Reisverhaal «reis naar Auckland en eerste dag in Nieuw Zeeland»

DE GROTE REIS! | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 19 Februari 2013 - Laatste Aanpassing 07 Maart 2013

19/02/2013

hier zitten we dan, op de airportcampsite van Auckland, te bekomen van onze vliegreis, en te genieten van onze vrijheid en onze camper ! Wat een geweldig ding, we zitten al helemaal in de kampeermood van Frankrijk, dit kan alleen maar beter gaan !

Gisteren zijn we op tijd naar de luchthaven vertrokken, want online stond er dat er overal speeltuinen zijn op de luchthaven. Volgens een Deense jongen op de trein zou er zelfs een zwembad zijn... spijtig genoeg blijkt dit niet helemaal te kloppen, de speeltuinen zijn verdwenen, enkel nog in terminal 3, maar we hebben geen zin om met al onze zakken te heulen naar daar, dus houden we ons bezig in de vertrekhal.

We « vieren » mijn verjaardag, Jenna is helemaal in de stemming en ziet het al helemaal zitten dat het hele vliegtuig voor mij zal zingen, we temperen haar een beetje en beloven dat ze snoepjes mag uitdelen aan onze buren in het vliegtuig.

Jetstar is een lowcost maatschappij zoals Ryanair, en dus je krijgt waarvoor je betaalt : zo goed als niets dus, tenzij je bijbetaalt... .

Het grappige van een vliegtuig nemen met een kleuter en een peuter zijn de blikken van de medereizigers. Iedereen denkt en hoopt : « laat die 2 uitgelaten dropjes, alsjeblieft niet naast ons zitten »! De angstige (en soms agressieve) blik in de ogen van sommige reizigers is goud waard ! Het handige voor mezelf is dat hoe meer ik die blik zie, hoe rustiger ik wordt;-) dan moeten ze maar in businessclass gaan zitten, ik kan mijn kinderen niet « af » zetten, spijtig;-). We staan helemaal vooraan in de rij om het vliegtuig binnen te gaan(met een uur vertraging, je kan je de kinderen al voorstellen, na een hele dag niksen op het vliegveld, ze zijn héél uitgelaten ;-), en er is een nederlands koppel dat al een uur met zo een blik naar ons staart... terwijl we naar het vliegtuig stappen, begint de man toch wel niet te spurten zeker om ons Jenna voorbij te steken, en dat laat ons Jenna niet gebeuren, met een extra spurtje zoeft ze hem terug voorbij, hilarisch eigenlijk, dat is dan een volwassen man ! En ja hoor, zitten deze mensen toch niet net schuin voor ons, je kan ze horen zuchten tot in Tokio! Als Ilyan zijn keel openzet steekt de man ostentatief zijn vingers in zijn oren(echt waar!), en ik wordt er helemaal rustig van;-). We hebben niet betaalt voor dekentjes, noch voor een ipad, gelukkig wel voor 2 maaltijden, en ja hoor, net als je niets besteld voor hen, is het macaroni en vreten de kids echt alles op;-).

Het is echt ongelooflijk koud, maar om nu te gaan betalen voor dekentjes vinden we toch overdreven.

En dan gebeurt hetgeen ik atijd al gevreesd heb. Het is mij nog nooit overkomen, maar voor alles is een eerste keer : « we kindly would like to know if there's a doctor or registered nurse on board »... ik zak wat dieper weg in mijn stoel, niemand ? Ai verdorie, ben ik nu echt de enige dokter op de vlucht ? Ja dus, dan maar rechtstaan en me gaan melden. Gelukkig blijkt het niets ernstig, een jongen van 5 met plots opgekomen koorts. Ze mogen geen volwassen paracetamol geven van de piloot, en dus willen ze een dokter standby voor het geval het verergert. Dat is dan ook even geluk voor die jongen, dat ik net ook 2 van die patatjes heb, want wij hebben wel de juiste « kind »medicatie bij. Ik ga even checken bij de jongen, valt allemaal heel goed mee, hij krijgt zijn siroopje en valt meteen in slaap. De stewardessen zijn zeer dankbaar, en meteen mag ik alles bestellen wat ik wil;-) maar daar ben ik dan weer net iets te bescheiden voor, dus ik bedank vriendelijk !

De nacht is er geen, gelukkig voor de kinderen wel min of meer, maar om 3h snachts (het is dan 8h 's ochtends N tijd), gaan de lichten aan en komt het ontbijt. Jenna slaapt dapper door, maar Illybilly is weer helemaal in zijn nopjes, gelukkig is hij goedgezind (voor het Nederlandse stel naast ons, die btw nog geen woord gezegd hebben tegen ons, nooit meegemaakt, ze moeten echt met een kater gezeten hebben !)

we landen vrij goed op tijd, en dan krijgen we te horen dat we allemaal moeten blijven zitten, want er is een passagier aan boord met koorts, en dus customs moet langskomen om te zien of hij in Quarantaine moet. We verwachten al mannen in isolerende pakken, maar gelukkig is het slechts de dokter mét een mondmaskertje, die gelukkig concludeert dat hij gewoon naar buiten mag. We zagen ons al met heel het vliegtuig in quarantaine zitten;-)

Onze eerste indruk bij aankomst is « paranoia ». we begrijpen dat men zich wilt beschermen, maar het gaat hier echt ver. We hadden al gelezen over hiking boots, die hebben we gelukkig niet, maar je moet je eerst langs 2 drugshonden, dan langs de douane, dan krijg je een letter(wij hadden A?), en mag je je bagage afhalen. Daar krijg je nog « de kans » om alles weg te gooien wat niet binnen mag, en dan moet je langs een check waar men je enkele vragen stelt, en zij beslissen of je een verdere fouillering nodig hebt, wij gelukkig niet. Daarbij komt ook nog dat je weer in een « nors »(westers?) gebied terechtkomt, niemand lacht nog, alles gebeurt zeer afstandelijk, helemaal anders dan in Azie.

Maar we zijn er dus zonder problemen doorgeraakt ! Veel gemakkelijker dan we hadden gedacht.

En dan op zoek naar onze camper, we moeten blijkbaar een shuttlebusje bellen, dit lukt na enkele keren, en een uurtje later staan we in het buro van Jucy cars om onze knalgroen-paarse campervan op te halen .

We krijgen een hele rondleiding, het lijkt allemaal niet moeilijk te zijn ! We hebben een compacte van, met keukentje, dvdspeler en toilet, we zien het helemaal zitten !

Aan de andere kant zijn we helemaal geradbraakt, en we denken er nog aan om Auckland te bezoeken, dus we maken het ons gemakkelijk en beslissen te overnachten op de airport campsite, niet moeders mooiste, eigenlijk groot parkeerterrijn, maar wel met deftige douches en keukentje.

We doen eerst onze inkopen voor de komende dagen(duur!), en settelen ons dan op de camping. Er komt ook nog een duits stel toe met een baby die net 3maand door NZ getrokken zijn, en ze hebben nog enkele spulletjes voor ons(leuk!), want zij vertrekken morgen naar Australie.

Ilyan is momenteel zeer interessant om te observeren : het ventje scharrelt de hele tijd rond in de camper, is precies op zoek naar iets, ruimt op, en vooral : hij zwijgt ! Je merkt dat hij echt zijn plaatsje aan het zoeken is, aan het wennen aan zijn nieuwe omgeving, en inderdaad, na een uurtje is hij weer helemaal de oude en kwettert hij er terug op los ! Na de douche is hij zo moe, dat hij gewoon in de campingstoel in slaap valt !

We beslissen uiteindelijk om Auckland over te slaan, we zien het niet meteen zitten om met onze camper door de stad te rijden, en na KL en singapore hebben we het wel gehad met grote steden. Misschien missen we iets, maar zowieso, met maar 3weken, gaan we héél veel dingen missen, dat is ons nu al duidelijk ! En wij willen natuur, dus morgen trekken we door richting Rotorua, maar wel via de oostkust : bay of plenty, waihi beach en Tauranga.

Woensdag 20/02/13

Jenna wou absoluut boven slapen, en
Ilyan daarmee natuurlijk ook, dus hebben we dat even geprobeerd...
Ilyan izjn tentje bovenin gewurmd, omdat we er toch niet gerust in
waren dat hij er niet uit zou vallen... het in slaap vallen ging
goed, iedereen was kapot, maar midden in de nacht : eerst Ilyan
wakker, bang dus hem tussen ons in gelegd beneden, een half uurtje
later, ook ons miss : bang, dus die ook beneden gelegd, en
daarmee lagen we met ons gevieren onderaan in de camper, Mohamed
merkte het pas 2h later !

Het is nog wat zoeken hoe we alles
geregeld krijgen in onze beschikbare oppervlakte, maar het lijkt wel
te vlotten. Lekker ontbijten, al zijn de kampeerstoelen veel te laag
voor de tafel;-)

de kinderen zitten vrij ver naar
achter, maar we verwachte geen grote problemen, onze kids hebben
ijzeren magen, ongelooflijk wat voor wegen, boten en routes ze al
overleefd hebben !

We gaan op weg richting oostkust, en
rijden langs de Coromandel bergketen, zeer indrukwekkende
landschappen, op slechts 200km verandert het landschap toch enorm we
passeren delen die echt op Zeeland trekken, andere hebben iets van de
highlands, opvallend zijn ook de « kleine heuveltjes »
die overal oppuppen !

We zijn totale Lord off the rings
leken, ik heb ooit het eerste deel gezien, maar dat moet toch al wel
heel lang geleden zijn vrees ik, maar ik kan me wel inbeelden waarom
men zo een « sprookjesachtig thema hier verfilmt.

Een tweetal uurtjes later komen we aan
in Waihi beach, maar het weer betrekt snel, we nemen snel een kijkje
op het strand, picknicken er vlug, maar de donkere wolken jagen ons
al snel weer de camper in (weer nog een voordeel van zo een ding :
slecht weer, dan ga je gewoon weer verder!)

op het gemakje rijden we via Tauranga
richting Rotorua. Rotorua heeft verschillende meren, en is ook gekend
om zijn thermale geijsers en warmwaterbronnen.

We zoeken ons een plekje op een
DOCsite, aan het Orakera meer, en 200m voor de campsite passeren we
nog een site mét speeltuin, het blijkt ook een Docsite te zijn, dus
de keuze is snel gemaakt ! We parkeren ons voor de speeltuin,
met een prachtig zicht op het meer en de stilletjes ondergaande zon.
Jenna zwemt nog even in het meer, wat een rust, en hoe heerlijk is
dit !

Een DOC site betekent weinig
faciliteiten, dus enkel toilet, en 's avonds is er geen licht, dat is
wel even spannend om een plasje te doen, maar met een zaklampje
geraak je al ver;-)

donderdag 21/02/13

we hebben ons voorgenomen vandaag een
« living village » - maoridorp en de pohutugeyser te
bezoeken, het is goedkoper dan Te Puia, en je kan de geyser evengoed
zien volgens de LP.

We komen net op tijd aan voor een
culturele voorstelling. Hoewel we wat bang waren voor
« dierentuintoestanden » viel het allemaal heel goed mee.
Ondanks dat je wel het gevoel had dat het er wat « gemaakt »
was, bleef het allemaal heel normaal. De maori's hier wonen nog in
het dorp en maken ook gebruik van de bronnen om te koken, te baden
enz... .

De voorstelling begon met de Haka groet
en speech. We hadden de kids wel voorbereid, maar vooral Jenna was er
helemaal van in Shock ! Ze bleef helemaal in trance kijken, ook
bij de dans en liederen die werden gezongen en die helemaal iet hard
waren, ze was er zwaar van onder de indruk.

daarna kregen we een rondleiding in het dorp, langs de huisjes en de verschillende bronnen in het dorp zelf. We eindigden met een zicht op de Pohutu geyser, en volgens de gids hebben we geluk, want de geyser spuit water de hoogte in. Niet heel hoog maar toch, blijkbaar doet ie soms helemaal niets.

Het is echt heel warm hier, vooral de zon schijnt heel fel. Er is wel een koele, droge wind, maar heel anders dan in Azie. We besluiten een camping te zoeken met een zwembadje, zodat de kids zich nog even kunnen uitleven, en we vinden een leuke campng iets buiten het stadje, all seasons holiday camping, met speeltuin, trampoline en zwembad, wat wil je nog meer als kind ?!

Momenteel gaat er in Rotorua het nationaal HAKAfestival door, waarbij van over het hele land Maori groepen samenkomen om de beste hakadans, poidans, maoritaal dictie, enzovoort te verkiezen. Op de camping zit ook een grote groep, maar ze hebben net opgetreden als wij toekomen, dus geen oefeningen meer voor ons, spijtig !