Reisverhaal «Kuta»

DE GROTE REIS! | Indonesië | 0 Reacties 26 Maart 2013 - Laatste Aanpassing 06 April 2013

26/03/13 Bali

We vliegen met Garuda, en amai wat een zalige service ! Door al zo hard gewend te zijn aan ryanair
toestanden, en hier airasia vergeet je bijna dat het echt wel beter kan !

we landen een half uurtje te laat in Denpasar, en moeten de klok meteen een uurtje verder draaien, dus het is al donker als we de luchthaven uitkomen. Volgens de LP zouden er enkel taxi's zijn, dus we maken het ons gemakkelijk, schuiven aan aan een taxibureautje en 10minuten later zitten we in de taxi richting
Kuta.

Kuta is lang een discussiepunt geweest : to go or not to go. Voor mijn part totaal niet,
Mohamed wil toch graag eens gezien hebben hoe het er daar nu echt aan toegaat, met alle verhalen over « sex, drugs, and rock'n roll(allez, eerder disco vermoed ik;-) ».

de beslissing vergemakkelijkt doordat onze vlucht zo laat landt : we blijven 1nacht in kuta, omdat we
geen zin hebben om te ver te rijden.

Daarenboven is Ilyan al enkele dagen niet in zijnen haak, eet minder, hoesten, kortademig, er broeit iets.
De koorts die in yogya opkwam zet zich door, en het manneke ziet er niet uit;-)

we hebben onze ventolin puff mee, en met een zelf ineengeknutseld spacertje (plastic waterflesje, met
plakband rond;-) puffen we hem, hetgeen hem zichtbaar deugd doet, voor alles trekken we onze plan;-).

We rijden Kuta binnen, en hangen met open mond te kijken naar een totaal andere wereld dan wat we de voorbije 5 maanden zijn tegengekomen hier in Azie ! Alleen Westerse, « witte » mensen, overal lawaai, licht, ik ben toch lichtelijk in shock. Jenna moet er mee lachen, « nu zijn wij de « bruine » mensen, mama » !

ons hotel, Yulia's beach inn hotel, ligt midden in een drukke winkelstraat (en blijkbaar is het hier al
winkelen dat de klok slaat?), maar toch achterin verstopt, en je hebt er helemaal geen last van het lawaai, een mooie tuin, mooi zwembad, en goede kamer, hier kunnen we even op adem komen !

Ilyan zijn thermostaatje schiet verder omhoog, en vooral hij is echt wel heel kortademig, zijn borstkasje
trekt erop los, ik hoop geen longontsteking, we bekijken het morgen verder... .

We bekijken ook nog even wat we eigenlijk willen doen in Bali. Oorspronkelijk hadden we ons
voorgenomen niets te doen, te genieten van strand en zon en zee, maar we voelen het alweer kriebelen, we kunnen dit eiland toch niet verlaten zonder iets gezien te hebben ?

We merken deze reis dat we het echt moeilijk hebben met afremmen, noem het onthaasten ? Anderzijds
hebben we geen van twee het gevoel dat we oververmoeid zijn, we genieten nog steeds met volle teugen van nieuwe dingen te ontdekken de kindjes daarentegen hebben wel duidelijk nood aan een tijdje een vastere structuur. En dus besluiten we een extra nachtje kuta te boeken, omwille van de toestand van Ilyan, en dan gewoon meteen naar de Gili-eilanden te vertrekken, zodat we wel verplicht zijn wat « te rusten »;-) bij terugkomst kunnen we dan nog altijd een aantal dingen plannen.

De volgende ochtend zijn we helemaal ontregeld als blijkt dat we geslapen hebben tot het « einde van
het ontbijt » ! we haasten ons naar de ontbijtzaal en kunnen gelukkig nog wat meepikken. De kinderen amuseren zich daarna mateloos in het zwembadje, mét fontein, en dat vinden ze geweldig !
Ilyan begint nu ook al te zwemmen, als je hem lost dan ploetert hij 2m verder tot aan de kant !

Ilyan begint de dag vrij goed, zonder koorts, maar met piepende longetjes en trekkende ademhaling, maar al vrij snel duikt toch de koorts weer op. We wandelen nog naar het
strand, nestelen ons ergens in de schaduw en de kindjes spelen een beetje in het zand. Het lijkt echt niet « druk » te zijn, toch niet wat we hadden verwacht. Dit is echter wel een surfplek, met vrij hoge golven voor de kindjes, die zetten geen voet het water in.

We eten iets in de pizzahut, maar ondertussen is Ilyan zo uitgeput en maakt hij opnieuw hoge koorts,
dat we beslissen hem toch maar even te laten checken, vooraleer we richting Gili reizen, want daar is geen medisch centrum.

Tegen dat ik aankom in de BIMC  kliniek ligt Ilyan allang in dromenland om niet meer wakker te worden tot we terug aankomen in het hotel.

De longetjes zijn vrij zuiver, maar hij heeft een saturatie van 91%. de dokter raad ons aan om toch nog
enkele dagen op bali te blijven voor het geval, aangezien hij ook niet echt een focus vindt. Hij vermoedt iets viraal. Blijkbaar hebben ze hier salbutamolsiroop(?), op het eerste zicht mooi alternatief
voor ons plastieken spacertje tijdens het reizen, maar de smaak is ronduit vreselijk, dus we besluiten toch maar verder te puffen;-).

We keren terug naar Kuta, en tegen dat we terug zijn, is ons venteke weer springlevend;-)

we gooien onze plannen dus opnieuw om :
we vertrekken voor 2dagen naar Sanur, dat heeft een veel rustiger
strand en ondiep water, voor het geval dat ilyan achteruit gaat.
Daarna trekken we door.