Reisverhaal «Yogyakarta»

DE GROTE REIS! | Indonesië | 0 Reacties 23 Maart 2013 - Laatste Aanpassing 06 April 2013

27/03/13

we besluiten vandaag het Kraton te
bezoeken. We nemen de paardenkar, en vragen de jongen expliciet om
ons af te zetten aan de hoofdingang. Volgens de LP zijn er blijkbaar
2 ingangen (onderling dispuut binnen de familie van de sultan), en
chauffeurs die toeristen aan de tweede ingang afzetten krijgen een
fooi. LP warschuwt ook voor de fabel dat het kraton « gesloten »
is.

We gaan dus goed voorbereidt op weg, ik
met mijn neus in een plannetje, ik heb het zelfs getoond aan de
jongen die ons rijdt, en toch... rijdt hij door richting 2e ingang !
Ons argument dat we hier willen stoppen countert hij met... « het
kraton is gesloten »!ongelooflijk dat men deze cliché
argumenten blijft gebruiken, blijkbaar omdat vele toeristen er
blijven intrappen, maar wij dus niet, we eisen meteen dat hij
omkeert, hetgeen hij met tegenzin doet, en hij zet ons uiteindelijk
toch af aan de juiste ingang.

In het Kraton krijgen we een gids, het
is eigenlijk niet helemaal duidelijk of dit moet of niet, want de
mevrouw trekt ons mee vooraleer wij kunnen weigeren, maar
uiteindelijk is het toch wel nuttig.

De sultan is tegenwoordig meer gewoon
een zakenman, en het bezoek toont vooral pracht en praal.

Na het Kraton besluiten we te lopen
richting vogelmarkt en daarna ViaVia café. De mannen in hun
tricycles geloven hun oren niet, wandelen in dit weer ?
Halverwege komen we wel tot dezelfde conclusie, het is echt
verschroeiend heet, en dus stoppen we een tricycle(heeft hier wel
andere naam, maar vergeten;-) , en uit al de chauffeurs pikken
we er-onbewust- de oudste man uit. We kruipen met zijn vieren én
buggy in de kuip, en we besefen al snel dat dit er echt wel over is.
De arme man moet stampen om ons vooruit te krijgen. Hij blijft
herhalen dat het okay is, maar we hebben echt medelijden met de man !
Het blijkt ook nog een heel eind te zijn, en hij is echt kapot als we
aankomen, ik schaam me dood ! We geven hem een extra, want hij
heeft zich echt uit de naad gewerkt, en hij wil ook nog even met ons
op de foto, geen probleem !

Aangekomen in het viavia café blijkt
er een hele kinderhoek te zijn, en vooral Ilyan herleeft helemaal,
het is alsof hij zijn speelgoed thuis heeft teruggevonden, hij vindt
het geweldig !

Wij genieten voornamelijk van het
heerlijke eten : geitekaassalade en kebab, het smaakt
voortreffelijk;-) !

Mohamed wil graag nog eens langs een
apple of samsungwinkel om te checken of het de moeite is een nieuwe
te kopen, en dus laten we ons met de taxi afzetten aan Aburukmo
plaza. Het duurt even vooraleer we de chauffeur uitgelegd krijgen dat
we niét in het 5sterrenhotel moeten zijn, maar « gewoon »
in de shoppingmall ernaast, maar uiteindelijk zet hij ons toch op de
juiste plaats af;-)

meteen bij binnenkomst staat een
megagrote paashaas met paaseitjes ons op te wachten, wel grappig in
het grootste moslimland ter wereld, en deze shoppingmall doet niet
onder voor diegenen die we al gedaan hebben, het is weer helemaal
« mega » , met cinema en alles erop en eraan.

We besluiten uiteindelijk toch maar te
wachten tot in Bangkok voor een eventuele nieuwe aankoop, en kuieren
wat rond langs de roltrappen(voor Ilyan) en genietend van de airco.

Er is ook een echt Carrefour gevestigd
op de 2 onderste verdiepingen, inderdaad, 2 verdiepingen carrefour!en
elk verdiep is op zich al megagroot ! De pamperafdeling beslaat
2rayons ! We viden dus met gemak onze benodigdheden, en keren
daarna terug naar het hotel.

28/03/13

we blijven twijfelen wat te doen met
Bromo, de tocht zal zeker enkele dagen duren, vele uren in de bus, en
dat is net waar we momenteel echt geen zin in hebben... velen zullen
ons weer voor zot verklaren, maar wij willen rust en zee, en dus
boeken we een vliegticket richting Bali voor overmorgen, en het voelt
helemaal goed. Bromo is hopelijk voor binnen enkele jaren, dan zullen
de kids het tenminste ook nog onthouden;-)

de rest van de dag doen we het rustig
aan, luieren in het hotel, blog bijwerken, en genieten van het
zwembad !

29/03/13

vandaag staat Borobudur op het
programma ! Dit is zo één van de highlights die je absoluut
moet gezien hebben.

We bezoeken eerst nog een kleine
tempel, en moeten echt weer serieus wennen aan het vastklammen van de
mensen op straat om je iets te verkopen. Het is duidelijk dat er niet
veel toeristen komen, want de prijzen gaan spectaculair omlaag zelfs
zonder onze interesse;-) ik had op een buddhabeeldje gewezen om de
kids te tonen dat we weer in de buurt van tempels kwamen, en de vrouw
wou me aboluut het beeldje verkopen. Haar prijs zakte tot 1/3 van de
oorspronkelijke vraagprijs, zonder dat ik ook maar 1 ding gezegd
had !

Bij aankomst in de Borobudur tempel
krijgen we heemaal een Angkor wat gevoel, zelfs jenna is door het
dolle heen : « een témpel » ! we genieten met
volle teugen van dit spectaculair meesterwerk, heel speciaal
allemaal.

Zeer regelmatig worden we gevraagd of
de kids mee op de foto willen, en dit willen ze enkel met mama en
papa, dus laten we ons gewillig vastleggen op japanse, chinese en
Aziatische plaat;-)

net op het moment dat we weer willen
afdalen komt er een grote groep toerismestudenten naar boven, die
(het zijn grotendeels meisjes) « natuurlijk » beginnen te
gillen bij het zien van Ilyan... het baasje weet niet waar hij het
heeft, hij vlucht onze armen in, en trekt een consequente pruillip :
ik wil niet lastig gevallen worden;-) de studenten willen allemaal
hun engels en frans uittesten op ons, en we krijgen een aangename
babbel. Jenna wil maar al te graag op de foto, na een eerste moment
van verlegenheid, en daarmee dient ze dus als bliksemafleider voor
ilyan !

We gaan uiteindelijk nog met de hele
groep op de foto, en dan is het tijd om terug te gaan, het zweet
loopt over onze rug !

De namiddag bezoeken we prambanan, ook
een grote tempel, maar bij aankomst liggen beide kinderen in een
diepe slaap. We besluiten dan maar dat ik bij de auto blijf, en
Mohamed bezoekt de tempel. Als de kids wakker worden, gaan we op zoek
naar een ijsje en de resterende tijd besteden ze aan « koken
voor mama », hun nieuwste hobby, met alles wat ze vastkrijgen
maken ze lekker eten !

De tempel bleek echt wel de moeite,
maar ja, ik kan het dus ook bewonderen op foto.

Uitgeput duiken we nog even het zwembad
in, morgen vroeg vertrekken we alweer, richting Bali.

Ondertussen is ilyan het ook weer
helemaal gewoon in zijn tentje. Daar waren we wat bang voor, na Nieuw
Zeeland, maar zonder reden !

In Cianjur, waar de kids hun eigen
kamer hadden, weigerde hij in het grote bed te slapen, hij wou in
zijn tent, op de grond;-) dat gaat nog lachen worden, terug thuis !