Reisverhaal «Cameron Highlands»

DE GROTE REIS! | Maleisië | 0 Reacties 30 Januari 2013 - Laatste Aanpassing 04 Februari 2013

woensdag 30/01/13

De zakken maken is echt op automatische piloot werken tegenwoordig, we hebben ook een deel bagage achtergelaten in KL, dus hetis echt zalig reizen momenteel !

Bij het buitenkomen uit de kamer wacht mij een onaangename verrassing : mijn sandalen zijn verdwenen, nog even twijfel ik of ik ze niet ergens anders heb lten liggen, maar nee, ze zin echt weg ! Ik kan het echt niet geloven dat iemand gewoon mijn sandalen voor de deur steelt ! En het kan bijnan iet anders dan dat het een toerist(e) was, want mensen van hier dragen bijna enkel slippers, en waarom zou je dan die van Mohamed en de kids laten liggen ? Ik ben echt pisnijdig ! En ja, we know, je moet je schoenen natuurlijk niet voor je deur laten staan, dat is « om problemen vragen », zegt de « westerse mentaliteit », maar in Azie is het volledig normaal om je schoenen uit te doen, en buiten te laten staan, kwestie van hygiene, in vele hotelletjes en winkels mag je gewoon niet binnen met schoenen . Ik mok nog een beetje door, terwijl we met al onze bagage door het « dorpje » naar het busstation trekken, we eten daar een hele lekkere « marokkaanse » pannekoek, en ik draai mijn knop om, ze zijn weg, niets aan te doen ! Gelukkig heb ik nog een tweede paar, want die van Mo en jenna hebben we al terug naar huis gestuurd !

De bus blijkt een minivan te zijn, en wat begin ik daar toch een hekel aan te krijgen ! Vooral met een chauffeur die zeer roekeloos en snel rijdt, 2h naar Jerantut, een half uurtje wachten, een ander minivan in, en nog eens 3h naar de Camreon Highlands... . Helemaal geradbraakt komen we daar aan. De bochten deden er ook geen goed aan, gelukkig is de wegeninfrastructuur zeer degelijk hier, anders had het zeker dubbel zo lang geduurd . De kideren hebben alletwee een dik uur geslapen, dus die zijn lekker uitgelapen;-) Onderweg reden we nog langs een dode koe, die al minstens enkee dagen op de weg lag, niemand die eraan dacht ze uit de weg te ruimen, ze zag er op zijn zachtst gezegd gruwelijk uit !

We hebben een guesthouse geboekt in Brinchang, een klein stadje in de highlands. Snooze hotel iseen leuk, gezellig guesthouse, volledig ingericht met ikeameubeltjes, endat voelt wel een beetje aan als « thuis »;-) Jenna herkent meteen haar « manneke maan », er zijn poefen en 2 grote knuffels, dus de kidneren én wij zijn tevreden;-)

de badkamers hier zijn echt universeel « douche boven toilet », we zijn het nu ondertussen al wel gewoon, maar het blijft toch altijd even binnen piepen bij aankomst : « waar zit de douche » ?!

de rest van de dag rusten we uit, om de reis te verteren, en we maken een tourtje in Brinchang. Geen toeristen te bespeuren, diezitten vermoedelijk in Tanah Rata, maar wij vinden het hier wel OK. Weer lekker lokaal eten, en op tijd ons bed in, want internet werkt hier weer amper ! Geen idee of het toeval is, of Maleisie, maar we hebben hier nog nergens deftig op internet gesurfd ! Zeer irriterend.

Donderdag 31/01/13

vandaag trekken we de Highlands in. We beginnen met de Rose farm, een bloemenkwekerij, de kinderen hebben vooral oog voor de speelgoedmachientjes en ze ontdekken een echt Manneken pis.! Daarna bezoeken we een butterflyfarm, maar onzeaandacht gaat vooral uit naar deinsecten en reptielen die ze er houden ! Indrukwekkend wat de natuur allemaal voortbrengt, en vooral om het in het echt te zien ! Want de kans dat je deze dieren in de natuur tegenkomt is zeer klein(heb ik al mogen ondervinden;-) Jenna is zeer gefascineerd, maar de inescten echt vasthouden durft ze nog niet. Een wandelend blad een gecamoufleerde bladkikker, slangen, schorpioenen, we zien het allemaal !

De beefarm is wat teleurstellend, we wandelen gewoon door de tuin, en als ik Jenna vraag waar de honing vandaan komt zegt ze heel serieus : « de bijen plassen honing »;-)

tegen de middag gaan we naar een theeplantage, die nog steeds in handen is van een schotse familie. De « dekolonisatie » en landhervorming heeft hier blijkbaar nooit echt plaatsgevonden , een tentoonstelling over de « lord » is er voor ons teveel aan, de thee is wel lekker(met een echte chocoldetaart!), en het uitzicht krijgen we er ook bij. De groene theevelden, kilmeters lang zijn prachtig ! Het is toch weer iets nieuw, ondanks dat we al zolang reizen.

We eindigen met de aarbeienboerderij, waar je Belgische wafels kan eten, maar daar hebben we niet echt zin in na onze « teatime » eerder.

De chauffeur zet ons af in Tanah Ratah, want daar is een echte speeltuin in het parkje, en inderdaad, het is de moeite ! Wij installeren ons, en de kinderen leven zich meer dan 2h uit. Het is warm, maar met een fris windje, heerlijk !

We lopen wat rond in het stadje, dat inderdaad veel toeristischer is(hoewel dat er vrij weinig toeristen zijn momenteel), en met kids is het toch wel een betere uitvalsbasis, maar wij vonden Brinchang qua chamre toch gezelliger.

De taxi's hier zijn exact dezelfde als die van Tanger(grand taxi), en in zo ene, van 35jaar oud, worden we terug naar Brinchang gebracht.

We proberen voor het eerst in ons leven een KFC(kentuky fried chicken) uit, maar ze blijken al geen speelgoedjes te hebben voor het kids menu, en al bij al valt het dik tegen de kids zijn content met hun frietjes, maar wij zijn toch heel blij dat ze totaal geen benul hebben wat die grote gele « M » betekent die je hier en bij ons in Belgie zeer vaak tegenkomt;-)