Reisverhaal «Nha Trang»

DE GROTE REIS! | Vietnam | 0 Reacties 05 Januari 2013 - Laatste Aanpassing 17 Januari 2013

Slecht weer en Russen... dat is onze eerste indruk van Nha Trang. Ik overdrijf niet als ik zeg dat de grote meerderheid hier Russen zijn, alles is dan ook vertaald in het Engels én Russisch. Verder is het weer superslecht, regen, regen en nog eens regen, bewolkte lucht, gelukkig niet heel koud.

We beslissen dan ook vrijwel meteen om hier maar 2nachten te blijven, om even te bekomen van de motortocht. Daarna trekken we door naar Hoi An.

Binnen 3dagen is het Jenna's verjaardag en ze telt al vol spanning af, hier wacht ze al zo lang op!

We besluiten dan ook voor haar verjaardag naar het vinpearl park te gaan, een pretpark gelegen op een eiland tegenover Nha Trang, dat je kan bereiken via de langste kabelbaan overzee!(bijna 3km), toch een extra reden om het te doen;-) Jenna is in de wolken, en dat voor haar verjaardag ;-)

een vriendelijke mevrouw op straat vertelt ons dat we bus 4 kunnen nemen naar de kabelbaan, kost bijna niets(0,5dollar voor ons 2!), dat spaart ons een taxi uit!

Het lijkt niet te regenen, maar het blijft bewolkt. Opnieuw is de kabelbaan van zeer degelijke makelij, op zee echter staat heel veel wind, maar daar voelen we zo goed als niets van, heerlijk het uitzicht!

Op de bergflank van het eiland staat “vinpearl” geschreven zoals de hollywoodletters, en de dag erna ziet Jenna die op TV: “he mama, hier zijn we gisteren geweest”;-).

Eenmaal aangekomen botsen we meteen op de draaimolen, met toestellen die best in de Efteling zouden kunnen staan;-)

binnen is een hele speelhal en kinderspeeltuin, waar onze kids helemaal loos gaan ;-) de speelhal is “inbegrepen” in de prijs, dus je mag op alle games en toestellen spelen zoveel je wilt: en Jenna en ik laten ons even helemaal gaan: paardrijden, skiën, ballen gooien, hameren, we gaan elk toestel af! Alleen het schieten slaan we over, principieel :-)

ze wil ook absoluut op de botsautootjes, en gezien de lumbago van Mohamed stap ik met haar in zo een karretje, dat was al zeker 20jaar geleden !ze gilt het uit en vind het geweldig, de volgende kermis in belgie hangen we vrees ik ;-)

vanuit de kabelbaan hadden we al een bobsleeparcours gezien en dat wouden we niet missen! Ilyan was te klein, dus ik met Jenna naar boven, ongeveer 3x zo hoog als in Coo, en dan naar beneden, toch vrij spectaculair!

Het park op zich is niet heel groot, en met dit weer is er heel weinig volk, dus bijna nergens wachttijden, dat is best aangenaam!

Er is ook een waterpark aan, en de kids willen absoluut het water in, dus laten we ze in koude en wind los in het kinderbad, ze vinden het geweldig..voor 10minuten, daarna klauteren ze er verkleumd terug uit, maar ze hebben het toch maar gehad!

De dag eindigen we met een “dierencircus”, en mijn excuses aan mijn eventuele GAIA vrienden, want volkomen mee eens totaal onverantwoord, toch blijven kijken, de kinderen vonden het geweldig: hondjes en aapjes die allemaal kunstjes doen, op fietsjes rijden, schommelen, tuimelen. Wij vonden het maar niks... . Maar de uitleg aan Jenna dat die diertjes misschien toch beter af zouden zijn in het wild sloeg niet echt aan....

terug naar huis via de kabelbaan in het donker, toch ook een beetje speciaal.

De volgende dag doen we het rustig aan, wat rondslenteren in het stadje, zeer toeristisch, maar wel OK. Het strand lijkt heel mooi, maar dat komt nu natuurlijk niet goed tot uiting gezien het slechte weer. De golven zijn echt superhoog, de hoogste die ik al ben tegengekomen, het kan Jenna niet deren, ze wil de zee in. Uiteindelijk doen we een beetje “pootje baden” en daar voel je al hoe krachtig de zee wel is, indrukwekkend!

De kinderen zijn sinds een weekje zeer hyperactief, en ongelooflijk venijnig naar elkaar. Ik vermoed dat dit deels het “broer-en-zus”gehalte is, maar het is zeer vermoeiend!Ilyan is duidelijk een fase ingegaan waarbij het steeds “ikkeikkeikke” is, en hij daarbij fysieke kracht niet schuwt naar zijn zus toe. Krabben, bijten,... Jenna reageert daardoor dus op dezelfde manier, en dagelijks halen we ze tot 10x uit elkaar. Ik weet wel dat dit normaal gedrag is, maar hoe ga je hier creatief mee om, zonder de vaste grenzen die je thuis kan opstellen, we zitten ook continu op elkaars lip te kijken, en dus op 1 kamer hen uiteen halen is bijna onbegonnen werk ;-)

we gaan nu dus proberen om ons af en toe op te splitsen: elk gaat op pad met 1 kind, geeft wat extra aandacht en geeft ons wat rust!