Reisverhaal «Wanaka - Milford Sound»

DE GROTE REIS! | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 01 Maart 2013 - Laatste Aanpassing 12 Maart 2013

Donderdag 28/02/13

echt spijtig dat we niet langer in Wanaka kunnen blijven, maar we willen absoluut naar Milford sound, dus nemen geen risico en rijden door.

We nemen de langere weg richting Queenstown, omdat deze veel mooier is dan de snelle(door skigebied), en inderdaad, naast de kilometers wijngaarden, opnieuw prachtige bergketens, kleuren, azuurblauwe rivieren, schitterend!we stoppen even in een plaatsje waar ze het bungeejumpen zouden « uitgevonden » hebben, van buiten lijkt het een klein gebouwjte, maar eenmaal binnen kom je in een mega bunker terecht, die uitgeeft op de rivier en je kan binnen of buiten het jumpen aanschouwen, de kinderen zijn gefascineerd !

De volgende stop is Arrowtown, een klein stadje dat ze gerenoveerd hebben zoals het vroeger was, beetje « wildwest » stijl, best leuk, maar onze voornaamste reden hier te stoppen is de authentieke « snoepwinkel » ! manman, zelfs ik krijg kriebels, wat een nostalgie ! Ik koop een zakje goeie ouwe zure bollen, en Mohamed en de kids laten zich helemaal gaan, die zijn niet te stoppen;-)

en dan rijden we vlug door, want we willen vandaag nog zo ver mogelijk geraken !

Aangekomen in Te anou verzekert de dame van de I-site ons dat we zeker nog een uurtje kunnen doorrijden tot de voorlaatste DOC-site, en dus zetten we nog een tandje bij... . De kids doen het supergeweldig in de auto, de tablet helpen natuurlijk heel veel, maar dan nog, we kloppen heel wat uurtje in de auto ! De wegen blijven ook super goed, zo ook reichting Milford Sound ; we hadden ons weer voorbereid op hevige bochten en stijgingen en dalingen, maar niks van ! Tot aan de campsite bijna recht op recht, tussen de bergen door, het zonnetje zorgt voor een extra mooi effect, en onderweg stoppen we dan ook dankbaar voor wat foto's. Aangekomen aan Cascade Creek, begin ik aan het eten terwijl mohamed en de kids de omgeving en de rivier gaan verkennen. Opnieuw stenen, en stokken, meer hebben de kids niet nodig, je merkt wel dat de creativiteit van de kinderen er met sprongen op voorruit gaat tijdens het reizen, ze worden verplicht door het gebrek aan speelgoed(Ilyan heeft exact nog 1 duploblokje over, en dat koestert hij verschrikkelijk;-) zelf dingen te verzinnen, en dat doen ze met verve !

Foto's nemen met kleine kinderen is dan weer een ander paar mouwen. Vaak trek ik foto's met aan elke arm een hangend kind, of met ilyan op mijn rug, en dat zorgt niet voor de meest standvastige beelden;-)

de zandvliegen duiken hier weer op, en dus vluchten we vrij snel de camper weer in. Na een toertje « muggenmeppen » kruipen we onder de wol.

Vrijdag 01/03/2013

motregen, net op het meest bochtige stuk van onze reis, maar niks aan te doen, al bij al valt het nog mee.

Het landschap wordt er alleen maar spectaculairder op, tussen de hoge bergen, regelmatig nog sneeuw op de toppen, schitterend!

Al snel komen we aan de Homertunnel. Het is een uit de rots gehakken tunnel, en niet meer dan 3,41m hoog (onze auto is 3m hoog!), het heeft 2 baanvakken, maar volgens mij passen er geen 2 campers naast elkaar in ! Overdag werkt men met eenrichtingsverkeer, wat het erdoor rijden toch iets minder onaangenaam maakt !

Er staat 1 auto voor ons, en ik maak gebruik van de wachttijd om nog wat foto's te trekken. Terug binnen zeg ik aan Mo dat hij zijn lichten moet aan doen, maar die heeft hij al aangezet...

op het moment dat we 10m de tunnel in zijn valt onze frank... de lichten werken niet ! Gelukkig rijdt er een autootje voor ons, dat wel goed gas geeft, maar ik ben eerlijk gezegd doodsbang, want we hebben geen idee of onze achterlichten werken, en in een slakkegangetje gaan we vooruit. Op bepaalde delen zien we gewoon geen steek, buiten het lichtje in de verte van de auto voor ons. De opluchting bij « het licht aan het eind van de tunnel », je kan het je niet voorstellen;-)

geen tijd om te bekomen, de weg vervolgt in een paar U-bochten met de nodige afdalingen om U tegen te zeggen, deze weg is zijn naam wel waard!

Aan de infobalie kan je alleen boeken voor southern discoveries tour, maar Jucy biedt halve rpijs aan voor de chauffeur, geen probleem zeggen zij, wij bieden jullie hetzelfde... duidelijk dat het hoogseizoen op zijn einde loopt ! Omdat we niet meteen een boekingkantoor van jucy(de maatschappij van onze Camper), boeken we hier maar, later blijkt natuurlijk dat de andere maatschappijen in de haven zef hun kantoor hebben.

Uiteindelijk blijkt dat op onze boot geen kat zit, terwijl een andere boot overvol zit, en jucy heeft enkel kleine bootjes, dus al bij al zaten we wel goed denk ik.

De tocht is in één woord geweldig. Varen tussen de fjorden, hoge bergketens, indrukwekkend natuurschoon ! Spijtig genoeg geen dolfijnen, maar zeehonden krijgen we wel te zien. Spijtig van het bewolkte weer, maar al bij al toch één van onze highlights op deze reis !

En dan moeten we terug door die Tunnel. We spreken voor de zekerheid iemand van Jucy aan die komt kijken, maar het probleem wordt niet gevonden. We moeten er dus terug door, geen andere mogelijkheid.

En wet van murphygewijs, op het moment dat we dezelfde U-bochten door izjn en vlak voor de tunnel komen, zijn we de eerste auto, en staat het licht op groen... Mohamed gooit zich op zei en laat alle auto's passeren, want als eerste erin dan hebben we een serieus probleem!heelhuids komen we aan de andere kant, en deze keer was ik toch wel echt bang, gewoon al omdat je wéét dat je er zonder lichten gaat doorrijden.

We pauzeren in Te Anau, om hier toch ook even te kunnen genieten van het uitzicht, de kids genieten vooral van de grote speeltuin in het park. We eten fish&chips van een kraampje, héérlijk !

Voor Ilyan is er hier één ocnstante : de speeltuin... hij leeft van speeltuin naar speeltuin, als er een speeltuin is op de camping is hij blij ! Elke speeltuin onderweg heeft hij gezien en dan begint hij te gillen !

Een tweede constante is onze camper. Deze heeft een zeer opvallende groen-paarse kleur, en dus de kids herkennen hem van overal (wel gemakkelijk op de camping, tussen al die witte monsters, ons kleine groen-paarse dropje;-) en ook onderweg als we een jucy passeren dan beginnen de kinderen te gillen : kijk mama, papa, dezelfde ! Het leuke voor ons is dat je elkaar meteen herkent : het zorgt bijna voor een « familiaal gevoel » op de weg, toeteren en wuiven als je een andere Jucy tegenkomt, best leuk en grappig !

We overnachten vanavond in Gore, ergens in de middle of nowhere, we hebben door tijdsgebrek het zuiden en de Catlins overgeslagen, maar hebben daar al vrijwel meteen spijt van.

De camping is een kleine familiecamping, de dochter van 14 wijst ons de weg, en het keukentje is echt supergezellgi ouderwets. Het ruikt er echt naar een ardeense gite, en we voelen ons er meteen thuis. Het leuke van de campings ook is dat je heel snel kennismaakt met andere mensen.

Wat wel opvallend is, is de hoeveelheid Duitsers dat hier rondreist ! Verder vooral Fransen en Australiers.het belgische koppel van op de boot zijn we spijtig genoeg niet meer gekruist, hopelijk hebben zij hun trip ook goed kunnen afmaken.