Reisverhaal «Kuala lumpur»

DE GROTE REIS! | Maleisië | 1 Reacties 23 Januari 2013 - Laatste Aanpassing 28 Januari 2013

Ons vliegtuig naar Maleisie vertrekt om 9h 's ochtends, lekker vroeg opstaan dus ! We nemen afscheid van Hanoi, een stad waar ik gerust nog wat langer zou kunnen vertoeven !

De vlucht verloopt prima, al is het punt « gordel aandoen » bij Ilyan nog steeds een probleem. We hebben niet betaald voor een voorkeursbehandeling bij Airasia, maar een vriendelijk australisch koppel staat erop dat we voor hen in de voorrangsrij gaan staan, niemand die er wat van zegt en zo zitten we toch als eerste in het vliegtuig;-)

3h later landen we in Kuala Lumpur, en kunnen we weer genieten van heerlijke tropische temperaturen !

Met de skybus rijden we naar Kuala lumpur sentral, waar Eugene ons staat op te wachten, want we gaan voor het eerst deze reis couchsurfen ! (voor de leken : via deze « community » online, kan je gratis bij mensen, « op de zetel » logeren;-)

de weg naar de stad maakt veel indruk op ons, 2x3baansvakken, hightech snelwegen, een pak chiquer dan wat we in Belgie kennen, En dat gevoel wordt de volgende dagen alleen nog maar versterkt !

KL sentral is een enorm trein/busstation, en Eugene staat inderdaad op ons te wachten. We gaan even nog iets eten, want we moeten wachten op zijn vrouw, en we krijgen meteen een eerste kennismaking met een « shoppingmall » naar Maleisische normen : jawadde ! Een carrefour 3x zo groot als de onze, volgens Eugene is dit nog een kleine versie !

We eten in een foodcourt : allemaal kleine eetstandjes waar je kan bestellen, en je eet in een grote hal, supergoedkoop en lekker !

Kendra, de vrouw van Eugene pikt ons hier op, en met de auto rijden we naar Klang, een stadje 45minuten van Kuala lumpur.

Eugene stelt zichzelf voor als welness coach, en Kendra werkt voor een carrental maatschappij. Ze wonen in een mooie rustige wijk, enig minpunt : we zijn volledig afhankelijk van hen, te voet geraken we niet aan het treinstation !

's avonds gaan we eten in een lokaal restaurantje, na een zeer hevige regenbui, met bliksems en donder, de kinderen hebben meteen kennisgemaakt met hun eerste tropsiche stortregen !

Eugene verkoopt proteineshakes, het merk zal ik hier even achterwege laten, hij is ermee begonnen nadat hij zelf zovele kilo's verloren is. Het is een hele sympathieke kerel, maar zijn « medische » uitleg doet mijn haartjes lichtelijk rechtstaan, ik hou wijselijk mijn mond, en Mohamed neemt over;-)

de volgende dag gaan we samen met Eugene ontbijten (lokaal= rijst en kip!), en daarna zet hij ons af aan een treinstation, zodat we KL kunnen gaan verkennen.

Onze eerste stop is natuurlijk de Petronas towers, maar we zijn serieus ontregeld doordat we niet in een hotel verblijven, waar we normaal alle informatie kunnen krijgen die we nodig hebben, ik voel me helemaal verloren in deze grote hypermoderne stad.

De torens zijn mega indrukwekkend, binnenin een enorme shopping mall met alle grote merken waarvan we van de helft gewoon nog nooit gehoord hebben ! We vinden de in- en uitgang niet meer, zijn helemaal ontregeld, dus besluiten we voor vandaag Petrosains te doen (wetenschapsmuseum). Dit museum wordt enorm gesponsord door Petronas, een petroleummaatschappij (vandaag de petronas towers;-), en dat merk je wel ! Maar anderzijds is het een superleuk en interessant centrum voor groot en klein waar je vanalles over wetenschappelijke dingen te weten komt ! De kinderen leven zich uit, vinden het geweldig. Je wordt erheen en terug gebracht in een karretje zoals op de kermis, en je eindigt met beelden over de rijkdommen in maleisie, te beginnen met alle verschillende culturen die hier samenleven, en die ervoor zorgen dat de maatschappij vooruit geraakt... .

Als ik toekom in een stad of land, dan moet ik de stad kunnen voelen, kunnen inschatten, en door niet in de stad zelf te verblijven slaag ik er niet in een goed beeld te krijgen van de mogelijkheden, daar kan ik me enorm in opjagen ! Bij het buitenkomen dus op zoek naar een toerismebureau, waar we een beter zicht krijgen op de bussen, waar en hoe, en wat wel en niet doenbaar is.

We beslissen ook om nog 2nachten in KL zelf te verblijven, want vanuit Klang is het zeker met de kids zeer moeilijk om iets te ondernemen. In Chinatown gaan we op zoek naar « goedkope » accomodatie, en dat was makkelijker gezegd dan gedaan ! Als iets al betaalbaar was, dan was het kamertje echt belachelijk klein(dat we Ilyan zijn tent er gewoon niet bijkregen, zelfs op de boot in halong bay lukte dat wel!), en de meer deftige hotels waren gewoon buiten onze prijs categorie ! Na meer dan 10hotelletjes toch iets gevonden, vooral een ruime kamer, maar waar het wel binnenregende, en een badkamer uit de jaren stillekes met lekkende toilet. Lok Ann hotel leek ons wel OK voor 2 nachten, hoewel we toch teveel betaalden voor wat we kregen.

Terug richting klang, waar we nog even langs een Megasupermarkt passeerden voor inkopen, we gingen namelijk koken, omdat Eugene en kendra zelf zeer graag koken, en proeven van typsich eten... we hielden het bij een gewone charmilla met kip, want het was al veel te laat voor de kids, die lagen pas in hun bed om 23h30 ! Nog gezellig gepraat over Maleisie, Belgie en de proteineshakes natuurlijk;-)

het verblijf was zeer leerrijk voor ons, Eugene en Kendra waren hele vriendelijke mensen, maar hun huisje was iets te ver gelegen om echt comfortabel KL te verkennen.

De volgende dag dus met al onze zakken opnieuw de trein op om ons in putje Chinatown te nestelen(Petaling street!) en het andere extreme te ervaren ! Onderweg nog een massale regenbui die van geen ophouden wist, de rivieren die door de stad vloeien werden binnen enkele minuten gevuld met tonnen water, indrukwekkend ! Tussen 2 stortregens door toch naar ons hotelletje, gelukkig want het heeft de hele namiddag gegoten, gebliksemd en gedonderd !

's avonds even rondgewandeld in Chinatown en de central market, wel grappig, meestal is dit soort markt gevuld met honderden kleine groezelige standjes, hier is het echt poepchique, zoals zo ongeveer alles in KL ! Opnieuw gegeten in een foodcourt, de kinderen worden een beetje rijstmoe, probleem is dat er niet echt een alternatief is, dus toch maar wat moeite doen.

Ik voel me meer en meer op mijn gemak, we zitten terug in ons eigen ritme en structuur, toch raar hoe je helemaal ontregeld kan geraken doordat je ritme veranderd(homestay);-)

Op tijd ons bed in, tot we er rond 23h30 terug uit gebonjourd worden door een prachtig vuurwerk !, als we naar buitenkijken kunnen we onze ogen niet geloven : tienduizenden(zelfs honderduizend?) mensen wandelen in processie door de straat, echt geen cm straat is nog zichtbaar, dit hebben we nog nooit gezien!het volk blijft maar komen, volgens wikipedia is het vandaag India republic day en overmorgen Thaipusam, hetgeen men hier viert aan de Batu caves. Daar gingen we normaal morgen naar toe, maar men verwacht daar dit weekend een milhoen mensen, dus met de kids laten we dat toch maar even passeren, hoewel het wel indrukwekkend moet zijn, afgaande op beelden die we hiervan al op televisie gezien hebben.

Maar dit is ook reizen met de kinderen, zij blijven prioriteit, en we kunnen dus ook niet zomaar weg, want zij slapen. Hoewel dat we ons niet in de massa zouden willen wagen, als er daar paniek uitbreekt, ik zou er niet an willen denken ! Van boven af trekken we vele foto's;-)

de volgende ochtend gaan we « hoppen », op de « hop-on-hopp-off » bus, daarmee kan je de hele stad doorkruisen en erop en eraf gaan aan bepaalde punten. Alleen heeft onze kleine kerel geen zin deze ochtend en hangt en zeurt hij continu. Ikzelf ben ook niet in topconditie en dat zorgt voor het nodige vuurwerk. Terwijl Mohamed de was gaat afgeven, vergeet ik de paarse zak op een stoel, en dit merken we pas op het moment dat we al op de bus zitten. Mohamed duikt er terug af, en zo vertrek ik met de kids alleen op tour, zonder geld, zonder water;-)het leven kan hard zijn;-) gelukkig kalmeren de beide kinderen (heel raar, zolang ze maar met één van ons zijn zijn het bij wijze van spreken engeltjes, maar oh wee als we samen zijn, dan worden het echte duiveltjes;-) ik heb er geen idee van hoe we Mohamed gaan terugvinden, gelukkig komt de mevrouw van de bus ons net op tijd vertellen dat we eraf moeten aan de nationale moskee, en daar kunnen we wachten op de volgende bus, waar onze papa in zit ! Zo geraken we toch nog verenigd voor het einde van de dag;-)

we gaan op verkenning in de moskee, opnieuw prachtig hypermodern complex, Jenna wilt absoluut een hoofddoekje aan, en ze is superfier dat zij wél bij de vrouwen mag gaan piepen, en papa niet;-). Bij het buitenkomen moet ik nog even naar toilet, en Jenna wilt absoluut mee, vooral dan om op de trap te kunnen spelen(hoewel we honderd x per dag zeggen dat dat niet mag... en ja hoor op het moment dat ik richting trap loop (en waarom gebeurt dat steeds als ik erop sta te kijken?) tuimelt miss de trap af, ik zie het in slow motion gebeuren, of het gebeurt ook in slowmotion ? Ze maakt 2 koprollen en komt weer op haar poep terecht. Ze is vooral verschoten en gelukkig niets ernstig, maar ik ben er wel helemaal van ondersteboven.

Daarna trekken we naar het islamic arts centre, wederom hypermodern, en heel interessant, maar de kids hebben er geen zin meer in, en dus gaan we maar iets drinken in het restaurant, terwijl Mohamed op zijn gemak een tour maakt.

Terug hoppen op de bus en door naar de petronas towers, 2e keer goede keer, we gaan op zoek naar de speeltuin en het water »park » waar we al zoveel over gehoord hebben. Het blijkt een beetje verstopt te liggen achter een heuveltje, en de kids worden helemaal wild ! Zwempakjes aan en spelen maar. Het is een soort ondiep zwembad waar kinderen kunnen rollebollen en spelen, ilyan valt zijn knie open, maar het kan hem niet deren, ze genieten met volle teugen ! Wij maken van de gelegenheid gebruik om nog enkele mooie foto's van de towers te nemen. We hebben besloten geen 20euro te betalen om op het bruggetje te gaan staan(en je ticket voor 8h 's ochtends te gaan halen!), dat lijkt ons niet de moeite, we gaan wel nog naar de KL tower. Daarna naar de speeltuin, en tegen 19h moeten we ze echt wel uit de speeltuin sleuren, want we moeten nog terug naar het hotel ! Terug hopp op de bus, en we passeren nu Bukit Bintang een andere populaire wijk, eerst opnieuw een megashoppingmall met enkel superdure merken, daarna de wijk zelf die ons veel aangenamer lijkt om te verblijven, dus als we terugkomen naar KL zullen we eerder hier iets zoeken !

Kuala lumpur oogt voor ons echt zeer extravagant, hypermodern, een beetje decadent vind ik ook. Ik blijf het gevoel hebben dat deze stad niks voor mij is. Er zijn echt megaveel superhoge gebouwen, appartementen, bureaus,..., de huizen die er nog zijn lijkt men te laten verkrotten om er tabula rasa mee te houden en er nog meer hoogbouw te zetten. Ik vraag me af waar men deze mensen dan huisvest ? In die chique appartementen, of worden zij gedelokaliseerd ? Je merkt ook dat deze stad niet afhankelijk is van toerisme, ze hebben geen toeristen nodig, dat heeft als voordeel dat je er lekker anoniem kan in verdwijnen, anderzijds swingen de prijzen hier echt de pan uit ! De Europese/Amerikaanse standaard wordt hier serieus doorgetrokken.

Anderzijds zie je hier een ongelooflijke mix aan culturen : Maleisiers, chinezen, Indiers, vrouwen met hoofddoek, zonder hoofddoek, de hoofddoek is hier duidelijk geen issue, je ziet alles door en naast mekaar. Meisjes met strakke broeken en een hooddoek, naast meisje met niqab, mannen met baarden en mannen zonder...;-). De gemeenschappen lijken hier ook goed gemixt, je hebt wel « chinatown », en « little  india », maar desondanks zie je mensen van allerlei pluimage !

We blijven het bizar vinden dat we hier in een « islamitisch » land zijn;-) dit is niet wat je in de media te zien krijgt ! En toch bestaat het, en werkt het blijkbaar(waar sommigen ons willen doen geloven dat dat niet kan)!Kuala Lumpur brengt verschillende emoties los bij ons, we zullen er nog een tweede keer moeten passeren om het goed te kunnen verteren;-)