Reisverhaal «Halong Bay»

DE GROTE REIS! | Vietnam | 1 Reacties 19 Januari 2013 - Laatste Aanpassing 28 Januari 2013

's ochtends worden we opgehaald door -hoe kan het ook anders- de minivan;-) de gids geeft aan dat ilyan ook een stoeltje krjgt, dus dat vinden we best sympathiek(al zal het niet express zo geregeld zijn, maar kom;-).

De gids begint elke keer opnieuw met « laaadddiiieeesss.... and.... Gentttllleemmmmeen », werkt een beetje op de lachspieren, maar het blijkt een allerbeste en lieve kerel te zijn, dus dat zit al mee !

We zitten met een deense familie met 3kinderen,3franse meisjes en een groepje engelse gasten op de bus. De eerste 4h rijden we richting halong bay, met de verplichte stop in een souvenirshangar voor een plasje (en wat ons betreft steeds een spannende doortocht/race langs breekbare potjes, schilderijen en andere snuisterijen met onze kids;-)er worden hier allerhande snoep/chocolade à la toblerone, m&m's enzo verkocht, en we laten ons toch even gaan met een heerlijke snickers;-)

bij aankomst in Halong bay volgen we de gids naar de haven, en amai, we zijn niet alleen ! Voor de eerste keer deze reis hebben we echt een massatoerismegevoel ! Iedereen wil dit natuurlijk zien, en we zetten het dus van ons af, maar we voelen ons wel een kudde schaapjes;-).

Onze boot blijkt een compact ding te zijn, en onze kamer is meer dan OK ! De groep is ook compact, en dus kunnen we op weg.

We krijgen eerst lunch op de boot, en wauw, plots worden er op tafel verschillende schotels gezet, supercreatieve groentenbloemetjes, heerlijke zeevruchten, veel te veel om op te krijgen ! Dit is bijna « honeymoonachtig », zo chique hebben we het nog maar zelden gehad ! Mo en ik genieten met volle teugen van het heerlijke eten, de kids houden het op rijst en scampi, hoewel Ilyan met veel goesting de « boompjes »(brocolli en bloemkool) opeet.

Bij vertrek hangt er een dichte mist, en we zien onze mooie landschappen al in het water vallen, maar gelukkig krijgen we wel degelijk de karstgebergten te zien.een heel apart en prachtig zicht, net pukkels die uit het water steken !

Onze eerste stop is een enorme grot, en om het massatoerisme alle eer aan te doen, gaan we mooi in de rij staan, en slenteren we gestaag door de grot, die wel mooi en enorm is, met neonachtige lichten achter stalagtiet- en mieten, en de gids die overal olifanten en apen en schildpadden ziet (in Belgie zouden het honden, katten en mariabeeldjes geweest zijn;-).

In de file lopen we door de grot, en bij het buitenkomen worden we met de boot naar de overkant gebracht, waar we mogen gaan kayaken. Jenna vooraan bij Mohamed, en Ilyan bij mij op schoot, niet het beste idee... gelukkig kruipt de gids vanachter in mijn bootje, en zo komen we toch nog iets vooruit, want de kleine man vind nat worden maar niks, en blokkeert mijn peddel continu.;-) het geeft wel een wauw gevoel om tussen de rotsen door te kayaken, en langs een floating village te varen, ongelooflijk dat mensen hier kunnen overleven, op amper 10m², een huis op vlotten, kinderen balanceren op de rand, hier moet het leven toch ongelooflijk hard zijn ! Heel raar, maar waar er in de grot zoveel mensen waren, zijn we voor het kayakken helemaal alleen ! Heerlijk !

Terug op de boot varen we richting een ander eiland met een klein opgespoten strand en waar we een tempel op een berg kunnen bezoeken, ik blijf met de kids lekker op het « strand », ze willen absouut zwemmen, dus hup, kleren uit, en samen met de Deense kinderen wagen ze een poging om te zwemmen... maar het water is echt wel koud;-).

Als de anderen terug beneden zijn kunnen we terug gaan varen, en een lekkere warme douche nemen. Daarna volgt opieuw een superuitgebreid diner, dat we amper opkrijgen !

De baai waar we gestationneerd zijn is duidelijk de plaats waar iedereen gestationneerd is;-) blijkbaar kan je als je veel geld betaald, in een andere baai verblijven, waar je slechts enkele boten naast je moet verdragen, wij lagen toch met een 20tal boten rondom ons, maar dat vinden we allemaal niet erg;-) !

We zijn allemaal uitgeput, dus kruipen we op tijd onder de wol, er was nog karaoke voorzien voor de geinteresseerden, maar-gelukkig- trok niemand er erg aan, en werd ons dit bespaard;-)

Ilyan zijn tent paste nog net tussen onze 2bedjes, en Jenna bij mij, zo lagen we allemaal lekker compact !

Het ontbijt is iets meer basi(goh, wat kunnen we verwend klinken;-), maar OK, en we zetten koers naar Cat Ba eiland. Zowel Jenna als ilyan mogen eens varen van de kapitein, en ze voelen zich zonder schroom al een echte piet piraat ! Al is hun besef van echt « sturen » nog ver zoek, en vinden ze het vooral leuk zo hard mogelijk aan het stuur te draaien...;-) gelukkig stuurt de echte kapitein op tijd bij !

Op Cat Ba maken we eerst een wandeling in het nationaal park, niet beseffend dat het toch wel een serieuse klim wordt;-) de gids zegt dat we 250m moeten stijgen, lijkt ons wel mee te vallen, jawadde ! Ilyan op mijn rug, Mohamec probeert Jenna te volgen, want die huppelt gewoon naar boven;-) de klim is toch een ware uitdaging, ik met 17kg op mijn rug, een pakje dat ook niet altijd wilt meewerken;-) als hij het beu is, begint hij te hangen en te wiebelen, niet aangenaam als je steil omhoog moet ! Het laatste stuk laat de gids ons alleen doen, en snel beseffen we waarom : we moeten echt de rots op klauteren en klimmen, mijn evenwichtsorgaan wordt danig op de proef gesteld. We geraken er, en als beloning krijgen we een spectaculair zicht op het karstgebergte, ongelooflijk mooi !

En dan begint de afdaling, waarom moest ik daar ook weer persé op, mét Ilyan ? Redelijk onverantwoord, met de steile afgrond, maar bon, we zijn heelhuids terug beneden geraakt, en het was echt een leuke wandeling, Jenna heeft het weer fantastisch gedaan !

In de namiddag gaan we naar monkey island. We varen door een geul met aan beide kanten een enorme floating village. Huizen op vlotten en isomo drijvend op het water, netten zijn eromheen gespannen, en in 1huis zien we een afrastering, zodat de kinderen niet in het water kunnen vallen... ik moet er niet aan denken daarin te wonen, ik zou het er niet lang uithouden ! Ongelooflijk dat deze mensen hier dag in dag uit in wonen de boot komt de kidnjes dagelijks halen om op het vasteland naar school te gaan, en overal zie je vrouwen in kleine bevoorradingsbootjes rondpeddelen om eten te verkopen, deze vrouwen hebben een ongelooflijk zwaar en gevaarlijk beroep !

Monkey Islan is mooi, maar het weers is er niet naar om het water in te duiken, dus Mohamed en Jenna wagen zich weer aan een bergtop, Ik en ilyan keren halverwege om... 1berg per dag met 17kg is voldoende voor mijn benen :-). wij maken gezellig samen een trein van schelpjes een aangespoeld koraal, totdat een aap beslist om met onze zak met fleecen te gaan lopen, agressief beestje, blaast en kijkt heel vies, gelukkig heeft hij de onderkant vast en valt alles eruit;-) en dus laat hij het zakje ook maar voor wat het is... maar wij zijn nu op onze hoede, en elke aap die te dicht komt jagen we preventief weg ! Later horen we van Mo en jenna dat de apen onderweg naar boven ook mensen rechtstreeks aanvielen, de rugzak probeerden af te pakken en alles wat je in je handen had weggritste... . Gevaarlijke beestjes die apen !

Dag 3 is de terugweg, tussen nog meer pukkels, prachtige landschappen blijven het ! De kinderen mogen piet piraat spelen bij de kapitein en genieten voluit, draaien en draaien maar, de richting doet er niet zo toe !

Halong bay was echt de moeite, dit is toch weer één van die dingen die je ooit in je leven moet gezien hebben ! We mogen ook een evaluatieformulier invullen over de tour, en eerlijk, dit was af ! Een echte aanrader om met deze maatschappij te vertrekken : fantasea werkt echt professioneel !

Terug in Hanoi, weer met open armen ontvangen door de hotelstaff, we mogen meteen naar onze kamer terug en we maken ons stilletjes klaar voor Maleisie !

De dag erop staat er wel nog een grote tour gepland langs het mausoleum van Uncle Ho en omgeving !

We staan toch maar op tijd op, want we zouden lang moeten wachten, maar bij aankomst valt dat heel goed mee.

Ilyan werkt wel niet zo goed mee, heeft er geen zin in, en zet het op een krijsen(dat heb je nu altijd voor, op het moment dat ze net heel stil moeten zijn;-) het gaat er allemaal heel protocollair aan toe : grote baggage afgeven, buggy dus ook, niet OK voor Ilyan, de soldaten fluisteren stilletjes « ssst », maar dat werkt vrij averechts op ons kereltje : « soldaten stout », gelukkig verstaan ze hem niet, en blijven ze glimlachen;-) hij mag wel zijn blokjes meenemen én door een scanmachine laten gaan, en dat vindt hij nu echt geweldig, dus onze kleine kerel herpakt zich, en dapper stapt hij mee richting mausoleum. Geen file te bespeuren, enkel hele hordes schoolkinderen, allemaal in oranje trainingpakjes, op schooluitstap, een klein spurtje om hen voor te zijn, en zonder wachten kunnen we het mausoleum binnen. Op elke hoek staat een soldaat in een superchique pak, ik denk dat we er wel 20 gepasseerd zijn ! En dat hebben we nu altijd voor : elke keer weer staan ze heel serieus voor zich uit te staren tot onze kindjes passeren : dan zie je ze ontdooien en verschijnt er een kleine glimlach op hun gezicht, het protocol dient natuurlijk om doorbroken te worden;-) heel stil « WAAROM MAMA ? » stappen we verder, tot we in de ruimte komen waar Ho Chi Minh opgebaard ligt. Jenna gelooft ons niet dat deze mijnheer echt is (ja, wat wil je na zovele wassen buddha's gezien te hebben;-), en na 2minuten staan we alweer buiten, want je mag niet blijven staan . Terug buiten nog even op de foto voor het gebouw, en verder naar het presidentieel paleis. Ilyan houdt weer een krijssessie op het plein, iedereen heeft ons gezien, het zal hem worst wezen. Dit zijn momenten dat we blij zijn de buggy mee te hebben !

We bezoeken het presidentieel paleis, waar Oom Ho nooit heeft willen wonen, hij heeft de eerste jaren in een hele klein woning ernaast gewoond (de auto's die de russen en de franse vietnamezen hem geschonken hebben zijn ook te bezichtigen), en de rest van zijn leven woonde hij in een paalwoning iets verder.

In de namiddag bezoeken we nog het « army museum », waar we naast veel historische feiten ook een gecrashed vliegtuig kunnen zien, en clusterbommen ! Dat werd blijkbaar toen al gebruikt door de Amerikanen, en ondanks dat men toen al moet geweten hebben welk desastreus effect dit had op de bevlking postoorlog, wordt dit vandaag de dag nog steeds gebruikt ? Onbegrijpelijk !

's avonds genieten we nog een laatste keer van Hanoi, we slenteren door de straatjes, brommertjes en taxi's professionneel ontwijkend, en we gaan op tijd slapen, want we moeten er vroeg uit voor ons vliegtuig !