Reisverhaal «Taman negara»

DE GROTE REIS! | Maleisië | 0 Reacties 29 Januari 2013 - Laatste Aanpassing 02 Februari 2013

Helemaal vergeten te vertellen maar 's avonds in Kuala Lumpur, terwijl we door de central market wandelden, begon Jenna weer te vertellen dat ze nu echt wel oorbelletjes wilt, want echte prinsessen hebben oorbelletjes... Oma heeft haar al belooft dat ze na thuiskomst meemag om oorbellen te laten schieten, maar toen ik haar vroeg of ze het nu echt wel wil, en dat ze goed moet weten dat het pijn doet, zei ze volmondig, dat weet ik mama, maar dat is niet erg ! Dus wij op zoek naar een winkeltje waar ze oorbelletjes schieten, en bleken ze dat in de central market te hebben!

In mijn herinnering deed oorbellen zetten superveel pijn, en ik was vooral bang van het eerste zetten, en daarna nog aan de andere kant moeten beginnen, maar hier lossen ze dat eenvoudig op : met 2 personen, elk 1oor, en gewoon tegelijkertijd schieten ! Buiten een kleine « aauw) reageerde onze prinses niet ! En ja, 1oortje deed toch wel een beetje pijn, maar het andere niet hoor mama ! Supermeid ! En dus, voilà, ons Jenna heeft volledig autonoom, zelf kunnenkiezen voor haar oorbelletjes !

De volgende ochtend geraken we maar moeizaam op gang, doen het rustig aan en trekken naar de Titiwangsa busterminal om een bus te nemen naar Jerantut. De skytrain fascineert de kinderen erg, je rijdt boven op een soort betonblok door de stad, voor ons is het fascinerend om de mensen erin te observeren, wat een diversiteit opnieuw !

Daar aangekomen blijkt de bus net weg te zijn, en we moeten 2h wachten, we kopen wel snel al kaartjes want we hebben de voorlaatste zitjes ! We gaan op zoek naar eten, en eindigen in een lokaal restaurantje, het is hier allemaal in buffetvorm : je neemt wat je wilt en je betaalt voor wat je op je bord hebt, daarna krijg je een rekening van 7euro, drank en koffie inbegrepen, voor ons 4 !

de bus is een supermodern ding, we zitten op de eerste rij, heel veel plaats, en Ilyan kan de hele weg aan onze voeten spelen. Na 3uurtjes zijn we er al, de kinderen hebben het weer fantastisch gedaan ! Illy heeft een uurtje geslapen, die doet tegenwoordig zijn middagdtjes op de bus of in de buggy, maar beter dat dan niets;-)

We zijn de enige Europese toeristen op de bus, vinden we wel raar, hoe geraken de anderen dan in Taman negara?zou iedereen georganiseerd naar daar gaan ? Wij vinden het in elk geval veel leuker om het op ons eentje te doen .

We overnachten 1 nachtje in Jerantut, zodat we de volgende ochtend de boot kunnen nemen naar Taman negara. Ik had het greenleaf travellers home gevonden via internet, goedkoop en vlakbij het busstation, dit bleek echter kompleet verlaten te zijn, het was een zeer basic gebouwtje met zeer primitieve accomodatie;-) nadat jenna een paar keer luid gegild had verscheen er dan toch iemand, en hij stelde ons voor om naar Angsana homestay te verhuizen, kostte slechts 60MR(15euro), voor een kamer. Daar aangekomen bleken we een heel huis/villa tot onze beschikking te hebben, want er was niemand anders, zeker OK ! Op ons gemak naar de nabijgelegen shoppingmall om een paar inkopen te doen, we blijven echt met open mond rondlopen in die enorme supermarkten, fruit en groenten die voor ons volledig onbekend zijn, hele rijen gedroogd fruit, koekjes, vis, vlees, noem maar op ! Onze supermarkten in Belgie verdwijnen hierbij in het niets, met onze « tomaten, komkommers en wortelen », en 1 standje exotisch fruit, en dat is dan ananas en mango's. Hier heb je minstens 3 verschillende soorten mango's, en fruit in alle kleuren en maten ! Heerlijk !

Bij gebrek aan een speeltuin, de kids nog even opnieuw op machientjes gezet, en ze mochten en « balleke draaien », maar heel logisch, daar konden ze hun energie niet echt mee kwijt;-)

het wordt echt tijd dat we tijd maken om nog eens echt iets voor hen te doen, zwemmen of een echte speeltuin, pretpark,... . Hopelijk kunnen we dit in penang waarmaken !

We eten opnieuw spotgoedkoop, en wat ons wel opvalt is dat het hier in Maleisie qua accomodatie vrij duur lijkt(voor wat je krijgt), terwijl het eten hier echt niks kost. Vietnam daarentegen, daar vonden we spotgoedkope degelijke accomodatie, maar het eten was globaal toch iets duurder.

We staan vroeg op, want we moeten de boot op in kuala Tembeling, een half uurtje rijden van Jerantut. De baas van de homestay rijdt ons naar ginder, en daar lijkt het compleet verlaten ! Geen toerist te bespeuren, waar zijn die toch ? Niet dat we klagen, maar het valt op dat er precies veel minder backpackers zijn ? Misschien door de duurdere prijzen ?

We moeten eerst een permit kopen om het national park in te mogen, en daarna een ticket voor de boot : 35MR, ook voor kinderen, zelfs ilyan ! Afzetterij tot en met, maar ja er vaart maar 1 boot door het laagseizoen, dus geen keuze, maar voelt niet goed ! Er druppelen nog 3 franse toeristen binnen, en dat is het. De boot is een houten geraamte zonder zitjes, ze hebben er een paar kussens ingelegd, en de tocht duurt 3h, dus dat betekent vooral creatief zijn met onze kleine kerel aangezien er niet echt ruimte is om te bewegen! Jenna schakelen we uit met de Ipad, en die horen we gedurende 3h niet meer;-).

Ilyan doet zijn uiterste best, maar logischerwijs wil hij natuurlijk wel eens met zijn handjes in het water, zijn zusje wat plagen en eerst bij mama, en dan bij papa zitten... ! We slagen erin hem bezig te houden, en het laatste stukje zingen we met zijn allen mee met kapitein Winokkio, vooral dan over het aapje, en de kikkertjes, dat zijn zijn favorieten ! We zijn weer fier op onze kindjes, die het tijdens het echte reizen toch weer uitermate flink doen !

We laten hem ook goed zoeken naar aapjes en slangen, en hij ziet ze overal ! En fier dat hij is dat hij er gevonden heeft;-) en dan doet zijn zus niet onder, jenna ziet altijd de grootste en de mooiste (iets typisch voor 5jarigen?)

bij aankomst in Taman negara krijgen we een mapje en zoeken maar naar accomodatie, we besluiten het ons niet te moeilijk te maken en na een tip van iemand dat er net een nieuw guesthouse is opengegaan, net boven waar we staan, besluiten we daar eerst te gaan kijken. Dat betekent concreet : sleuren met onze bagage, kinderen én buggy door het mulle zand naar boven, soms denk ik toch dat ze hier moeten denken dat wij geschift zijn;-)

eenmaal boven vinden we wel een prachtig klein gueshtouse : rainbow GH : gloednieuw, en na wat onderhandelen krijgen we de kamer nog 7dollar goedkoper (want er is geen kat!), dus dat zit helemaal goed ! 's avonds zit het GH wel helemaal vol, dus we hadden geluk als eersten te arriveren !

We zijn toch wel geradbraakt door 3h op de krammikele boot, en met een beetje pushen(het is donker Ilyan!) krijgen we Illy toch in slaap, wij genieten van enkele uurtjes volledige rust !

We hebben voor het eerst sinds lang ook weer last van de muggen, gelukkig hebben we nog ergens diep weggestoken nog wat Deet liggen, maar we worden bij momenten echt wel aangevallen !

Taman negara is het oudste oerwoud ter wereld, en toeristen komen hier vooral voor trekkings, kort of lang, je hebt ze hier in alle maten. Ons doel hier is tot aan de canopy walk geraken, een parcours in de bomen, 40m boven de grond. Verder lijkt ons met de kids niet echt doenbaar.

Het is hier duidelijk laagseizoen, we komen maar heel weinig toeristen tegen, en dat maakt het natuurlijk wel extra leuk en toch een beetje uniek;-)

in de namiddag proberen we een eerste wandeling uit, naar een rivier waar je kan zwemmen.

Eerst worden we door de boottaxi overgezet naar het echte park(want het dorpje ligt aan de andere kant), en moeten we door een resort, om op ons pad te geraken ; aan het einde van dit resort komen we al meteen een reet (Bucking deer) tegen, 2 aapjes, en een troep everzwijnen... het zullen ook meteen de laatste dieren zijn die we zien;-)

de hele weg lopen we over plankjes, hetgeen het voor de kindjes gemakkelijker maakt, voor ons iets minder authentiek;-). Je loopt langs de rand van de jungle, maar toch genieten we met volle teugen ! Ilyan loopt zelf een heel stuk ! En jenna, ja, die vliegt vooruit ! Overal rapen ze stokken en blaadjes, en overal ziet ze slangen ! « ja, dat was nu toch wel een echte slang » ! al snel komen we aan de rivier, die er een beetje oranje uitziet door al het hout dat erin ligt, en de kinderen trekken er niet echt aan om erin te duiken. Met behulp van papa gaan ze echt « vuur » maken, en werken dat ze doen ! Hout aanslepen, stenen verzamelen en wrijven maar, geweldig !

Met de hulp van mama wagen ze toch een poging om te zwemmen, het is dan ook lekker vochtig warm en een beetje afkoeling is zeker welkom. Het is echt genieten, zeker ook met alle oerwoudgeluiden die je erbij krijgt ! We zien de dieren niet, maar we horen ze wel !

De terugweg gaat even goed, alleen draag ik ilyan nu op mijn rug, het ventje is helemaal uitgeput !

We worden terug overgezet door de taxiboot, en gaan nog een hapje eten in een floating restaurant.

Jenna heeft blaadjes en lange takjes verzameld, en maakt er aan tafel mooie kettingen mee. Ze wil die absoluut afgeven aan de mensen van Orang asli origine(lokale stam) die de hele dag vruchteloos zitten te wachten op toeristen, en met een beetje aanmoediging durft ze het ook effectief;-) de mannen begrijpen niet echt wat er gebeurt, maar nadat een serveerster uitlegt dat het een cadeautje is, krijgt ons jenna er nen dikke knuffel bij !

Ik schrijf me meteen ook in voor een « night jungle walk », Mohamed blijft bij de kids, even wat qualitytime voor mezelf;-)

we steken eerst nog vlug de kids in de douche, en natuurlijk als alles snel moet gaan, en de kids over hun toeren zijn, kan je problems verwachten... Jenna raakt niet gekalmeerd, en in volle actie trapt ze door het afvoerputje, met als gevolg een dikke snee in haar enkel... overal bloed, toch een flinke snee, in Belgie misschien toch een hechting ingedaan, maar het is een mooi flappeke, en dus met een goed drukverband het bed in, het zij zo, een klein litteken daar is het einde van de wereld niet;-)

een klein spurtje naar beneden, en ik haal nog net de boot voor mijn « walk », en wat blijkt : natuurlijk vertrekken alle aanwezig toeristen voor dezelfde wandeling... veel dieren of insecten lijken we niet te gaan zien ! We krijgen inderdaad geen dieren te zien, maar toch wel een paar mooie insectenexemplaren ! Verschillende wandelende takken, een tarantula, een soort hoornspin met fluorescerende kleuren, een zeer giftige honderdpoot, reuzemieren, en veel termieten !

Terug in de kamer zijn de oualka's nog steeds wakker, dus dat betekent hopelijk lekker uitslapen;-)

Ilyan heeft een serieuse hoest te pakken, en hij houdt ons de hele nacht wakker met jammeren, ik hoop dat er niks aan het broeien is, maar dat is afwachten.

De volgende dag beginnen we aan onze wandeling vol goede moed ! Eerst ontbijten, en de boot op.

Jenna heeft een eigen plannetje gemaakt(ze heeft ons zien sukkelen de dag voordien waarschijnlijk;-) met een huisje en een boompje, en papa mag de kaart lezen, elke 5minuten vraagt ze of we nog op de "goede" weg zijn ;-)

Het is opnieuw een wandeling over plankjes, en zelfs ilyan stapt flink mee, enkel voor trappen omhoog wil hij gepakt worden. Na een klein uurtje arriveren we aan de voet van de canopy walk. Het is supervochtig en we zweten erop los ! De opzichter daar zegt ons dat er een verrassing wacht boven, wij dus snel gaan kijken ! En ja hoor, een enorme soort zwarte eekhoorn plakt tegen de boom, superdichtbij !

En dan beginnen we eraan : het is een zeer beveiligd parcours, met hoge netten, dus als je niet onnozel doet kan je eigenlijk niet naar beneden vallen ; ik begin met Ilyan aan het handje, maar dat wiebelt toch net iets teveel, en hij is ook wel een beetje bang, dus toch maar beter op mama's rug ! Jenna vliegt erdoorheen, ze lijkt geen angsten te kennen! We moeten haar echt een beetje intomen, of ze zou na minuten al aan het einde staan;-).

Het is wel een supercoole ervaring ! De diepte onder je(niet voor mensen met hoogtevrees!), de boomtoppen naast je !

Ook de terugweg verloopt vlot, het is ons toch gelukt ! Hoewel de plankjes wel een beetje geholpen hebben natuurlijk;-)

ik vond het wel spijtig dat we niet ietwat dieper de jungle ingetrokken zijn, de meeste mensen doen een 2-3daagse trektocht, maar anderzijds weet ik ook wel dat het met de kids heel moeilijk zou zijn geweest;-)

opnieuw naar de rivier stappen zien we niet echt meer zitten, dus trekken we in de namiddag naar de oever van de rivier, waar de kinderen zich uitleven met dammen bouwen en in het water spelen.

We boeken ook ons busticket richting Cameron highlands. Je kan van hieruit 2 kanten uit : richting Cameron Highlands/Penang of richting khota baru. Dit laatste is in het noordoosten, en daar heb je nu hevige stormen, spijtig genoeg, want de mooiste eilanden van Maleisie liggen daar !

De prijs voor de tickets is onwaarschijnlijk duur, opnieuw zijn we vrij afhankelijk van de toerismebureaus, hoewel we eigenlijk heel goed de lokale bus hadden kunnen nemen, maar dan moesten we in jerantut overstappen, en we hadden geen idee om hoelaat en of er nog een bus zou zijn. Ook de kids moesten betalen, maar voor Ilyan hebben we gewoon geweigerd.

Veel mensen vinden dat je in Vietnam vaak het gevoel krijgt afgezet te worden, maar zo hebben wij dat niet echt ervaren. We voelen dit veel sterker hier in Maleisie momenteel.