Reisverhaal «Gore - Dunedin»

DE GROTE REIS! | Nieuw Zeeland | 1 Reacties 03 Maart 2013 - Laatste Aanpassing 15 Maart 2013

Zondag 03/03/13 Gore – otago peninsula

we blijken eigenlijk nog wel tijd over te hebben dus besluiten we toch een stukje de Catlins in te rijden, en rijden tot aan Nugget point. Daarvoor moeten we langs kakapoint, en ja, dat vinden de kinderen zeer amusant;-)

meteen zien we ook wat we missen : opnieuw een prachtige kustlijn, met kliffen, en prachtige vergezichten. We durven niet helemaal tot aan nuggetpoint rijden, gezien de kiezels op de weg, maar tot waar we geraken is het wederom prachtig.

We willen vandaag tot in Dunedin geraken, en dat lukt ons gemakkelijk. Dunedin is duidelijk een echte studentenstad, beetje Leuven achtig, en het heeft ook wel iets van Wellington. Best gezellig. Morgen moeten we hier ook onze auto laten maken.

We hebben nog geen slaapplaats en rijden door richting otago peninsula. In portobello reserveren we toch maar snel een plaatsje vooraleer we doorrijden naar het uiterste punt. We stoppen nog even aanhet pinguin conservatorium, maar durven vandaag geen toer meer doen, want dan zouden we zonder lichten terug moeten, en dat zien we niet helemaal zitten. Dus vandaag eindigen we de dag op Albatros point. We zien nog enkele zeehonden(alsof het de normaalste zaak ter wereld is;-) en misschien hebben we ook albatrossen gezien, ik heb er geen benul van, en zie het verschil in de lucht ook niet, maar het is allemaal toch even schoon ! Bij het terugrijden, zakt de zon, en de vergezichten met ondergaande zon zijn spectaculair.

Voor avondeten halen we fish&chips, want we hebben geen zin om te koken. De kinderen zijn het tegenwoordig al helemaal gewoon om samen te slapen, en ondanks wat gemorrel duiken ze er toch vrij gemakkelijk in.

Maandag 04/03/13

we rijden terug naar het pinguin conservatorium voor een toer, want de kinderen willen nu echt wel een pinguin zien, waarover we het al zolang hebben, en met happy feet zitten ze al helemaal in de sfeer ! Voordeel van de toer is dat we ook wéten dat we ze zullen zien, kwestie van de teleurstelling bij de kinderen tot een minimum te beperken.

Nieuw zeeland heeft zo goed als geen natuurlijke bossen meer, omdat de mens het merendeel van het land heeft omgevormd tot « farmland ». het is inderdaad indrukwekkend om te zien hoeveel farmland er hier overal is, en je ziet duidelijk de « heraangelegde » bossen op de heuvels.

Probleem is dat de yellow-eyed pinguins nogal asociale wezens zijn, en zich graag wegstoppen tussen de bosjes. Op die manier was en is de mens dus een grote bedreiging voor de beestjes.

Dit project plant dus opnieuw bos en natuurlijke planten aan en zet « huisjes » op, zodat deze pinguins opnieuw de rust kunnen terugvinden die ze nodig hebben om te paren. En dit kunnen wij dus gan bekijken. Inclusief de ondergrondse tunnels en kijkgaten om de pingu !ns niet te storen. Voor ons zeer interessant, de kinderen zijn natuurlijk wel wat teleurgesteld, dat we maar 3 pinguins van dichtbij zien, hoewel we op 1m langs een beestje lopen, en dat vindt Jenna wel cool !

We passeren ook nog een zeehondenkolonie, wat een kolossen zijn dat toch, van heel dichtbij. In de kleine hokjes zien we ook enkele blauwe pinguins, en wat zijn die klein in vergelijking met hun collega's !

de kers op de taart voor de kindjes is toch wel het « ziekenhuis », waar jonge pinguins opgvangen worden vwaarvan de ouders gestorven zijn : ineens zitten daar 20 pinguins bijeen in een hokje, en ja, dit begint al op happy feet te lijken;-)

terug n de auto bellen we meteen naar Jucy om te horen naar welke garage we kunnen doorrijden, want we willen ons lampenprobleem zo snel mogelijk opgelost hebben.

De service is echt meer dan degelijk, vriendelijke mensen aan de telefoon, concrete, correcte informatie, en zo staa we een half uur later in centrum Dunedin aan de garage voor onze lampen.

De garagistgeeft aan dat we de camper in het beste geval vanavond terug mogen komen halen, maar wij maken duidelijk dat we hem zo snel mogelik terug willen, hij zal zien... .

We lopen richting centrum, maar het regent en waar botsen we op, 1 blok van de garage ? Een ware binnenspeeltuin, dus de keuze is snel gemaakt ! Er is geen kat, dus onze kids hebben de hele ruimte voor zich alleen, hun plezier kan niet op (en dat van ons ook niet, want ik ben echt geen fan van -drukke- binnenspeeltuinen !

Na 2h bellen we toch maar met Jucy om te vragen, « wat als ? » de auto niet klaar geraakt vandaag. Ze beloven de garage te contacteren. Een half uur later belt de garagist zelf : we mogen de auto komen halen, oef ! We hebben een volledige verzekering, en dus rijden we gewoon weer buiten, richting noorden, wat een luxe;-) !

We stoppen voor de nacht in Kakanui, er zouden daar Pinguins zitten, en het ligt halverwege Dunedin-Christchurch(CHCH).

Terwijl mohamed bij de kinderen blijft trek ik richting zee, samen met een Engelse vrouw die ook wel een kijkje wil gaan nemen.

De zee beukt indrukwekkend op de lage rotsen, de grond onder onze voeten trilt enorm, maar het is dus hoogtij en er is niet echt vrij strand te zien, dus we vrezn al een beetje, en na een uurtje wachten, inderdaad, geen pinguin gezien, hoewel we ons toch keurig achter de bosjes schuolhielden ! Pinguins komen namelijk niet uit het water als ze zich bedreigd voelen, dus als je midden op het strand gaat staan komen ze gewoon niet. Ze volgen ook altijd dezelfde route, en qls jij toevallig op die route staat, zullen ze niet gewoon rond je lopen, je blokkeert letterlijk hun weg.

Een beetje teleurgesteld keren we terug, maar bon, ik had ze deze morgen al in overvloed gezien dus dat viel nog wel mee;-)