Reisverhaal «Hoi An»

DE GROTE REIS! | Vietnam | 0 Reacties 08 Januari 2013 - Laatste Aanpassing 17 Januari 2013

De minivan die ons naar de bus moet brengen komt ons in de gietende regen halen. De chauffeur blijkt een heel slecht gezinde, arrogante man te zijn, en dat is de eerste keer dat we dit in Vietnam en zelfs in Azie tegenkomen; het werkt op de lachspieren gelukkig;-)

na een half uurtje wachten mogen we de nachtbus op, en we hadden het moeten weten, dat het krap zou worden!J enna in het midden in een eigen zetel, en Ilyan bij mij, gelukkig viel het kleine kereltje vrij snel in slaap, en kon ik hem wat tussen mijn voeten wringen, maar bij elke draai kroop hij weer naar boven, en zat ik dus helemaal krap! Veel heb ik dus niet geslapen! Jenna's oogjes gingen dicht om 22h en ze werd pas om 7h30 weer wakker, de kinderen hebben weer supergoed geslapen, gelukkig!

Toekomen in een nieuwe stad is altijd even wennen, je kan je niet oriënteren, moet elke keer opnieuw de werking van het “openbaar” vervoer analyseren, en je eindigt steeds weer in een taxi. Mohamed had een vaste prijs afgesproken met de chauffeur, terwijl hij een metertaxi had, even onderhandeld, en uiteindelijk betaalden we slechts de helft van de prijs ;-)!

in het hotel dat ik had geboekt , Thanh Binh 1 hotel, moesten we tot 12h wachten om te kunnen inchecken, maar de manager bood ons aan naar het thanh Binh 2 hotel(link naar thanh binh 3!) te verhuizen, zelfde prijs, mét ontbijt, wel iets verder van het centrum, en dan konden we meteen in de kamer. We waren echt wel moe, dus ingestemd, en we hebben er geen spijt van gehad! Opnieuw is dit een hotel dat maar matig aangeschreven staat op tripadvisor, maar wij waren super tevreden!

De staff was supervriendelijk, 2 jonge vrouwen, die meteen in actie schoten om de verjaardag voor te bereiden voor Jenna. Ik had gevraagd of ze voor een taart konden zorgen, en dat namen ze met plezier op zich!

De kamer was gewoon excellent, met ligbad (heerlijk!), grote bedden, ruime kamer op en top voor ons!

We konden ontbijten in het Thanh binh 3 hotel, 50m verder, buffet, niet uitgebreid, maar voor ons meer dan voldoende! Er was ook een zwembad, maar de temperatuur was er niet echt naar om daar in te duiken ;-).

we blijven hier 4 nachten, zodat we onze batterijen weer even kunnen opladen.

Hoi An is echt een supergezellig, klein stadje, ondanks het grijze weer, genieten we van het rondkuieren door de kleine straatjes, en langs de rivier.

9/01/13: de verjaardag van Jenna! Hier heeft ze echt waar al 364dagen naar uitgekeken! En het enige obstakel om niet op reis te willen was dat ze haar verjaardag niet zou kunnen vieren(wat we dan in een afscheidsfeestje verwerkt hebben in oktober;-). We hadden nog enkele ballonnen over, en met wat WC papier versierden we de avond ervoor de kamer... we flansten nog een kroon in elkaar en de taart werd geregeld door het hotel, en we zeulden al enkele weken kleine pakjes mee (dingen die ze écht écht écht wel graag wou hebben !). bij het ontwaken was ze wel wat “teleurgesteld” door haar wc papier slingers(ja sorry, we zijn op reis meid!), maar dat ging snel over na het openen van haar eerste pakje: een échte prinsessenjurk(of toch een mix tussen prinses en iets dat nog te dragen walt ;-) en dat samen met haar kroon deed haar glunderen!

vandaag mocht Jenna kiezen wat we zouden doen, en dat was absoluut een ritje op de fietstaxi!, een tourtje door Hoi an, met prinsessenkleed én kroon(waar duidelijk “JENNA 5 YEAR” op stond) met als gevolg dat iedereen stopte, zwaaide en “happy birthday Jenna” riep, Jen wist niet wat haar overkwam, ze voelde zich echt de koningin te rijk! Hoe kwam het toch dat de mensen haar naam wisten? Ja Jenna, iedereen weet dat jij vandaag jarig bent!

Nog op zoek naar een speelgoedwinkeltje (niet evident ;-) waar ze elk een klein speelgoedje mochten kiezen(daar zagen ze al weken over!), en dan terug naar het hotel voor de taart... en ja hoor het was een échte, goedgekeurd door ons Jen, er stond zelfs een echte “5” op, en ze mocht zelf snijden...! het hoeft niet gezegd dat haar dag op en top was, en dat ze ervan genoot! Het enige spijtige vond ze dat tante leen er niet bij was;-) als we vragen of ze nog graag op reis is, zegt ze volmondig JA, alleen zou ze wel eens naar Tante Leen willen!

Maar de skype een beetje later maakte dat gevoel al snel weer goed!

In Hoi An kan je alle soorten kleren laten maken, we laten dit maar aan ons voorbijgaan, aangezien dat we geen zin hebben om daar nog 3 maanden mee te sleuren!

We bezoeken ook de My Son tempels, die zouden ouder zijn dan Angkor Wat, en zijn voor een groot deel kapotgebombardeerd door de Amerikanen(hé, waar hebben we dat nog gehoord?) tijdens de Vietnamoorlog. Ze liggen in de jungle en dat maakt het toch wel mooi om te bezoeken, ondanks Angkor Wat in ons achterhoofd. Je kan inderdaad nog kraters zien, best indrukwekkend.

De kinderen houden zich zoals steeds meer bezig met stokken en bladeren verzamelen en zo is iedereen gelukkig ;-)

We keren met de boot terug naar Hoi An, en onderweg bezoeken we nog een eilandje waar het hele dorp werkt al houtbewerkers, zeer impressionant wat die allemaal kunnen maken!

Ilyan begint nu echt wel een echte kleuter te worden, met als gevolg dat hij het zijn grote zus regelmatig lekker moeilijk maakt, pesten, duwen, bijten... en Jenna laat zich dan niet doen en zo vliegen ze elkaar regelmatig in de haren. Voor ons is dit helemaal nieuw en hoe ermee omgaan hebben we nog niet echt gevonden. Dit zorgt dus voor kleine spanningen, en dit trachtten we op te lossen door ons op te splitsen. Mohamed een halve dag met Ilyan op schok, en ik met jenna en omgekeerd. Het geeft ons in elk geval wat rust en privétijd met elk van onze kids, anderzijds hebben we niet de indruk dat het de relatie tussen hen verbetert ;-) het is natuurlijk ook volledig normaal dat ze concurreren, maar thuis kan je vaste krijtlijnen vastleggen en een consequente houding aannemen, dat is hier niet zo evident :-)!

We nemen ook een kijkje op het strand, 4km van het stadje gelegen, maar met 10° en gure wind is er natuurlijk niet zoveel te zien: het is volledig verlaten, de restaurants vechten om onze komst, en uiteindelijk eten we wel verse schelpen en vis voor een belachelijke prijs! Het strand lijkt echt wel de moeite met mooi weer, zeker meer geschikt voor kleine kinderen dan nha Trang. Spijtig genoeg kunnen wij er niet van profiteren!

De laatste dag Hoi An schijnt de zon, en het wordt meteen weer heerlijk warm! We kuieren door het stadje, proberen ons bezig te houden, tot we naar Danang kunnen vertrekken om het vliegtuig naar Hanoi te nemen. De bus duurt minimum 15uur, en daar hadden we na de vorige nachtbus niet zoveel zin meer in!

Iets wat ons hier echt al is opgevallen is de hoeveelheid mannen en vrouwen die zonnebrillen verkopen! Ze lopen elkaar echt onder de voet, je vraagt je echt af waarom allemaal zonnebrillen?! En je mag er dan nog 1 aanhebben, toch proberen ze je er nog één te verkopen :-)!

een tweede iets: ik vind Vietnam geweldig, een prachtig land, vriendelijke mensen, maar er is 1 ding waar we echt zot van worden, en dat is het “ge-happy hour” gedoe! Man, man, vanwaar komt dat eigenlijk, ochtend, middag, avond, altijd is het happy hour, ik snap echt niet waarom men dat nog gebruikt, dat moet toeristen toch ongelooflijk afstoten, dat effect heeft het toch op ons ;-)!

als we de mensen hier observeren dan krijgen we ook heel sterk de indruk dat echt iedereen hier wérkt, zelden vind je iemand die op zijn gat niks zit te doen, al is het prullaria verkopen, de mensen nemen hun eigen leven precies echt in handen.

Feit is wel dat we Vietnam zwáár onderschat hebben, op álle vlakken! Te beginnen met de geografie! 1Maand Vietnam is écht veel te weinig om op je gemak het land te doorkruisen!

We hadden hier gerust nog een maandje kunnen rondtrekken, maar ja hebben ons ticket Kuala lumpur al gekocht, en daar vloek ik nu wel een beetje op, maar het zij zo, Vietnam daar komen we nog terug!

We lazen ook in vele verslagen dat de mensen hier veel kouder en afstandelijker zijn dan in de rest van Azie, en vooral in Zuid-Vietnam. Wij hebben totnutoe die indruk nog niet gekregen, misschien omdat we met kinderen reizen? De mensen hier zijn ook allemaal heel vriendelijk, behulpzaam, al zijn ze inderdaad mischien wel iets afwachtender.