, ga ik op zoek naar
pampers. En zoals altijd vind ik ze zonder problemen, in een grote
shopping mall deze keer, waar ik btw ook supermooie kickers tegenkom,
vrij goedkoop, en voor namaak lijken ze net iets te duur, maar ergens
heb ik toch mijn twijfels;-)
we gaan nog op zoek naar een
reisagentschap of meer informatie om de bus naar puncak te kunnen
nemen, maar meer dan de « busterminal » komen we niet te
weten. Er zouden ook geen grote bussen rijden, enkel minivans, we
zien morgen wel.