Reisverhaal «Bangkok en terugreis»

DE GROTE REIS! | Thailand | 0 Reacties 23 April 2013 - Laatste Aanpassing 21 Mei 2013

23/04/2013 Bangkok

het is zeer vroeg en we leggen de kindjes al slapend in de taxi. Ons vliegtuig is op tijd, we verlaten Manila zonder problemen, en we landen om 10h in Bangkok. Hier is het allemaal begonnen, en het voelt weer raar om hier nu terug te komen.

We haasten ons naar de taxi, ondertussen met heel wat « ervaringsbagage ». we passeren de stand voor de taxi, en Mohamed vraagt langs zijn neus weg hoeveel het « ongeveer » is tot in het centrum. 450Baht volgens de vrouw, en we stappen in een geelgroene taxi. We merken meteen dat de chauffeur zijn meter niet heeft aangezet, en dus na 500m maken we hem er attent op. « no, no, 450baht », ja man, niet met ons, vriendelijk manen we hem aan om toch maar de meter op te zetten, en hij wordt echt woest, je ziet de stoom bijna uit zijn oren komen ! We verwachten ons aan een enorme toer in bangkok, maar aangekomen aan Khao san road moeten we 350Bht betalen;-) alleen weigert hij ons tot voor het hotel te rijden, en stopt aan het einde van de straat, ik wil nog even in discussie gaan, maar hij lijkt het allemaal niet te « verstaan » : «OUT », wow, wat is er gebeurd met die lieve Thai ? We haasten ons uit de taxi, en zodoende vergeten we ilyan zijn kostbare olifantenzakje, met al zijn rekwisieten, waar we zo fier op waren, dat hij ze na 6maanden nog had ! 1 duploblokje, zijn ondertussen helemaal ingedeukte ambulance, zijn vliegtuig,... . Hij had er minder last van dan ons, maar toch, echt jammer !

We lopen te voet richting Rambuttri village inn, waar het zoals altijd een drukte van jewelste is. Ook hier lijken de receptionistes veel minder vriendelijk dan in het begin, heel gestressed, en als we een kamer vragen, dichter bij het zwembad, verdwijnt de lach helemaal. Op de kamer mag blijkbaar maar 1 kind gratis, en ons argument dat ilyan op de grond slaapt pakt niet, we moeten bijbetalen, 6maanden reizen we nu, en dit hebben we nog maar zelden meegemaakt(eerlijk, het staat wel op hun website;-)

Heel raar, maar dat is natuurlijk toeval, slechte dag, en wij zijn ook serieus vermoeid. De Thai die we de volgende dagen tegenkomen zijn weer het volledige tegenovergestelde;-)

De kindjes lijken zich niets te herinneren van het hotel, zelfs Jenna niet, haar frank valt pas op het moment dat ze het zwembad ziet;-)

er is veel meer volk aanwezig, maar onze kinderen kan het niet schelen : ze springen en duikelen in het zwembad en we krijgen ze er maar met moeite uit .

De rest van de namiddag kruipen we terug in ons bed, want de vermoeidheid slaat hard toe. 's avonds wandelen we wat door de straatje van Bangkok en eten nog eens indisch, dat was lang geleden !

De volgende ochtend gaan we op zoek naar een speeltuin ; we hebben geen Lonely planet meer, en dat voelt toch wel lichtelijk verloren aan. Vooral ivm welk transport te nemen zitten we lichtelijk vast, zo zie je maar, LP heeft zowel nadelen, maar zeker ook voordelen;-) We zoeken een aantal dingen op op het internet, er is een park dat wel leuk lijkt te zijn voor de kinderen, maar het is het vriendelijke meisje van het cafeetje waar we ons ontbijt nemen die ons goed op weg zet : eerst de boot nemen, daarna de skytrain, en eventueel nog de metro !

We varen een heel groot stuk van de rivier af, en na een kort ritje komen we aan het park, maar veel speeltuin zien we niet meteen, dus aan de hand van een kaart trekken we naar een ander park, waar een « discoverymuseum » zou zijn... niet dus, grrr, zonder reisboek ben je toch echt wel nergens;-).

We beslissen het ons dan maar gemakkelijk te maken en trekken naarSiam square, de ene naast de andere shoppingmall, en ik had ergens gelezen dat er een vrij nieuw pretpark is, ergens op de 7e verdiepeing;-) Kidzanai, een kinderstad, waar de kinderen allemaal beroepen kunnen uittesten, en daarmee geld verdienen om dan iets te kunnen kopen. Zéér commercieel getint, elk beroep wordt uitgebeeld door een bedrijf natuurlijk, maar qua concept wel zeer leuk ! Je loopt echt door een stad op kindermaat, met overal straten en pleintjes, je hebt de brandweer, ziekenhuis, tandarts, garage,... noem maar op ! Jenna rijdt mee met de brandweerwagen, ambulance, onderzoekt een patient, is tandarts, sushichef, is piloot, ze vindt het geweldig ! Ze begrijpt er de botten van, want telkens krijgen de kinderen eerst een hele uitleg, maar het kan haar niet deren, wij kijken er echt verbaasd naar, hoe gemakkelijk ze overal mee naar toe gaat, want ouders mogen niet mee binnen !

Ilyan houdt zich de hele tijd bezig in de kleuterhoek : een keuken, en ja, het manneke is er helemaal weg van!wij tsjokken er overal achteraan, maar het is wel leuk om te zien hoe de kids genieten. De ingang is wel zeer duur, zelfs naar onze normen, dus het is duidelijk dat er hier een selectief publiek naar toe komt ! Met haar verdiende geld gaan we naar de « winkel », maar we blijken « »niet genoeg » verdiend te hebben om nog maar een prulleke te kopen, tja dat is het commerciele aspect natuurlijk;-)de verkoper zegt vriendelijk : « oh, maar jullie kunnen ook in Dubai naar Kidzania gaan en meer verdienen, ja dank u, maar daar komen we nu echt niet zo vaak;-) dan nemen we het geld maar mee om thuis winkeltje te spelen, ook leuk !

We dachten nog naar onderwaterworld te gaan, maar we zijn zolang in Kidzania gebleven dat daar geen tijd meer voor is. Het is zeker wel een aanrader voor kinderen !

De hele weg terug, en blijkt echt toch wel een dik uurtje reizen zijn, ons plan om morgen hier terug te komen laten we maar varen, want 's avonds vertrekken we weer richting Belgie !

25/04/13

ik heb een goedkoop hotelletje geboekt an de luchthaven, om te kunnen wachten op onze vlucht die pas om 00h20 vertrekt, en om niet te lang op de luchthaven te moeten zitten. Het heeft een zwembad en dus maken we ons rustig klaar, doen de laatste inkopen, en vertrekken op de middag al naar het hotelletje, en amai, we worden aangenaam verrast ! Het heeft een zwembad, dat wisten we, maar het is echt een supergezellig, cottage-achtig, zeer familiaal aandoend hotelletje, en een mooie afsluiter !

We duiken nog even het water in, en brengen de namiddag door op ons gemak.

's avonds trekken we naar de luchthaven, en dan begint het échte laatste deel : de terugreis.

Jenna sliep al voor we instapten, en Ilyan volgde niet lang daarna. Natuurlijk waren ze er dus ook vrij vroeg weer uit, maar de televisieschermpjes zorgen voor een blijvend rustmoment;-)

2h wachten in London, regen, regen, en nog eens regen, en dan de vlucht london-Brussel, echt de vreselijkste van allemaal, op alle vlakken !

Ilyan die geweend heeft gedurende ¾ van de vlucht omdat ie naast mij wou zitten, anhoudende reuze-turbulenties die ervoor zorgen dat we gewoon niet van plaats kunnen wisselen, tot we al bijna terug landden(en Ilyan die prompt op mijn schoot in slaap valt, zo uitgeput is hij!). En dan de landing : mist, mist en mist, we zien de landingsbaan pas als we al bijna op de grond zijn, oh nee, kunnen we terug ? Koud, koud, koud ! Dat zijn dus onze eerste gevoelens bij het landen in Brussel, vre-se-lijk !

Kers op de taart is de politieman die ons paspoort moet controleren, die ons gewoon niet aankaakt, ongelooflijk nors is en zelfs niet reageert op onze « goeiedag », oh, we willen terug naar Azie !

Ik heb ilyan in de draagzak gestoken, hij wordt er gewoon helemaal niet wakker van.

Aan de bagageband komt de buggy maar niet opdagen (meestal worden die als eerste gebracht, wat logisch is lijkt ons om je kidneren er in te leggen), maar hier duurt het meer dan een half uur, alle bagage is al afgehaald, en daar komt onze buggy, ach Belgie;-)

we doen het open en dan... onze Maclaren buggy heeft supergoed werk geleverd, we zijn er zeer tevreden over, maar ook hij is helemaal op : een vijsje is eraf gevallen en hij is er dus helemaal aan, net nu op helemaal het einde van de reis geeft ie de geest;-) ik draag Ilyan dus slapend naar buiten, en daar staan mama, papa, leen en Stijn te wachten, met de fietsjes van de kids ! Jenna is in de wolken, en als ze dan ook nog massa's cadeautjes krijgen kan hun geluk niet meer op !

Ilyan wordt langzaam wakker, moet even wennen aande « nieuwe » gezichten, maar dat duurt niet lang ! We zijn weer thuis !