Reisverhaal «Singapore deel 2»

DE GROTE REIS! | Singapore | 0 Reacties 12 Maart 2013 - Laatste Aanpassing 25 Maart 2013

Dinsdag 12/03/13

we vliegen om 9h richting Auckland, dus moeten we er heel vroeg uit!en het blijft cliché, maar &ls de kids mogen uitslapen zijn ze wakker om 6h30, en als we er vroeg uitmoeten, zijn ze niet wakker te krijgen;-) dus half slapend de taxi in, en goed op tijd komen we aan op de luchthaven. De vlucht naar Auckland verloopt vlot, we hebben 2h om over te stappen, dat is nog wel even spannend, want de internationale terminal ligt een eindje lopen, en we hebben uiteindelijk maar een half uur om er te geraken!Gelukkig is ons jenna goed in vorm, en superflink, en ze hobbelt mee met papa naar de check-in, terwijl ik met Ilyan zwoegend volg;-)

opnieuw checken we in zonder problemen, we gooien zelfs ons tentje op de bagageband tegenwoordig;-) os doel in Singapore is wel om van die groene extra zak af te geraken, maar dat zou geen probleem mogen zijn als we alle warme jassen en overbodige spullen opsturen !

De vlucht richting Singapore is een dagvlucht deze keer. Er hangen televisieschermpjes in de stoelen, en de kid zijn niet meer te houden!we slagen erin om ilyan wat af te leiden, en betalen voor mijn schermpje en dat van jenna, en de laatste horen we natuurlijk de volgende 10h niet meer;-)

Ilyan is eigenlijk ook heel de vlucht superflink, en er wordt niet naar een dokter gevraagd... eerlijk : ik bekijk 4 films op mijn gemak, heerlijk;-)

we komen aan om 17h in Singapore, en beginnen aan onzen trot richting centrum om morgen exact hetzelfde te doen in omgekeerde richting, de hotels op de luchthaven zijn gewoon onbetaalbaar !

De kinderen herkennen de metro, en ze vinden het geweldig ! Ilyan herhaalt steeds « hier zijn we al geweest » en Jenna toont ons natuurlijk de weg !

Vrij geradbraakt komen we aan in 5.footway.project Bugis, het is broeerig heet, veel warmer dan enkele weken geleden, en ons kamertje is echt weeral pietluttig klein, een stapelbed 3m hoog, levensgevaarlijk !

Ilyan is ondertussen allang in slaap gevallen, en wij volgen niet lang daarna.

Dit heeft tot gevolg dat we met zin allen om 4h 's ochtends alweer lekker wakker zijn, kwestie van een jetlag gesproken, en om 7h zitten we lekker aan het ontbijt.

En wat nu ? Onze vlucht is pas om 17h, en we zijn veel te vroeg wakker... we besluiten op zoek te gaan naar een speeltuin of iets dergelijks voor de kids, en eindigen in een mega shoppingmall, de naam ontglipt me, maar doet er niet toe;-)

we vertrekken op tijd naar de luchthaven, poging 2 om een speeltuin te zoeken, in terminal 3 zou er één zijn, en als we daar aankomen, blijkt het 18dollar per kind te kosten, wablieft ? Singapore als heel goede luchthaven aangeschreven staan, nou, wat kindvriendelijkheid betreft toch niet echt ! Azie-onwaardig, wat ons betreft;-) (niet dat die van ons beter is, maar In Belgie heb je dan ook niet in elk dorp een deftige speeltuin;-).

We vliegen deze keer met lion Air, low budget, maar defitge kwaliteit wat ons betreft ! Het boeken gaat vlot : je betaalt je ticket, en geen gezever over bagage bijkopen enzo, zoals Ryanair. Families mogen zonder problemen eerst inchecken, daarvoor moet je niet bijbetalen, wat maar logisch is !

De vlucht gaat ook heel goed, met een spaanse piloot, die ons maar eventjes een dik half uur sneller afzet in jakarta dan voorzien !

Alleen voor de kinderen is het hel ! Met het uurverschil van NZ, vertrekken we eigenlijk om 00h snachts, en de kids zijn dus volledig uitgeput ij vertrek. Ze vallen als een blok in slaap, en ik draag ilyan de luchthaven van jakarta uit, terwijl Jenna verder slaapt in de buggy. Wij zijn ondertussen ook helemaal kapot, en toch beslissen we om de DAMRI bus te nemen naar het centrum, daar krijgen we wel even spijt van als we nog 45Minuten moeten wachten in een broeierige hitte tussen een massa volk. Bussen komen en gaan, maar de onze richting Gambir zit er niet bij. We worden aangesproken door een vriendelijke indonesische die ons voor zot verklaart dat we geen taxi nemen, tja backpacken …;-)

als de bus er eindelijk is, is het een ware rush om erop te geraken, want er zijn meer mensen dan plaatsen. Ik laat me niet kisten, en met de 2 kids op mijn arm murw ik me naar binnen terwijl mohamed de bagage wegsteekt. We zijn een echte tandem op dat vlak;-) gelukkig hadden we maar 2 plaatsen gekocht, want meer plaats zouden we niet gehad hebben;-)

de kids vallen quasi meteen opnieuw in slaap om niet meer wakker te worden, en wij slepen ons, de kids en de bagage richting Blue bird taxi om ons naar het hotel te laten brengen. (we zouden het hebben kunnen stappen, maar niet in onze conditie;-). In het vervolg misschien iets meer rekening houden met jetlaguren;-)

we worden heel vriendelijk onthaald in onz hotel, hotel Cipta. We vliegen naar de kamer, steken ilyan al slapend in zijn tent en vallen moe maar voldaan in slaap.