Reisverhaal «Vang Vieng»

DE GROTE REIS! | Laos | 1 Reacties 20 November 2012 - Laatste Aanpassing 23 November 2012

aangekomen in Vang Vieng, voor een schappelijke prijs;-) naar ons GH gebracht, Mesah view Guesthouse, had ik gevonden via Tripadvisor, Loay, de eigenaar, een jonge gast van mijn leeftijd, heeft het naar zijn dochtertje Mesah genoemd, die op 2 weken na dezelfde leeftijd als Ilyan heeft! Dit was eigenlijk de reden dat ik hiervoor gekozen had, op goed geluk ;-)

het was een heel basic hotelletje, heel gevaarlijke trap naar boven, wel hele ruime kamer, niet echt proper, maar met airco... meer hebben wij niet nodig!

Beneden baat zijn vrouw een massagesalon uit (enkele matrassen op de grond), en het is er allemaal wat chaotisch... . Loay, zijn vrouw en dochtertje zijn wel super! De kids moesten even loskomen, maar na een tijdje raceten ze alle drie op het autootje van Mesah door het “massagesalon”!op de “patio”(stoep) zat ook altijd heel veel volk, meisjes vooral, het was ons niet echt duidelijk of zij de masseuses waren of gewoon vrienden/familie... in elk geval waren ze elke avond supersexy opgemaakt en gekleed (bij sommigen twijfelden we ook wel een beetje of het wel “echte meisjes” waren :-) maar stuk voor stuk waren ze superlief voor onze kindjes en die werden dus doodgewoon doodgeknuffeld, tussen alle gilletjes en kusjes door ;-) de nieuwe “son-in-law” van Mesah, onzen Illy, werd er op handen gedragen... zelf vond ie dat niet altijd zo leuk, wij wel ;-) echt lachen!

Ilyan heeft daar wel een serieuse val gemaakt, al rennend achter dat autooke, met als gevolg een open lip, en bloedend tandvlees, gelukkig - weer - niet ernstigs, maar het is toch altijd weer even schrikken!

Vang Vieng, bekend om het tuben en zuipen en drinken langs de oever... voor alle duidelijkheid: dit is gedaan! Alle bars aan de oever zijn gesloten! Maar het Tuben gaat wel door, en dat moesten we dan ook gedaan hebben natuurlijk!

Je huurt een binnenband(bus/camion?), en voor de 2e x konden we de reddingsvestjes gebruiken!

We durfden jenna toch maar geen eigen band te geven, aangezien we niet wisten wat te verwachten, dus Jenna bij mij en illy bij mohamed op schoot. We werden 2km verderop afgezet met de Tuktuk (en geen 4km zoals de volledige afstand is, we dachten dat dit wel lang genoeg zou zijn, in verschillende verslagen hadden we gelezen dat sommigen er op voorhand uitkropen, omdat het te lang is).

Hup, en het water in! De stroom is zéér rustig en dus dobber je wat rond in de rivier, wat meepeddelend, met een spectaculair uitzicht op de achtergrond, niemand rondom ons, heerlijk! Het water stond wel vrij laag, dus moesten we regelmatig de rosten ontwijken, om de billen te beschermen, en af en toe stond het zo laag dat er zelfs een stroomversnellingkje in zat! Handen omhoog, joelen en genieten ;-)! deze afstand was zeer goed te doen, en een klein uurtje later kwamen we aan op onze bestemming. Nog even zwemmen met de vestjes, heerlijk, laten meedrijven met de stroom en dan terug ploeteren!

De namiddag rustig aan gedaan, nog even naar fietsen gezocht, maar kinderzitjes kennen ze hier echt niet(of wij vinden ze niet), en Jenna wil absoluut niet op een gewoon zitje achteraan, dus dat spijtig genoeg maar geskipped... .

's avonds nog wat rondgekuierd. Vang Vieng is echt een gezellig gemoedelijk stadje! Geen idee hoe het vroeger was met al die zuiptoestanden, maar nu vinden wij het echt een aanrader, en veel meer waard dan gewoon een “tussenstop” tussen LP en Vientiaene! Wel vooral voor toch iets grotere kinderen, maar je kan hier kayaken, raften, fietsen, allerhande activiteiten, die voor onze kindjes nog net iets té moeilijk zijn, maar de omgeving is zó mooi!

Toch maar beslist om de volgende dag te vertrekken naar Vientiaene, omdat we absoluut nood hebben aan een plaats waar we weer iets langer kunnen blijven om even terug “structuur” in ons reizende leventje te brengen... de kinderen hebben er nood aan denken we, gezien het percent “jengelen” per dag, dit stijgt gestaag naar een zekere limietgrens, die bij ons de irritatie danig doet stijgen ;-) maar kan je het hen kwalijk nemen? We merken ook dat dag 1 na aankomst vaak de moeilijkste is, toch dat moeten wennen, ondanks het feit dat ze meestal heel snel hun draai vinden.

Het is ook moeilijk om die structuur erin te houden, elk marktje/winkeltje (en dat zijn er veel als we een toertje maken!) dat we passeren zien ze wel iets leuk, en het is moeilijk uit te leggen dat we niet alles kunnen kopen, met als gevolg vaak een hele scene, omdat we proberen niet toe te geven, en dat is heel vermoeiend. Ilyan wil voor het moment alleen nog maar “mama”, mama moet hem pakken, mama moet hem troosten, mama moet hem verversen, anders begint hij te krijsen en te koppen, en dan krijgt hij zo een enorme hoestbui(door de airco), waar hij bijna inblijft... wat doe je dan?

Maar soms kunnen ze dan ook weer zo ongelooflijk flink zijn alletwee, bijvoorbeeld tijdens het reizen!4h, 6h in de bus, en het zijn 2 engeltjes ;-)!Jenna die haar broer helpt, of Ilyan die eigenlijk wel heel flinkt stapt, vooral 's ochtends dan ;-)!

en dan de malarone:Jenna vond het van in het begin geweldig om "een pil" te slikken, ilyan heeft het 2 dagen moeilijk gehad, maar nu zagen ze elk ons de oren van het lijf om "de pil" te krijgen! ongelooflijk, want ze smaakt echt bitter, maar het gaat erin als zoete koek! dan denk je echt: geweldige kids ;-)

en zo gaat ons leventje door, met zijn ups en downs, ook tijdens het reizen!