Reisverhaal «Tha Ton - noord Thailand»

DE GROTE REIS! | Thailand | 1 Reacties 11 November 2012 - Laatste Aanpassing 18 November 2012

Het monnikenklooster in Chiang Dao ligt op een heuvel, en je moet een 500tal tredes opgaan vooraleer je erbent. We wagen het er toch op. Mohamed draagt Ilyan grotendeels, Jenna stapt samen met mij. De eerste 100 tredes klaagt ze steen en been: mijn benen doen pijn, ik ben moe, ik kan niet meer... tot we aan een eerste rustpunt komen (na een echt heel stijl stuk!), waar blijkt dat we al 200 tredes gedaan hebben, iedereen blij ;-) en vanaf dan kan het niet meer stuk, Jen vliegt naar boven, en vanaf hier is het ook minder stijl, af en toe terug naar beneden, maar ze is niet meer te houden, ze geraakt als eerste boven, en nog is ze niet moe (kwestie van een beetje aanstellerij, dat weten we dan ook weer, want soms ga je toch echt twijfelen ;-).

de tempel zelf is deels in een grot, wel mooi, maar op zich niet spectaculairs, het uitzicht is wel heel mooi! Toch zijn we blij de tocht gedaan te hebben, de wandeling naar boven is mooi, leuk en afwisselend, een aanrader!

Daarna weer op weg, richting Tha Ton, het noorden, vlak aan de Birmese grens(al zit er wel nog een berg tussen ;-). daar hebben we een guesthouse geboekt, Old tree house, eigenlijk ver boven “onze stand” ;-) zowat het dubbele van wat we normaal uitgeven, maar naar het schijnt een prachtige locatie... en dat is het ook! We zitten in de family bungalow, een supergrote kamer met dubbel bed en enkelbed, in hemelvorm, Jenna in de wolken! Haar eigen hemelbed! Heel mooi ingericht, prachtige badkamer, nieuwe tandenborstels, zeep, alles erop en eraan, super!

En het uitzicht is inderdaad gewoon indrukwekkend! Vanop het terras van onze bungalow kijken we uit op de vallei met daarachter de bergen, schitterend!

Er is ook een zwembadje, perfect voor de kids, want ze kunnen staan, dus ook wat meer rust voor ons! Old tree house wordt gerund door een fransman en zijn Thaise vrouw Nid, maar buiten ons is er niemand, er zijn slechts 5 bungalows. De 2 dagen dat we er zijn doen we gewoon... niks. We hebben even nood aan volledige rust!

De kinderen gaan momenteel door een vrij moeilijke periode, geen idee of het met de reis te maken heeft, die indruk heb ik niet, het is vooral Ilyan die voluit de “nee-fase” betreedt, en met ongelooflijk veel energie zijn grenzen aftast. Dit heeft dan weer effect op Jenna én ons, en is heel vermoeiend. Want waar trek je de grens? Thuis is dat al moeilijk, maar op reis is dit nog veel vager. Hem in Time-out zetten met volk rondom is één ding(en daar heb ik geen probleem mee ;-) maar de Thaise mensen vinden dit heel raar, en beginnen hem nog meer aandacht te geven, waardoor hij helemaal buiten zinnen geraakt.

Voor alle duidelijkheid dus, voor de mensen die zouden denken dat het hier allemaal peis en vree is: de dagelijkse conflicten doen zich ook hier voor, en we proberen er creatief mee om te gaan, maar dat is niet altijd eenvoudig ;-)! ik verlies vaak mijn geduld, en slaapgebrek bij ons speelt hier voor een groot stuk mee... . De kids gaan laat slapen, maar zijn wel weer wakker om 07h! En als de kids slapen willen wij ook nog wat lezen, foto's bewerken, tekstjes schrijven, soit, wat ontspannen, dus de slaapmomenten krimpen dan aanzienlijk.

Maar dus de 2 dagen Tha Ton hebben ons deugd gedaan, we weten dan nog niet dat we in onze volgende guesthouse, helemaal de rust zouden vinden ;-) maar dat is voor het volgende verhaal!