Reisverhaal «Don Khone - 4000 Islands»

DE GROTE REIS! | Laos | 0 Reacties 03 December 2012 - Laatste Aanpassing 07 December 2012

vanochtend met de boot vertrokken richting Don Khone, opnieuw afscheid genomen van Thea en Jan, maar we komen hen waarschijnlijk nog wel tegen op het andere eiland;-)

anderhalf uur in een kleine longtailboot, de kids waren opnieuw zeer flink, heel raar eigenlijk: op momenten dat ik denk nu wordt het moeilijk, houden ze zich goed, en echt op de meeste banale dingen kunnen ze volledig flippen ;-)

eerst enkele passagiers afgezet op Don Det, ook nog even getwijfeld, want te veel rust hebben we echt niet nodig, toch liever wat leven in de brouwerij en Don Det staat gekend als “party-eiland”! Toch maar doorgegaan, en waauuw, wat een eiland, een wereld van verschil met Don Khong, heel raar, ik kan het moeilijk beschrijven, maar hier is het léuk! Opnieuw afgezet op een stukje zand (eerst plons in het water, want de boot komt niet dicht genoeg ;-) en dan weggetje naar boven, en daar sta je dan, middenin het dorpje, en kan de zoektocht beginnen naar een guesthouse. Bij Pan's guesthouse vroegen ze 160000kip voor een familiekamer(2 double bedden)(online was het veel duurder!), en dus voor 150000kip deze kamer genomen :-) wat ons betreft een prachtige ruime bungalow, met hangmat op het terras, net geen zicht op de rivier, maar dat hoeft voor ons niet. Heel leuke locatie, super rustig, en toch is er leven in het dorp. Wel vrij veel toeristen, maar geen overrompeling, ideaal! Ons gevoel hier is heel goed, en we blijven hier dan ook waarschijnlijk iets langer, want volgende halte is Cambodja!

Gisteren al enkele inkopen gedaan voor Sinterklaas: een blaffend hondje voor Jen, en een helikopter voor Ilyan, nu nog wat schmink op de kop tikken, mandarijntjes en dan kan de sint komen! De kinderen wachten er al op in volle spanning in elk geval! Haar grootste dilemma was hoe de Sint haar zou kunnen vinden, want we waren al in zoveel hotelletjes geweest. De oplossing was dan ook eenvoudig: manneke maan zal de weg wijzen!

Ondertussen is één van de poetsvrouwen Jenna's haar aan het kammen(het werd weer dreadlockachtig;-) en van ons weigert ze pertinent dat we eraan komen, maar de Laotiaanse vrouwen mogen zonder problemen vanalles doen met haar haar, ook goed wat ons betreft ;-)

ze kreeg ook een prachtig ringetje, en sindsdien is ze niet meer weg te slaan bij de vrouwen ;-)

alletwee mogen ze ook elke ochtend de planten mee water geven met de tuinslang, en dat vinden ze heerlijk!

We komen hier echt heerlijk tot rust, dit guesthouse is een echte aanrader, supervriendelijke mensen, heel behulpzaam, heel lief met de kinderen, alles heel relax! De kinderen mogen spelen met het speelgoed van het zoontje, even oud als ilyan, hetgeen ons toch een paar rustmomenten gunt gedurende de dag! Want we merken dat hetgeen eigenlijk één van de vermoeiendste dingen is is zorgen dat de kinderen veilig zijn, je moet altijd ogen op je rug hebben, ook al zitten we hier in een dorp met enkel een zandweggetje, waar slechts af en toe een brommer voorbijkomt, toch kunnen we ze geen moment uit het oog verliezen.

En wat doen we hier de hele dag? Fietsen! Wat een verschil opnieuw met don Khong! Hoewel de wegen hier barslecht zijn, enkel zandweggetjes met diepe putten en overal stenen, is het hier geweldig om te fietsen! Door de jungle, langs de rijstvelden, iedereen zwaait vanuit zijn huisje, heel afwisselend. Er is ook vanalles te zien, en gisteren fietsten we helemaal tot het zuidelijke punt van ons eiland om naar de dolfijnen te gaan kijken. Mohamed twijfelde nog aan de echtheid van het bestaan, hij ging uit van een mythe, maar met een beetje overredingskracht hem toch mee op de boot gekregen (en toen maar hopen dat we iéts zouden zien, anders zou ik wel afgaan ;-) en ja hoor, we kregen de dolfijnen te zien, weliswaar van ver, maar Jen kreeg er geen genoeg van! En hoe meer ze “dolfijn” zat te gillen, hoe meer er leken op te duiken! Echte goede foto's hebben we niet maar wel bewijs van hun bestaan ;-). de kinderen kregen allebei een volwassen reddingsvest aan (wij de onze natuurlijk vergeten!), en Ilyan vond het maar niks, hij heeft liggen mopperen van begin tot einde... achteraf heeft ie natuurlijk zeker wel de dolfijnen gezien! ;-)

daarna door naar de waterval, en wat voor 1, een enorme massa water die over een enorme oppervlakte naar beneden stort, indrukwekkend! Nog even door naar het “strand” dat een kleine inham bleek te zijn langs de snel stromende rivier, maar de kids waren superblij dat ze eindelijk nog eens het water inkonden.

Terug in ons guesthouse, wie kwam daar aangelopen? Ja hoor, Thea en Jan, en ze logeerden vlak naast ons, de kinderen konden hun geluk niet op! En opnieuw een heel aangenaam weerzien!

Iets wat we een beetje uit het oog verloren waren, zijn de pampers.. overal gecheckt, en het enige wat we konden vinden waren maat M pampers, te klein dus! En met hetgeen we hadden haalden we Cambodja nooit. Een versnelde poging tot zindelijkheid bij Illy werkte maar half, hij vond het wel geweldig helemaal in zin blootje rondrennen zoals de kindjes hier!

Uiteindelijk had de vrouw van Mister Pan nog ergens een pak L, en op Don det ook nog wat zakjes gevonden.

We zijn er in geslaagd om voor de eerste keer deze reis iets te vergeten, en dan nog niet het minste! Onze panasonic fotocamera, verdorie! En dan nog wel in het don khong guesthouse met de norse eigenares. Meteen gebeld, en ja ze hadden die gevonden, en met véél tegenzin stemde ze toe om de camera mee te geven met de boot de volgende ochtend die naar ons eiland zou komen. Mijnheer Pan verwittigd, en nu maar wachten.

Tegen de avond mocht Jenna mee gaan vissen met een lieve Canadese man die voor haar een echte vislijn maakte, tot aan zonsondergang heeft ze geduldig naast hem gezeten, spijtig genoeg niets gevangen, maar als iemand in Belgie zich geroepen voelt, ons Jen wilt in het vrijbroekpark absoluut gaan vissen!

Na een prachtige zonsondergang, lekker gaan eten en geskyped met oma.

De volgende dag met de fiets naar Don Det, het andere eiland dat je kan bereiken via de brug. Je kan langs het water rijden, een prachtig weggetje met vrij veel schaduw, wat echt nodig is hier, het is hier bloedheet!(ja sorry mensen, daar in het koude België ;-).

gelukkig dat we naar Don Khone gekomen waren, in Don Det is echt niets te doen! Het zwemmen in de Mekong was misschien makkelijker geweest, en als jongere, zo goedkoop mogelijk reizend een ideale plaats, voor ons toch net iets te basic.

Bij terugkomst meteen gaan checken voor onze camera...niets! Verdorie, ik had al een slecht voorgevoel, en mijnheer Pan laten bellen, er was geen boot uitgevaren die ochtend, tja rustig blijven en de mogelijkheden overlopen; 3h heen en terug voor de camera? Uiteindelijk stelde Pan voor dat zijn bootman de camera zou ophalen, en naar de office brengen waar we de volgende dag de bus zouden nemen. Afgaande op zijn vertrouwen, nu maar hopen dat de camera morgen op het bureau ligt!

De rest van de dag gewoon geluierd, foto's en blog bijgewerkt, de kids amuseerden zich met Dan, het zoontje van Pan, en zijn speelgoed.

Hier hebben we toch voor de eerste keer deze reis het gevoel dat we nog wel wat langer zouden willen blijven.